Toen ik recentelijk Super Bullet Break recenseerde, vertelde ik al hoe teleurgesteld ik ben in het huidige aanbod aan deck builders. De meeste zijn weinig meer dan cash grabs vol microtransacties, waardoor ik het genre nog maar amper in de gaten hou. Het was de positieve ontvangst van Inscryption op PC die de eerste ping in lange tijd genereerde.
Helaas was de game toen al uit, waardoor ik geen kans had een review-exemplaar te bemachtigen. Gelukkig geeft het leven ons soms tweede kansen; in dit geval in de vorm van de PlayStation 5-versie van het spel, die bovendien ook nog eens met de Kaycee’s Mod DLC komt.
Inscryption found
Het idee van Inscryption is dat jij Luke ‘The Lucky Carder’ Carder bent, welke bij toeval stuit op een videogame van het kaartspel Inscryption. Deze game is nooit officieel verschenen en is daarom een goudmijn aan content voor Luke zijn kanaal, maar niets loopt zoals gepland. De details ervan laten we voor wat ze zijn, omdat het uitvogelen van het verhaal een deel van de ervaring is, daar Inscryption naast een roguelite deck-builder ook een ARG is die je vereist zelf onderzoek te doen ín en buiten de game om.
Wat we wel kunnen vertellen, is dat dit verhaal je naar een huisje in het bos brengt. Hier kom je oog in oog met een in duisternis gehulde game master, die je dwingt om zijn tabletop RPG met hem te spelen. Hierin verken jij een bos en probeer je te overleven tot je op de kaart aanbelandt bij het bouwsel waar je het spel in speelt, terwijl hij elke stap die je neemt van commentaar voorziet. Om je daarbij te helpen verzamel je dieren van het woud, welke je vervolgens gebruikt in het Inscryption-kaartspel dat je speelt gedurende confrontaties.
Dit kaartspel is op het eerste gezicht vrij oppervlakkig. Monsters hebben aanvalskracht en HP, sterkere monsters vereisen offers en tekens genaamd sigils voorzien ze van speciale krachten. Zo kan een otter zwemmen en daarmee wegduiken gedurende de beurt van jouw tegenstander, terwijl een konijnenhoop een konijn uitspuugt eens gespeeld. Het doet een beetje denken aan een sterk versimpelde versie van Yu-Gi-Oh!, alleen dan met een systeem waarbij je wint als je zes punten meer hebt dan jouw tegenstander.
Forest of Creatures
Wat dit system interessant houdt, is dat je het compleet kunt breken. De makkelijkste manier om dit te doen, is door tijdens runs door het bos hints te verzamelen die je kunt gebruiken om puzzels in het bosverblijf op te lossen. Dit geeft je bonussen als een extra leven, krachtige kaarten en voorwerpen je kunt gebruiken tijdens een volgende poging. Hierbij kun je denken aan een haak waarmee je een kaart kunt stelen of een waaier die alle karakters gedurende één beurt laat vliegen. Maar ook op het bord zelf zijn hier meer dan voldoende opties voor, daar je kaarten kunt offeren om sigels te verplaatsen, monsters te versterken en meer. En zelfs als je daarna het loodje legt, wordt een nieuwe kaart gemaakt van jouw run, welke enorm krachtig kan zijn als je een beetje geluk hebt met welke kaarten je trekt. Ik slaagde er bijvoorbeeld in om een monster zonder offerkosten te generen, die zowel 21 aanvalspunten als HP had en twee keer per beurt aan mocht vallen.
Inscryption wil dat je verder komt en dus geeft elke tegenslag je een nieuw wapen in de strijd om deze houten gevangenis te ontvluchten. Daardoor kreeg ik persoonlijk geen last van mijn gebruikelijke roguelike-moeheid en slaagde ik erin om het bos te overwinnen en te arriveren in het volgende deel van Inscryption:
World of the Scrybes
Eens je op meerdere manieren de inwoner van het houten huis hebt overwonnen, verandert Inscryption zonder waarschuwing. Om de verrassing niet te verpesten kan ik niet dieper hier op ingaan, maar de roguelike-elementen verdwijnen en maken plaats voor meerdere nieuwe mechanics binnen het kaartspel. Het blijkt dat Inscryption vier stromingen heeft als het ware, met ieder hun eigen gimmicks. En je moet ze allemaal overwinnen om het einde te bereiken én weer een andere variatie te mogen spelen.
Of je dat wat vindt, is natuurlijk heel subjectief. Ik persoonlijk vond het eerste stuk van het spel veruit het sterkste, maar kon ook enorm genieten van het derde segment. De tweede vond ikzelf niet zo boeiend. Desondanks is de game als geheel genomen een briljant opgezette deck builder met onverwachte twists en ontzettend veel variatie, waarvan één stuk boven de rest uitsteekt. Een mening die duidelijk door velen gedeeld werd.
Modden maar
Kaycee’s Mod, een DLC die je krijgt na het voltooien van de hoofdtitel, laat je immers terugkeren naar dat bos met de sfeervolle verteller, de grimmige sfeer en de onverwachte twists, maar neemt wel een aantal hulpstukken weg die je in het verhaal kon verzamelen om het makkelijker te maken. In ruil daarvoor introduceert het nieuwe evenementen om de game mee te breken, nieuwe kaarten en een lastigere eindbaas. Door daarbij challenges te voltooien, kun je nieuwe variaties en start decks vrijspelen, waardoor je meer dan genoeg reden hebt om terug te keren naar het hutje in de bossen. Al had ik niet bepaald méér redenen nodig…
Conclusie
Inscryption is een mindfuck van een game, een geweldige beleving en daarnaast ook nog eens een fantastische deck builder. Of alle twists even goed vallen zal heel persoonlijk zijn, maar in mijn optiek is het middenstuk beduidend slechter dan het begin én eind. Maar zelfs dan is het uitstekend, waardoor ik maar weinig te klagen heb in de review.