Reach

Reach is verschenen op drie verschillende platformen: PlayStation VR2, Meta Quest en op Steam voor PCVR gaming. Mijn review behandelt de PSVR2-versie. Het voordeel van deze versie ten opzichte van de Steam-versie, is dat deze out of the box goed werkt, daar waar de Steam-versie volgens meerdere berichten nogal wat issues kent. Hier ga ik verder niet heel diep op in, maar dat de game een paar bugs kent, is niet te ontkennen.

Het verhaal van Reach

Rosa, een stuntvrouw, gaat terug naar haar roots om herinneringen op te halen aan haar zusje die op jonge leeftijd overleden is. Hiervoor beklimt ze uit nostalgie een kerk.Eenmaal boven in de kerk aangekomen, kijkt ze naar buiten waar ze zich plotseling in het epicenter van een aardbeving bevindt. Waar ze net alle moeite heeft gedaan om naar boven te komen, is ze binnen no-time een flink aantal meters onder de oppervlakte terecht gekomen, waar ze allerlei vreemde dingen zijn gebeurd, zoals lokale zwaartekracht bubbels en hele scheuren in het aardoppervlak en daaronder. Opeens ziet ze een drone vliegen en ze besluit het kleine robotje te volgen om toch enigszins ergens een veilig heenkomen te vinden. Dit is het begin van een groots avontuur, waar Rosa op ontdekkingstocht gaat in een grote ondergrondse wereld en daarbij ook dingen over haar verleden ontdekt. Meer van het verhaal ga ik je niet vertellen, maar dat het filmisch is, moge inmiddels wel duidelijk zijn.

aReiken naar randjes en klimmen en klauteren

En daarnaast nog een beetje springen en nog meer klimmen. Dat is de belangrijkste gameplay mechanic die je zult vinden in Reach. Je kan de game zowel staand als zittend spelen en zoals het een echte VR-titel betaamd, zul je veel met je armen bezig zijn. Het grootste deel van de game speelt zich ondergronds of hangend aan muren af. Het lijkt wel of er constant "the floor is lava" gespeeld moet worden. Er gaan geen twee à drie minuten voorbij of je bent weer aan het klimmen, springen of klauteren. Hoe dit werkt wordt je allemaal uitgelegd in de verrassende tutorial die de game je biedt. Hierin klim en klauter je naar het eindpunt en na enkele tijd krijg je ook de beschikking over een vuurwapen en een boog. Het schieten met een vuurwapen gaat best vloeiend, al is het mikken niet heel erg makkelijk. Als ik het vergelijk met een Arizona Sunshine Remake, dan is dat in die game een stuk natuurlijker. Helaas vond ik de boog niet veel makkelijker, eerder zelfs moeilijker, zeker in de manier hoe je de boog aanspant en vasthoudt. Dat heb ik in Horizon: Call of the Mountain ook al eens een heel stuk beter gezien. Tevens duurt het vrij lang totdat je, afgezien van de tutorial, een wapen in je handen krijgt om echt het gevecht aan te gaan.

Ik kan zeggen dat ik op Kayak VR na vrijwel nooit problemen heb gehad met VR games, maar het constante klimmen en klauteren deed mij flink zweten, waardoor de vermoeidheid toch elke keer vrij snel toesloeg en ik gewoon even moest pauzeren. Met andere games die ook over flink wat klauter- en klimwerk beschikken, zoals voornoemde game, heb ik dat totaal niet gehad. Wat mij betreft is dit dus echt een gevalletje van "overdaad schaadt".

In een poging de parkour, en vooral het springen, realistisch te maken, zul je bij het springen je armen moeten bewegen. Dit is best leuk gedaan, maar zorg er wel voor dat je echt de ruimte hebt, anders wil er nog wel eens onverwachts een blikje Pepsi Max Lemon over een schaaltje jellybeans heen vallen.

Immersie

Als een VR game belabberde graphics heeft, haalt je dat, meer dan bij een platte game, compleet uit de immersie. Reach ziet er mooi genoeg uit om dat te vermijden, maar er zijn een aantal zaken in de game die dat helaas wel doen. Een gamer zal altijd de mogelijkheden van VR games willen testen. Wat kan er kapot? Wat kan je oppakken? Waarmee kun je interactief spelen? Hoe ver kun je gooien? Kun je de fles wijn opdrinken? Natuurlijk heb ik dit ook geprobeerd, maar dat soort dingen voelen in Reach gewoon niet helemaal af. De wijn uit een kapotte fles zou toch op een soort van levendige manier uit de fles moeten lopen, maar in het geval van Reach ziet dat eruit als een stroompje ondefinieerbaar spul dat op de grond in een plasje verandert.. Het oppakken en gooien van spullen voelt ook niet heel lekker. Alles wat je wilt gooien, voelt alsof het een veer is en hoe hard je ook wilt gooien, het lijkt allemaal maar een metertje van je af neer te dwarrelen. Kortom, het lijkt allemaal geen massa te hebben en dat haalt een deel van de immersie toch echt weg. Ook ogen een aantal in-game events alsof ze rechtstreeks uit een on-rails shooter komen van zo'n arcadekast. Als je de tutorial speelt, zul je redelijk snel zien wat ik bedoel.

Ook de AI van je tegenstanders is niet echt snugger te noemen. Naar wat ik heb meegemaakt, zitten ze soms maar een paar niveautjes boven de AI van Mindseye. Ik heb vaak genoeg meegemaakt dat de tegenstanders mij gewoon niet zien terwijl ik vlak voor ze langs loop of dat ze gewoon helemaal niet op mij reageren. Als je zo'n grote VR-titel aspireert te zijn, dan had dat toch wel een tandje beter gemogen.

Qua geluid is er weinig op aan te merken. Het is niet speciaal, maar ook weer niet slecht. De muziek zou wat mij betreft wat minder aanwezig mogen zijn, maar dat is eigenlijk het enige wat ik erop aan te merken heb.

Toch wel teveel bugs

Wat ook echt niet meewerkt aan de eerdergenoemde immersie, zijn bugs en die zijn hier toch wel erg aanwezig. Ze zijn niet game-brekend, maar toch kan ik ze niet onbenoemd laten. Zo ben ik meer dan eens vast komen te zitten tussen twee muren, waardoor ik schijnbaar doodging en ik m'n klim- en klauterpartij weer opnieuw moest doen. Gelukkig zijn er redelijk wat checkpoints in de game, dus je hoeft nooit ver terug.

Ook de plaatsing van je handen (visueel) roept wat vragen op. Het lijkt wel alsof de game niet goed kan registreren hoe je handen geplaatst zijn in de controllers. Hierdoor mis je vaak een rand of paal en val je weer enkele meters naar beneden.

Een andere bug die niet echt met de gameplay te maken heeft, maar met de toegankelijkheidsinstellingen, is dat deze niet goed opgeslagen worden. Je stelt bijvoorbeeld een vignette in voor loopbewegingen en de volgende keer dat je opstart zijn al deze instellingen ook weer verdwenen. Dit is mij tot toe elke keer gebeurd en dat lijkt me toch vrij eenvoudig op te lossen.

Conclusie:

Reach is een filmisch VR action adventure game met een grote nadruk op klimmen en klauteren. Wat mij betreft een iets té grote nadruk. Ik heb regelmatig zitten verzuchten dat ik nou alweer moest klimmen. Ik heb normaal geen problemen met verticale gameplay, maar wanneer het de helft of meer van de hele gameplay loop betreft dan heb ik toch de neiging eerder af te haken. De game ziet er goed uit, maar had in de details wel wat beter verzorgd mogen zijn. En de bugs zouden ook inmiddels niet meer aanwezig mogen zijn. Dit alles maakt dat deze game, wat mij betreft, geen nieuwe hoogtes bereikt, maar in de middelmaat blijft hangen. Ben je op zoek naar een VR game met veel verticale gameplay? Dan ben je bij Reach aan het goede adres. Zoek je meer de actie op en wil je de focus op schieten en exploratie? dan zou ik de game echt links laten liggen, want er zijn zeker betere VR games te vinden.