Hypercharge Unboxed

Toen ik aan de slag ging met deze tite,l ben ik begonnen met het in mijn eentje te spelen. Al snel wilde ik het echter co-op gaan spelen, maar toen kwam ik er al snel achter dat er nog geen andere spelers online actief waren. Gezien dit een relatief kleine titel is en ik het speelde voor release, is dat geen al te grote verrassing. Om deze reden heb ik Sil weten over te halen om het spel samen met mij te gaan recenseren. Deze recensie is, zoals je vanaf nu zult merken, daarom iets anders ingestoken dan normaal.

Wat waren je verwachtingen bij Hypercharge Unboxed?

Stefan: Mijn verwachtingen bij deze titel van Digital Cybercherries was dat het vooral een vermakelijke titel is om samen met vrienden te spelen. De campaign leek mij met uitstek iets dat zich leende voor de co-op-ervaring. De “normale” multiplayer leek mij niet meer dan de zoveelste shooter en daar verwachtte ik dan ook niet te veel van.

Sil: Ik had er in de basis eigenlijk maar weinig verwachtingen van tot de vraag van Stefan kwam. Maar kijkende naar de persmails en de screenshots, dacht ik zoiets te krijgen als Orcs Must Die! met speelgoed, gecombineerd met de oude Army Men-titels.

Sluiten deze verwachtingen aan bij je daadwerkelijke ervaring?

Stefan: Wat betreft de “normale” multiplayer zat ik eigenlijk wel goed. Het is een van de vele shooters, maar deze wist mij niet heel erg te bekoren. Als we kijken naar de co-op-ervaring, dan is het voor mij vooral uitgedraaid op een teleurstelling. De reden? Die lees je een beetje verderop in deze recensie.

Sil: Nee, totaal niet. De tower defense-aspecten zijn basaal, de fun factor van speelgoed slecht gebruikt en er zijn bizarre dingen die ik niet zag aankomen en in zijn geheel niet kan waarderen. Maar de details zijn inderdaad voor later.

Hoe is de campaign (en diens verhaal) je bevallen?

Stefan: Het verhaal van de campaign… welk verhaal? Eigenlijk wordt in twee minuten een kort verhaaltje verteld waarom we hier zijn en waar we vandaan komen. Het kent geen diepgang en het vertelt ons eigenlijk niet heel veel. Dat vind ik opzich niet storend, want ik speelde de campaign vooral niet voor het verhaal, maar zoals eerder benoemd voor de co-op modus.

De co-op modus viel me echter ook tegen, maar dat heeft vooral te maken met het lange wachten. Tussen elke ronde heb je vijf minuten om je verdediging te verbeteren, maar dat is behoorlijk lang, want zoveel is er niet te doen.

Na die vijf minuten komt er een wave, om daarna hetzelfde te herhalen. Die wave was echter ongeacht het gekozen niveau een peace of cake. Op geen enkel moment hadden Sil en ik moeite met de vijanden en ook toen ik het in de singleplayer mode probeerde, was er geen enkel moment paniek. De tegenstanders werden stuk voor stuk in een rap tempo om zeep geholpen.

Sil: Ik ben het niet met je eens dat er niets te doen was. Immers krijg je bij elke sessie aanvullende doelen naast het beschermen van een paar toren. Verzamel alle muntjes in het level, maak gewaagde sprongen, zoek de plekken waar je een sticker kunt plakken. Van dat soort ongein. Wat je hier zal missen, is iets wat ook maar iets te maken heeft met schieten óf torens verdedigen. Hypercharge weet duidelijk niet wat het wil zijn, want tussen de golven door is het een miserabele 3D platformer en collectathon, welke zelfs puur als bezigheidstherapie niet weet te vermaken. Net als het schieten en het tower defense-stukje is het allemaal gewoon niet goed uitgewerkt, met secties die vereisen dat je extreem precieze sprongen maakt in een game die niet controls biedt die hierbij passen. Er was dus genoeg te doen, maar als je zoekt naar iets vermakelijks, ga je inderdaad weinig vinden.

Is het co-op leuker dan alleen?

Sil: Ja, maar dan vooral omdat je dan iemand hebt om tegen te lullen terwijl je de klok tussen de rondes heen weg zit te kijken. De meerwaarde van de medespelers is er verder niet, daar de moeilijkheidsgraad dermate laag ligt dat je die niet nodig hebt.

Stefan: Ik ben het volledig met Sil eens, want de meerwaarde zit vooral in het feit dat je lekker kunt ouwehoeren. Voor de rest maakt het niet uit of je het alleen speelt of in co-op. Een gemiste kans, want dat element had veel beter benut kunnen worden. Vooral wanneer je je vrienden een beetje kunt plagen, maar helaas is dat niet aan de orde.

We hebben tijdens het spelen gesproken over de besturing en de pacing van het spel, hoe sta je daar tegenover?

Sil: We hebben het al enkele malen aangehaald, maar de pacing is ronduit verschrikkelijk. Het tower defense / schieten is al niet heel bijzonder, maar houdt je tenminste voldoende bezig dat je niet te lang stilstaat bij het spel. Door dit telkens te onderbreken voor meerdere minuten wordt echter enkel meer duidelijk dat Hypercharge niet enkel noch vlees en noch vis is, maar dat zelfs De Vegetarische Slager die men erbij heeft proberen te trekken begint te rotten.

Stefan: Over de pacing is denk ik inmiddels genoeg gezegd, maar ook over de besturing valt het nodige op te merken. De verschillende layouts die je kunt gebruiken zijn het allemaal net niet en je hebt daarbij geen optie om zelf een layout voor je besturing te maken. Zo is voor iedere PlayStation-speler het rondje toch de knop om terug te gaan?! Nou, niet in Hypercharge Unboxed, want daar zijn een aantal vreemde keuzes gemaakt.

Vind je dat het platformen iets toevoegt?

Sil: Ja! Een hele hoop ergernis. Hoeveel pogingen hebben we wel niet moeten doen om van lamp naar lamp te springen of de bovenkant van een douche te bereiken? Ik heb recent nog platformers op de Nintendo DS gespeeld en ik kan je zeggen, allen speelden beter dan dit.

Stefan: Voor mij persoonlijk voegt het platformen niks toe. Het is namelijk niet de reden dat ik deze game wilde spelen. Daarbij werkt het platformen ronduit slecht en is het vooral frustrerend. Meermaals donderde ik zonder enige aanleiding van een rand af en kon ik het hele stuk weer opnieuw doen en dat terwijl ik eigenlijk gewoon lekker wil knallen.

Hoe heb je de versus modus ervaren?

Stefan: Hypercharge Unboxed bevat zoals reeks vermeld een versus modus. In deze mode neem je het op tegen andere spelers of AI, waarbij het doel simpel is… elkaar omleggen! Persoonlijk heb ik deze titel niet gekozen vanwege deze modus, maar uiteindelijk moet ik toegeven dat dit het leukste onderdeel is van Hypercharge Unboxed. Dat zegt op zich genoeg, want deze modus heeft verder niet zoveel om handen en is op zijn best oké te noemen.

Sil: Door het gebrek aan platformen is de versus inderdaad nog het meest vermakelijk. Niet goed in welke vorm dan ook, maar is kiezen tussen de verschillende kwaden.

Conclusie

Stefan: Hypercharge Unboxed is voor mij persoonlijk vooral een tegenvaller. De pacing is veel te traag en het platformen voegt niks toe. Voor de keuze van de besturing snap ik werkelijk waar niks. Hoewel ik had verwacht deze titel met een brede glimlach nog een hele poos te spelen, zal deze waarschijnlijk enkel nog stof happen in mijn digitale bibliotheek.

Sil: Een horde mode met tower defense-elementen is niet iets nieuws en het is begrijpelijk dat een developer daarom probeert iets unieks te doen om zich te onderscheiden. De boel opbreken voor een collectathon platformer is echter wat mij betreft niet het juiste pad. Het killt enige vorm van pacing en is bovendien enorm frustrerend doordat je wordt geacht heel precies springwerk te leveren. Wat is dit? Kaiszo Mario? Super Meat Boy? Wat het ook is, het is inderdaad geen goede game.