In de preview van Dragon Ball: Raging Blast, die enkele maanden geleden op GameQuarter verscheen, kaartte ik aan dat het vechtspel op kwantitatief gebied niet teleur zou stellen. In verhouding met Dragon Ball Z: Burst Limit, een andere next-gen vechtspel gebaseerd op de tekenfilmserie, bevat Raging Blast volgens ontwikkelaar Spike een kolossaal aanbod aan personages, omgevingen en modi. Blijkt dat ook in de praktijk en belangrijker: hoe zit het kwalitatief gezien in elkaar?
Dragon Ball: Raging Blast is de spirituele opvolger van Dragon Ball Z: Budokai Tenkaichi 3. Dit houdt in dat je tijdens het vechten kunt gaan en staan waar je wilt. Net zoals de serie op de PlayStation 2 is dit deel gebaseerd op alle seizoenen van de Dragon Ball Z-serie. Laat je dus niet misleiden door het ontbreken van de letter ‘Z’ in de titel: het spel focust zich echt alleen op die afleveringen. Om preciezer te zijn krijg je vrijwel alle gevechten uit de Saiyan-saga, Freeza, Androids-, Cell- en Buu-saga tot je beschikking, met wederom uitzondering van de Garlic Jr.-saga. Een leuke mogelijkheid is dat je ook in de huid van de slechteriken kruipt wanneer dat verhaaltechnisch aan de orde is. Een andere leuke feature is dat de verhaalmodus deels gebaseerd is op twee Dragon Ball Z-films waarin Broly en Bardock centraal staan.
Verder bevat Raging Blast een zogeheten ‘What If’-scenario. In deze modus geeft Spike een leuke twist aan bepaalde gebeurtenissen. Zo transformeert Vegeta bijvoorbeeld op een gegeven moment in een Super Saiyan 3, iets wat nooit is gebeurd in de tv-serie. Qua modi houdt het hier echter niet mee op. Er is namelijk nog een Survivalmodus die als ‘Super Battle Trial-modus’ door het leven gaat. De opdrachten in deze modus variëren van zoveel mogelijk vijanden verslaan in een bepaalde tijd tot het zo lang mogelijk volhouden in een bepaalde tijd. Ook heeft Spike aan de teamgeest gedacht, aangezien er een Tournament-modus voor maximaal zestien spelers in de game is verwerkt. De meeste van deze facetten zijn overigens ook online van de partij.
Klaarblijkelijk heeft de ontwikkelaar op het aanbod van modi zich aan haar woord gehouden en scoort Raging Blast een ruime voldoende op dat gebied. Maar nu rest de vraag – wat ik ook in de preview aankaartte – of het vechten goed is uitgewerkt. Op dit gebied zijn we helaas minder te spreken. Dit is voornamelijk te wijten aan de barslechte camerastandpunten. Zo komt het regelmatig voor dat, wanneer je in een rotsachtig gebied vecht, de camera blijft steken en je daardoor tegen een rots loopt aan te kijken. Ook blijft de camera maar rondjes draaien om zijn eigen as wanneer personages ergens naartoe vliegen.
Daarnaast is de toegankelijkheid als sneeuw voor de zon verdwenen. Dat terwijl de meeste Dragon Ball Z-spellen hier zo bekend om staan. Waar de besturing in de voorgaande delen eerst heel simpel en effectief werkte, is dat in Raging Blast vervangen door een zeer complex systeem. Daarom luidt ons advies eerst de trainingscursussen goed op te volgen, ware het niet dat deze ontzettend lang zijn en je daardoor maar weinig dingen kan onthouden. Dit werkt in de verhaalmodus erg in je nadeel. Vooral omdat de tegenstanders van erg goede huizen komen. Zelfs op de laagste moeilijkheidsgraad is Raging Blast één van de moeilijkste vechters die we hebben gespeeld. Dat dit niet als compliment bedoeld is mag na het lezen van bovenstaande taferelen duidelijk zijn.
Gelukkig staat het spel audiovisueel, net zoals Burst Limit, zijn mannetje. Zoals verwacht bevat het spel zowel de Engelse als de Japanse stemmen, die ook hier erg overtuigend overkomen. Ook lijken de geluidseffecten, zoals het slaan en pareren van aanvallen, zo uit de tv-serie te komen. Grafisch is het eveneens een lust voor het oog en dan met name de karaktermodellen. Waar Burst Limit al over gedetailleerde personages beschikte, doet Raging Blast daar een schepje bovenop door met geloofwaardige gezichtsuitdrukkingen op de proppen te komen. Dat we hier en daar nog wat kartelrandjes en slechte textures in de omgevingen treffen, kunnen we nog wel door de vingers zien.
Conclusie
Met Raging Blast krijg je een flink pakket voorgeschoteld, maar de praktijk laat zien dat dat geen aanleiding hoeft te zijn voor een goed cijfer. Immers, wanneer je de eerste gevechten gehad hebt, kom je tot de constatering dat het speltechnisch – en dan hebben we het over de camera en het ontoegankelijke vechtsysteem - erg tegenvalt. Dat is jammer, want deze Dragon Ball Z-titel biedt nogmaals genoeg mogelijkheden voor uren spelplezier. Bovendien oogt het spel bijzonder mooi; het lijkt het net alsof je naar de tv-serie zit te kijken. Gold dat helaas ook maar voor het kwalitatieve gedeelte.