Professor Layton en zijn trouwe leerling Luke zijn bij ons al een aantal jaren bekend en hebben al heel wat mysteries en nog veel meer puzzels opgelost. Dit deden ze in de avonturen die ze tijdens het Nintendo DS-tijdperk beleefden, maar nu de Nintendo 3DS al een tijdje uit is, blijkt dat de mysteries en puzzels nog steeds niet allemaal opgelost zijn. In Professor Layton en het Masker der Wonderen staan de professor en zijn leerling op de rand van een nieuw avontuur. Is deze net zo spannend en meeslepend als de voorgaande avonturen?
Het verhaal van het spel speelt zich af in Monte d’Or, een plaatsje dat vergelijkbaar is met Las Vegas. Het mooie stadje wordt al een tijdje geteisterd door een gemaskerde man die andere mensen in stenen beelden doet veranderen. Je voelt m waarschijnlijk al aankomen, maar het is de taak van Professor Layton, zijn leerling Luke en Emmy om alle mysteries rond deze stad op te lossen. Dat doe je door veel puzzels op te lossen en vooral veel te praten.
Met praten bedoelen we het aanhoren van gesprekken tussen de hoofdpersonages en het lezen van de vele dialogen die het spel rijk is. Hiermee hebben we gelijk het enige echt negatieve punt van de game te pakken. Hoewel het verhaal redelijk boeiend is, zijn de gesprekken vaak te langdradig. Je wilt puzzels oplossen, maar helaas zit er behoorlijk veel tijd tussen iedere puzzel en die tijd gaat meestal op aan saaie en langdradige dialogen.
Bijt je daar echter doorheen en heb je vooral oog voor de puzzels, dan zul je absoluut tevreden zijn. Er zitten meer dan honderd puzzels in het spel verwerkt en daarboven op wordt er een jaar lang dagelijks een nieuwe puzzel vrijgegeven. De puzzels die het spel kent variëren van moeilijkheidsgraad en type. Sommige puzzels heb je vrij snel opgelost, maar er zijn er ook bij die wel wat van je hersenen verlangen. Er zijn echte breinpuzzels, maar er zijn ook puzzels waarbij je eindeloos mogelijkheden kunt proberen.
De grootste verandering ten opzichte van de voorgaande Layton games zit in de presentatie. De game is namelijk speciaal gemaakt voor de Nintendo 3DS en dat betekent dat de beelden driedimensionaal zijn. Dat zorgt er niet alleen voor dat de tussenfilmpjes en de in game beelden een stuk mooier zijn, maar ook dat er iets verandert aan de besturing. Daar waar je in de voorgaande delen het onderste scherm gebruikte om de gebieden te verkennen, gebruik je nu het bovenste.
Het touchscreen geeft namelijk geen driedimensionale beelden weer. In de vorige games raakte je met de stylus een deel van een omgeving aan om het te verkennen, nu werkt dat dus iets anders. Op het bovenste scherm zie je een vergrootglas en deze beweeg je door op het onderste scherm met je stylus te schuiven. Schuif je je vergrootglas naar een bepaalde plek op het bovenste scherm en hij wordt oranje, dan betekent het dat er iets te zien is. Wordt hij blauw, dan kun je zelfs inzoomen. Als je het ons vraagt is dit een simpele en slimme manier van de ontwikkelaar om zowel het 3D-aspect als het touchscreen niet onbenut te laten.
Wat ook bijzonder aan deze game is, is dat je soms terug in de tijd moet en als een jonge professor Layton speelt. Hier ontrafel je allerlei dingen over het verhaal en los je natuurlijk veel puzzels op. Layton was toen zelfs al een wijsneus, maar droeg op dat moment nog geen hoed, zoals we gewend zijn van de professor. Verder zijn er soms scènes waarin je niet puzzelt of praat, maar een ander type gameplay uitvoert. Zo zul je al vrij snel in de game plaatsnemen op een paard om de gemaskerde heer te achtervolgen. Niet bijster sterk uitgewerkt, maar toch een leuke afwisseling.
Conclusie
Professor Layton en het Masker der Wonderen verschilt niet veel ten opzichte van de vorige delen. Er is een nieuw verhaal en de besturing is iets anders, maar verder is het veelal van hetzelfde. Ondanks dat en het feit dat het tempo soms wat laag ligt, is het toch een game die je ongetwijfeld met veel plezier zult spelen als je de voorgaande delen ook leuk vond.