Nog even en dan zal Final Fantasy XII eindelijk in Europa verschijnen. De game is al geruime tijd in zowel Japan als in de Verenigde Staten verkrijgbaar, maar inmiddels zijn we wel gewend aan het lange wachten. Toch lijkt het er sterk op dat Final Fantasy XII te laat is verschenen, aangezien de nieuwe generatie consoles momenteel sterk op gang aan het komen is. Laat me je dan maar meteen gerust stellen. Het twaalfde deel in deze befaamde franchise doet totaal niet onder voor de technisch betere games van de nieuwe generatie. De Playstation 2 laat nogmaals zien waar het toe in staat is. Het is tijd voor een reis door de wondere wereld van Final Fantasy.
Final Fantasy XII begint met een schitterende intro, waarin een tipje van de sluier omtrent het verhaal wordt opgelicht. In de game begeef je je in de wereld Ivalice. Ivalice is opgedeeld in twee enorme continenten, Valentia en Ordalia genaamd. Deze continenten staan onder het bewind van twee grootmachten die in conflict zijn met elkaar, te weten Rossaria en Archadia. Archadia heeft tevens het bevel over Dalmasca, een klein, maar technologisch hoogstaand gebied. De inwoners zijn hier echter niet van gediend en al snel breekt er een opstand uit. Vaan, een 17-jarige jongeman uit Dalmasca, is een van deze opstandelingen. Vanuit zijn perspectief ontvouwt zich al snel een groots en meeslepend avontuur.
Na de intro krijg je de controle over Vaan. Je bevindt je dan in Rabanastre, de hoofdstad van Dalmasca. Dit is een omvangrijke stad met drukke straten waar een grote diversiteit aan wezens te vinden is. Denk hierbij aan mensen, varkensachtigen, reptielachtigen en konijnachtigen. Deze grote, drukke steden zijn kenmerkend voor de game. Waar in vorige delen de steden betrekkelijk eenvoudig waren, zijn de steden in Final Fantasy XII groots en vol van leven. Je kunt gaan winkelen, de plaatselijke stamkroeg bezoeken, naar de marktstraat gaan en met veel personen een gesprek aangaan. Je krijgt echt het gevoel in een stad te zijn, wat zeker een grote bijdrage aan de sfeer weet te leveren.
Naast de steden zijn er natuurlijk ook de gebruikelijke dungeons en de grote open vlaktes. De kern van de gameplay speelt zich hier af. Er zijn een flink aantal veranderingen doorgevoerd op het gebied van gameplay. De gevechten vinden weliswaar nog steeds Turn-Based plaats, maar het gaat allemaal veel soepeler en vloeiender dan je gewend bent. Je vijanden zie je vrij rondlopen, waardoor je geen last zult hebben van Random Encounters. Een gevecht zal plaatsvinden wanneer jij de aanval opent, of wanneer je gezien wordt door de vijand. Via een menu kun je ervoor kiezen aan te vallen. Vervolgens zal een balkje steeds vollopen en wanneer deze vol is zal je personage een aanval uitvoeren. Dit geldt ook voor je tegenstander, waardoor er nog steeds sprake is van een Turn-Based Role Playing Game. Tijdens het gevecht kun je echter rennen en lopen waar je wilt. Het is dus een revolutie qua gameplay voor Final Fantasy begrippen.
Je medestanders kun je zelf niet direct besturen. Je kiest een leider van de groep uit en met het betreffende personage zul je de strijd aangaan. Je kunt je medestanders programmeren voor gevechten. Dit wordt aangeduid met het zogenaamde Gambit systeem. Je kunt bijvoorbeeld een personage zo instellen dat diegene iemands health zal aanvullen, zodra deze onder de 70% valt. Een ander kun je zo instellen dat deze enkel en alleen de vijand zal aanvallen. Op die manier hoef je niet continu van character te wisselen en hebben de gevechten en soepeler verloop dan dat je gewend bent van dit soort games. Het is echter niet verplicht deze Gambits te gebruiken. Zo nu en dan zullen er ook personages in je groep komen als gast. Zij zijn niet te beïnvloeden en strijden tijdens een gevecht op hun eigen manier.
In Final Fantasy XII wordt gebruik gemaakt van een Abbility Board. Dit is vergelijkbaar met de Sphere Grid uit Final Fantasy X. Het is namelijk zo dat je voor elk wapen, uitrusting, accesoire of magische aanval een licentie moet hebben. Tijdens gevechten verzamel je zogenaamde License Points. Wanneer je er genoeg hebt verzameld, kun je naar het Abbility Board gaan en een licentie kopen voor datgene wat je hebben wilt. Ook is het mogelijk je characters te upgraden. Denk dan aan meer HP, MP of meer Gambit Slots. Hierdoor komt er een beetje strategisch inzicht aan te pas. Het gebruik van Summons komt ook terug. Hierbij wordt een zogenaamde Esper opgeroepen. Twee medepersonages zullen het strijdtoneel tijdelijk verlaten en in plaats daarvan zal deze Esper je te hulp schieten.
Grafisch gezien is Final Fantasy XII schitterend. De personages zien er goed uit, maar het zijn met name de prachtige steden die een lust voor het oog zijn. Alles ziet er erg gedetailleerd uit en ademt een goede sfeer uit. Nadeel daarbij zijn de laadtijden. Zodra je een nieuw gebied, gebouw, of kamer binnentreedt zal er even een korte laadtijd worden ingelast. Op den duur kan dit nog wel eens irritant zijn. Dit wordt echter ruimschoots goed gemaakt door de grafische pracht en de soundtrack die, zoals te verwachten is, vol epische muziek zit.
Conclusie
Square-Enix heeft met Final Fantasy XII weer een schitterend staaltje werk weten af te leveren. Men heeft de gameplay gemoderniseerd, maar de echte Final Fantasy sfeer is nog goed te herkennen. Het meeslepende verhaal, de unieke personages, de schitterende omgevingen en de bijbehorende muziek blijven je boeien tot het einde. Ook zijn de verschillende side-quests weer aanwezig, waardoor de speelduur op een behoorlijk aantal uur kan uitlopen. Het was misschien al te verwachten, maar ook met Final Fantasy XII heeft de franchise er weer een meesterwerk bijgekregen. Het is een game die maar moeilijk is los te laten. Een topper van de bovenste plank.