Als er één genre is dat mij een hele dag aan mijn beeldscherm gekluisterd kan laten zitten, dan is het wel het tower defense-genre. Ben ik er belachelijk goed in? Zeker niet, maar dat weerhoud mij er niet van er veel tijd in te investeren. Bloons en Pixeljunk Monsters zijn twee voorbeelden van recente tower defense-games die ik heb gespeeld. Waar ik echter de meeste tijd aan heb gespendeerd, is Kingdom Rush. Het basisspel plus Frontiers en Vengeance zijn door mij opgestart. Zelfs het bordspel heb ik uitgeprobeerd, hoewel dat een aanzienlijk minder succes was. Dat Ironhide Studios nu (eenmalig?) het roer omgooit met Legends of Kingdom Rush maakte mij meer nieuwsgierig dan dat het de wenkbrauwen op negatieve wijze deed fronsen. Ik greep de mogelijkheid dan ook met beide handen aan om dit uitstapje onder de loep te nemen.
Zoals gezegd weten we dat Kingdom Rush bekendstaat om haar tower defense-genre en daar excelleert het in. De game bevat vele verschillende torens om in te zetten en meer dan tien verschillende personages om als held op het speelveld te laten verschijnen. Deze helden waren altijd jouw stok achter de deur wanneer jouw torens niet tegen al het gespuis waren opgewassen. Deze helden zijn nu terug te vinden in het nieuwe Legends of Kingdom Rush, een turn-based strategy game met roguelike elementen. Volg je het nog?
In deze nieuwe game kies je na het spelen van de tutorial een held. Deze held is de leider van je party die aangevuld wordt met nog twee alternatieve helden. Sir Gerald is onder andere van de partij, maar ook de Dark Knight en bijvoorbeeld Olog. Zo zullen fans van de serie wel het een en ander herkennen van de voorgaande spellen. In plaats van torens neer te zetten, gaat het er hier echter heel anders aan toe. Je verplaatst je namelijk over een landkaart die bij elke speelsessie kan veranderen. Op die landkaart verplaats je jezelf voornamelijk van gevecht naar gevecht. Eenmaal bij een gevecht aangekomen worden jouw helden verplaatst naar een veld met hexagons. Een speelveld dat we onder andere kennen van Heroes of Might and Magic en het meer recente Hand of Merlin. In jouw beurt kun je de helden verplaatsen en aanvallen activeren, terwijl de tegenstander hetzelfde doet. Zie het als een Dungeons & Dragons-gevecht. Roll initiative!
Nog iets anders dan vechten?
Tussen de gevechten door komen jouw personages in allerlei situaties terecht. Een lawine, omvallende rotsblokken of een verdwaalde reiziger op zoek naar eten; alles passeert de revue. Je hebt bij deze events meerdere manieren om ermee om te gaan. Soms beschik je over items die het probleem kunnen oplossen, maar jouw helden kunnen ook ingrijpen. Vaak vraagt deze optie om het gooien van de dobbelsteen. Het is dan een kwestie van geluk hebben. Zijn de dobbelstenen jou goed gezind?
Deze events hebben een zekere geluksfactor in zich. Je weet van tevoren niet welke er voorbij komen en soms blijkt iets aanlokkelijks volledig verkeerd uit te pakken. Voor de gamers die alles willen uitdokteren is dit een verschrikking. Voor eenieder die vooral plezier wil hebben en wel van een gokje houden, is dit een ideaal element. Het zorgt ervoor dat geen speelsessie hetzelfde is, alhoewel het wel zwaar klote voelt als vier keer op rij de dobbelsteen de verkeerde kant op valt en jouw hele party op sterven na dood is. Balen.
Een succesverhaal?
Ironhide Studios geeft aan het begin van het spel nadrukkelijk aan dat dit geen game is die je in je eerste playthrough gaat voltooien. Het is een kwestie van trial en error. Met een uitgebreid rooster aan helden is het zoeken naar de combinatie die naar jouw behoeften schikt. Daarnaast levert het spelen van (mislukte) avonturen XP op, waardoor jouw helden meer vaardigheden vrijspelen die je tijdens een campaign zou kunnen inzetten. Dit is een slimme zet die ervoor zorgt dat je meer tijd in het spel steekt. Het vrijspelen van de helden is niet altijd even makkelijk en voelt soms zelfs oneerlijk. Zo is er één held die vrij te spelen is wanneer je hele party op één held na gestorven is en je het gevecht wint met nog 1 HP over. Omdat de gevechten niet gemakkelijk te voorspellen zijn (mede omdat aanvallen vaak een range aan schade hebben en niet een vast gegeven) kan het wel even duren voordat je aan deze voorwaarde voordoet. Frustrerend oneerlijk of gewoon even doorzetten?
Makkelijk of… diepgaand?
Wie veel verwacht van de tutorial van dit spel, komt van een koude kermis thuis. Deze is namelijk kort en aardig oppervlakkig. De kale basis van het spel wordt uitgelegd, maar de invloed van statuseffecten en buffers komen niet aan bod. Er is ook geen uitgebreide almanak waar je dat uit kunt halen. Sterker nog, de game beschikt niet over een in-game handleiding. Nu is het zo dat je met de basis van de regels het spel al kunt spelen, want het is zo simpel als dat. Gaandeweg kun je wel achter de statuseffecten komen, maar bepaalde situaties even nalezen was prettig geweest. Zeker wanneer je nieuw zou zijn voor dit genre. Dit alles maakt het spel wel ‘easy to learn, a bit harder to master’.
Wie benieuwd is naar een uitgebreide alinea over de audiovisuele aspecten, moet ik teleurstellen. Deze game borduurt qua audiovisuele presentatie simpelweg verder op de vorige games van de serie. Veel geluidseffecten herken je van de tower defense-games en grafisch zijn er met name andere omgevingen, maar nog altijd binnen de welbekende stijl.
Conclusie
Legends of Kingdom Rush is wat mij betreft een zeer vermakelijk uitstapje. Er is genoeg content om even zoet mee te zijn, zeker vanwege het trial & error-principe. Het turn-based-genre is een succes voor Kingdom Rush, dat een lage instapdrempel heeft net als de eerdere spellen van Ironhide Studios. Dat betekent niet dat veteranen van het genre hier niets te beleven hebben. De geluksfactor die regelmatig om de hoek komt kijken, kan wat frustratie met zich meebrengen. Tegelijkertijd heeft het ook zo zijn charme. Je kunt er nadrukkelijk voor kiezen om hier wel of niet van te houden. Al met al ben ik benieuwd wat Ironhide Studios nog in petto heeft betreffende dit genre!