Rez: Infinite is een titel die al stamt uit 2011. Het spel kreeg een reboot op de Xbox 360 als Rez HD en werd daarna een VR-titel die vele headsets heeft aangedaan. Ook de oorspronkelijke PlayStation VR headset mocht er aan geloven. Deze on-rails shooter moet het niet van zijn verhaal hebben, noch van zijn absolute diepgang op het gebied van gameplay. Het is de audiovisuele presentatie die de potten hier moet breken, met een speciale feature voor de PlayStation VR2-versie van het spel, waar ik later op terug zal komen.
Audiovisuele trip
In Rez: Infinite staat het pad dat je bewandelt al vast. Jouw personage beweegt vooruit, terwijl het enige dat je hoeft te doen het afschieten van vijanden is. Dit doe je door met je stick naar de targets toe te bewegen. Je kunt targets direct raken, maar ook locken om later meerdere targets tegelijk te beschieten. Met special powers kun je meer schade aanrichten, maar deze zijn logischerwijs niet altijd beschikbaar. Naast de Story Mode, biedt Area X je wat meer ruimte. Hierin kun je vrijer bewegen en heb je dus net even wat meer invloed op het spelverloop. Veel meer heeft Rez: Infinite qua gameplay niet om handen. Het is net een shooter die je in de lokale arcadehal zou kunnen tegenkomen, maar het audiovisuele gedeelte biedt meer.
Rez: Infinite heeft een stijl die compleet uit vectors en polygonale kunst bestaat. Het team achter de shooter wilde synthesia ontketenen, een fenomeen waarbij je bijvoorbeeld geluid zou moeten kunnen zien. De kleurrijke omgevingen waar je doorheen vliegt in VR-mode zorgen al voor een meeslepende ervaring, maar doordat het geluid zich aanpast naar de schade die jij aanricht, wordt het al helemaal een meeslepende ervaring. Een opzwepende soundtrack waar jij dus deels invloed op hebt. De resolutie van het spel is logischerwijs van een update voorzien. Dit betekent een resolutie van 2000x2040 per oog en 120FPS op PS VR2. Het spel kan ook op de PS5 worden gespeeld zonder VR. Je hebt dan te maken met een resolutie van 4K en 60 fps.
Het oog wil, maar kan ook wat!
De grafische upgrade is leuk en aardig en zeker een boost ten opzichte van de originele VR-ervaring, maar het echte voordeel van deze Rez: Infinite is de mogelijkheid om via eye-tracking vijanden uit te schakelen. Eye-tracking is een van de meest veelbelovende features van de PS VR2 en Rez: Infinite weet hier als geen ander nu al gebruik van te maken. Het spel reageert fantastisch op jouw ogen door de targets waar jij naar kijkt ook daadwerkelijk te locken. Hierdoor kun je het spel bijna zonder controller spelen. Het is dat je moet kunnen variëren tussen je aanvallen, anders was de controller helemaal overbodig geweest. Een fantastische showcase voor de eye-tracking-techniek.
Conclusie:
Rez: Infinite is in wezen niet veel anders op de PS5 als op de PS4. De game heeft dezelfde content, maar ziet er net even wat strakker uit. Op de PlayStation VR2-versie is het vooral de eye-tracking feature die de moeite waard is. Verder is het toch een ietwat kale shooter die vooral voor de melomaan een feestje zal zijn. Mocht je in het bezit zijn van de PS4-versie, dan kun je voor een tientje de upgrade aanschaffen. Doe dit dus vooral als je een unieke VR-ervaring wilt beleven. Voor de opgepoetste PS5-versie is het net te weinig allemaal.