Luigi's Mansion 2 HD

Het is een late avond wanneer Luigi rustig in zijn stoel hangt. Plots verschijnt op zijn TV echter een bekend gezicht: Professor E. Gadd, spookwetenschapper en de langere Mario-broer zijn partner in de eerste Luigi’s Mansion. Spoken zijn op hol geslagen in de vallei waar hij werkt en de Dark Moon die ze rustig hield, is uit de lucht verdwenen. Wetende dat de in groen gehulde held op sokken best handig is met een paranormale stofzuiger, haalt hij hem ongevraagd over naar de vallei om het kunstje uit de eerste game nogmaals te herhalen.

Is meer beter?

Hoewel de eerste Luigi’s Mansion op lovende kritieken kon rekenen van met name spelers, was de lengte van het spel een veel genoemd minpunt. Zelfs de voorzichtige speler kon binnen acht uur de credits zien, wat menig gamer ervan weerhield de game voor de volle mep te kopen. Om een dergelijk scenario in het vervolg te voorkomen, heeft Nintendo ditmaal meerdere locaties gemaakt om te verkennen in plaats van het ene landhuis uit de eerste game. Zo verken je niet enkel een nieuw landhuis, maar ook onder andere een fabriek en mijnoperatie op een ondergesneeuwde bergtop.

Dit stuk van de opzet kon ik enorm waarderen. Verandering van spijs doet immers eten en meerdere locaties om te verkennen zorgt ook voor meer vertier, zelfs als de locaties individueel wat kleiner zijn dan het immens gebouw waar het mee begon. Wat echter minder goed viel bij mij persoonlijk, is de missiestructuur hier omheen.

Bite-sized

In plaats van dat je de locaties een voor een mag gaan doorpluizen, word je iedere keer naar een segment van een locatie gebracht waar je een missie moet voltooien. Vaak is dit een specifiek voorwerp vinden of een hint najagen die je hopelijk naar het volgende stuk van de gestolen Dark Moon kan brengen. Deze missies bakenen de rest van een gebied af door plots een gang ingestort te laten zijn of een opgeloste puzzel weer onopgelost te maken. Dit is natuurlijk gedaan om de game makkelijk in stukken op te breken, daar het oorspronkelijk op de 3DS en nu op de Switch verscheen, platformen met een nadruk op draagbaarheid. Voor mij haalde het echter een stukje van de beleving weg, vooral gezien je constant dezelfde animaties moet bekijken aan het begin en eind van een missie en veel te vaak in-game moet bellen met E. Gadd over dat dit gaat gebeuren.

Deze verandering heeft ook impact op de gameplay, hetgeen is waar Dark Moon in mijn optiek zich het meest mee van onderscheid van zijn voorganger. De eerste Luigi’s Mansion was een game met de nadruk op verkenning en puzzelen. Je moest wel met spoken vechten in soms indrukwekkende clashes, maar deze gevechten triggeren was de bulk van de gameplay en vervolgens uitzoeken hoe je het spook kon vangen was de charme, daar elke vliegende vijand zijn eigen quirks, uiterlijk en gevechtspatroon had. Niet in het vervolg.

In Luigi’s Mansion 2 zijn er gewoon een handjevol spoken. Groene zijn de goons, rode de krachtpatsers, blauwe verstoppen zich graag en ga zo maar verder. Ze hebben geen persoonlijkheid en ze verslaan is geen kunst. Zelfs de bazen van elke locatie zijn identiek, zelfs als hun gevecht zelf anders is. Enkel aan het eind van de game zien we wat had kunnen zijn en dat maakte een ding pijnlijk duidelijk: Luigi’s Mansion 2 is de geest van het origineel verloren en daarmee het overgrote deel van zijn charme.

Perspectief

Daarmee kan ik objectief niet zeggen dat het een slechte game is. Als hier niet Luigi’s Mansion aan verbonden had gezeten, had ik relatief weinig geklaagd over wat Nintendo ons had voorgeschoteld. De mechanics zijn solide en hoewel gevechten in mijn optiek iets te prominent aanwezig zijn, is het naadje van elke kous verkennen nog steeds mogelijk en belonend in dit tweede deel. Het is alleen wat generieker dan gehoopt.

Ditzelfde zou ik willen zeggen over de multiplayer aan de hand van informatie die ik erover heb kunnen vinden, maar met zekerheid zeggen kan ik het niet. Ik ben er tijdens de review-periode immers niet in geslaagd om online een groep bij elkaar te krijgen om deze roguelike mode te tackelen, waardoor die buiten beschouwing wordt gelaten.

Conclusie:

Luigi’s Mansion 2 HD is niet zo zeer een slechte game als dat het een slechte Luigi’s Mansion is. Men heeft geschrapt wat het eerste deel goed maakte en heeft er content voor in de plaats gestoken die je zou verwachten van een titel met een veel kleiner budget. Dit maakt de game niet onspeelbaar, maar ook niet heel bijzonder.