Als het aankomt op de spellen van NIS, ben ik er doorgaans als de kippen bij om deze te recenseren. Het bedrijf bracht mij enkele van mijn favoriete series, zoals The Legend of Heroes, Persona, Hyperdimension Neptunia, Danganronpa en Disgaea, en staat daardoor in hoog aanzien bij yours truly. Maar zo af en toe bijt me dat in mijn kont.
Zo ook bij Revenants, het nieuwste deel in de Fallen Legion-serie, waarin je als de titulaire revenant probeert om een dictator omver te werpen in de laatste veilige haven van een post-apocalyptische wereld. Niet vanuit de goedheid van je hart, maar om je zoon te redden die door dezelfde man gevangen wordt gehouden.
Teamwork makes the dream work
De bezorgde mama in dit verhaal is Rowena, een voormalig leider van deze haven die het leven liet toen ze opstond tegen Ivor. Deze cipier zag de wereldverwoestende ramp aankomen en besloot een bunker te bouwen om resten van de mensheid in op te vangen, terwijl hij met een ijzeren vuist over ze regeert. Toch is het niet zo zwart-wit als dat het lijkt. Want terwijl Ivors woord feitelijk wet is, laat hij het dagelijks bestuur doorgaans over aan een semidemocratische raad. Lucien, Rowena’s partner in crime, vecht hier op zijn eigen wijze tegen Ivor, al leren we aan het begin van de game al dat dit niet goed afloopt.
Het idee achter deze twee hoofdpersonen is dat ze op elkaar inspelen. Rowena kan als een geest de gevaren van de buitenwereld trotseren en gebruikt speciale wapens, genaamd Exemplars, om daar te vechten tegen monsters en mutanten. Deze wapens hebben een fysiek lichaam, waardoor ze zelf kunnen strijden. Wanneer de druk te groot wordt of Rowena tegen een obstakel oploopt kan Lucien echter een helpende hand bieden. Soms is dit door een potion te brouwen die – op de een of andere manier – bij Rowena belandt, terwijl hij andere keren probeert om politieke spelletjes te spelen die zonder goede uitleg soelaas bieden. Het is niet heel duidelijk…of heel leuk.
Ouch
Voor we dat gaan toelichten, zullen we het even moeten hebben over hoe combat in Fallen Legion: Revenants werkt. Zoals gezegd gebruikt Rowena Exemplars om voor haar te vechten, welke zijn toegewezen aan vierkantje, kruisje en cirkeltje. Rowena’s eigen gaven, zoals healing en magie, zitten tenslotte onder het driehoekje. De drie Exemplars hebben een cooldown op hun aanvallen, waardoor je niet voortdurend de strijd kunt aangaan. Hetzelfde geldt voor vijanden, die in een vast patroon en op een vast ritme aanvallen, waardoor je een soort semi-turn based-ervaring krijgt, terwijl de game zich feitelijk in real-time afspeelt. Dit voel je duidelijk wanneer de vijand aanvalt, daar je dan kunt blokkeren of terugkaatsen met een goed getimede druk op de linker schouderknop of kunt ontwijken door je snel op het grid te verplaatsen. Want ja, dat is ook een ding!
Tijdens de chaos van cooldowns in de gaten houden, vijanden in het oog houden en aanvallen blokkeren moet je ook nog letten op de vloer. Vijanden kunnen immers allerlei skills gebruiken om een deel van het speelveld een debuff te geven. Bovendien kunnen ze ook vanuit de lucht aanvallen, waartegen je je niet kan verdedigen, maar enkel ontwijken. Dus ook dat moet je in de gaten houden. En helaas zijn we daarmee nog niet klaar.
Wanneer je Exemplars aanvallen, gebeuren er meerdere dingen. Allereerst neemt de verdediging van je vijand af, waardoor je ze kunt stunnen voor extra schade. Dit is handig bij reguliere gevechten, maar essentieel bij boss fights, waar dit het enige moment is waarop je fatsoenlijke hoeveelheden schade kunt doen. Daarnaast verzamel je mana, welke zich als gloeiende orbs rondom Rowena verzamelen. Deze balletjes zijn nodig om onze geest haar magische gaven te laten gebruiken én om de Deathblows van Exemplars in te zetten, welke iets meer schade doen dan reguliere aanvallen.
Back on Track
Met deze drie alinea’s zijn we eindelijk terug bij waar we begonnen: de wisselwerking tussen Rowena en Lucien. Want terwijl alles wat we hiervoor beschreven speelt in combat, is het mogelijk om middels gewenning je weg in de chaos te vinden. Maar elke keer als je lekker in de flow zit, wordt deze onderbroken doordat het scherm schakelt naar Lucien, waar je in korte tijd mensen om moet lullen of het een of ander moet saboteren. Ik begrijp vanuit een design oogpunt dat hiermee wordt getoond dat beide partijen een rol te spelen hebben en dat Luciens stukken niet uitgebreid genoeg zijn om op zichzelf te staan. Het is echter het zoveelste systeem dat op de toch al wankele stapel wordt gegooid. En het ergste van alles? Dat een game die zoveel verschillende dingen tegelijk probeert te doen er desondanks in slaagt om extreem eentonig te zijn.
Combat is behapbaar in zijn rommel omdat het zo ontzettend traag is, waardoor je met grote regelmaat staat te wachten tot je cooldown voorbij is of vijanden iets doen wat je kunt reflecteren. Boss fights en zekere normale vijanden hebben veel te grote levensbalken en de vijanden wisselen veel te weinig af, waardoor zelfs de prachtige graphics (in mijn opinie het enige goede deel van deel game) geen verlichting kunnen bieden. Dus hoewel er verschillende eindes vrij te spelen zijn, voel ik me niet geroepen ze allen te verkennen…
Conclusie
Het indrukwekkendste aan Fallen Legion: Revenants is dat een hele hoop dingen tegelijk doet en er tegelijkertijd in slaagt om saai en repetitief te zijn. Een hoop van de mechanics zijn bovendien niet eens een positieve bijdrage aan het geheel. Een klassieke turn-based opzet met real-time verdedingsopties had het spel vele malen aangenamer gemaakt door de loze stukken weg te nemen en Luciens secties hadden compleet anders opgezet moeten worden. Maar helaas is dat niet wat ik heb mogen spelen.