Het blijft iets aparts. Sommige games zijn gemaakt voor de PC, waardoor ze op consoles zelden tot nooit uit de verf komen. Neem nu RTS games. Dit genre was voorheen een taboe op de consoles, maar komt steeds meer in opkomst met als grote voorbeeld het recentelijke Halo Wars. Ook RPG games waren voorheen geen optie voor de consoles, maar dit genre is al langer van de PC afgeweken. Sacred 2: Fallen Angel verscheen eerst voor de PC, waarna de game een dik half jaar later naar de Xbox 360 en de PlayStation 3 komt. Een goede beslissing of had ontwikkelaar Ascaron Entertainment het bij de PC moeten houden?
Sacred 2: Fallen Angel kwam dus al eerder uit op de PC. De media en critici waren destijds wel te spreken over kersverse RPG. Nee, niets bijzonders, maar wel een game om te kopen als het genre je goed ligt. De plannen om Sacred 2 naar de consoles te brengen lagen al een aardig tijdje op tafel, maar dit werd destijds uitgesteld. Of dit de game goed heeft gedaan durf ik niet te zeggen.
Sacred 2: Fallen Angel is zoals je dat noemt een hack ’n slash RPG. Dit houdt in dat het combat-systeem vrijwel uit button bashen bestaat. Echte tactieken zul je niet vinden in Sacred 2. Of dit erg is? Dat zul je zelf moeten bepalen. Ascaron Entertainment heeft bewust voor dit type combat-systeem gekozen om zo de fans tegemoet te komen. Om het voor de meer tactische mensen leuk te maken zijn er spreuken en speciale aanvallen die je vast kan zetten om ze met één druk op de knop te gebruiken. Dit kunnen zowel enkele spreuken zijn als spreukencombo’s. Zo heb je je beste aanvallen altijd bij de hand.
Over het verhaal van Sacred 2: Fallen Angel ben ik helaas wat minder te spreken. Het hele verhaal draait om de zogeheten T-Energy. Deze energie kan zowel goed als kwaad gebruikt worden. Probleem? Heel de wereld genaamd Ancaria draait op deze energie. Wat er met de energie gebeurt is dus van groot belang voor Ancaria. Helaas word je totaal niet door het verhaal opgezogen en weet je soms niet wat er gebeurt. Vanwege de goede en slechte kant van de T-Energy kun je aan het begin van spel uit de goede en kwade campagne kiezen.
Er zijn zes klassen om mee op avontuur te gaan. Slechts twee klassen zijn beperkt tot één campagne. De Dryad, High Elf, Shadow Warrior, Inquisitor, Temple Guardian en Seraphim zijn je opties. Elk van de klasses kun je slechts een klein persoonlijk tintje geven. Zo kun je onder andere de kleur en het kapsel veranderen, maar veel verder gaan ze niet. Dit is jammer, aangezien je bij negen van de tien hedendaagse RPG’s van elke oogwimper de lengte kan bepalen. Een groot struikelblok is het echter niet.
Over de wereld ben ik echter wel te spreken. De wereld is groot en uitgebreid. Verder ziet het er allemaal heel aardig uit voor een RPG. Het gras beweegt mooi mee en de dorpjes zijn voorzien van de nodige details. Ook de monters zien er aardig uit, evenals de guards en dergelijke. De animaties van jouw personage in gevecht hadden echter iets meer detail mogen krijgen. Het ziet er allemaal net iets te simpel uit, wat ervoor zorgt dat het spel grafisch geen nieuwe standaard zet. Natuurlijk, het ziet er aardig uit, maar dat mag je ook wel van Sacred 2 verwachten. Het vervelende is dat het geluid het geheel minder maakt. De voice-acting is namelijk belabberd en je zult meer moeten lezen dan luisteren. Om door de wereld te reizen zul je in het begin van je campagne nog aardig wat uurtjes kwijt zijn. Zoals eerder vermeldt is de wereld ongekend groot. Dit zorgt ervoor dat je soms ongelofelijk grote afstanden moet afleggen om op de plaats te komen waar je heen wilde. Later wordt dit je echter makkelijker gemaakt. Omdat je vrij gemakkelijk aan geld kunt komen, zul je snel een paard kunnen kopen bij de lokale fokker. Er is echter ook een andere manier om je door de wereld heen te leiden, en dat doe je doormiddel van Mounts.
Mounts zullen beschikbaar worden gesteld naarmate je de Unique Mount quest hebt voltooid. Het leuke is dat elk personage een andere Mount heeft. De ene rijdt op een grote spin, terwijl de andere op een grote hagedis rijdt. Genoeg variatie dus. Verder helpen de Mounts je ook als je in gevecht bent. Een handig maatje dus.
Het is echter jammer dat de side-quests, die een groot deel van het spel vormen, té repetief zijn. Dit is erg jammer, aangezien de game zo'n 500 side-quests kent. Dankzij de coöp modi worden de saaie side-quests echter wat weggepoetst, maar dit kan er niet voor zorgen dat de singleplayer duidelijk tekort schiet. Het is leuk om met vrienden of onbekenden door het grote Ancaria te reizen, maar een RPG koop je voor de singleplayer. Het is echter goed om te zien dat Ascaron Entertainment met de multiplayer een visitekaartje heeft afgegeven.
Sacred 2: Fallen Angel is een RPG die voor de liefhebbers precies op tijd komt. Er is namelijk nogal een gebrek aan goede hack ’n slash RPG’s. De komst van deze game is dus zeker welkom. Het is jammer dat Ascaron Entertainment ons nog niet de ervaring kan geven waar we zo naar verlangen. Je hebt niet het idee dat de uitstel de game goed heeft gedaan. Het is erg jammer dat de game zijn gebreken kent. Onder andere het verhaal en het repetitieve gebeuren zorgen brengen mij tot dit cijfer.
Sacred 2: Fallen Angel kwam dus al eerder uit op de PC. De media en critici waren destijds wel te spreken over kersverse RPG. Nee, niets bijzonders, maar wel een game om te kopen als het genre je goed ligt. De plannen om Sacred 2 naar de consoles te brengen lagen al een aardig tijdje op tafel, maar dit werd destijds uitgesteld. Of dit de game goed heeft gedaan durf ik niet te zeggen.
Sacred 2: Fallen Angel is zoals je dat noemt een hack ’n slash RPG. Dit houdt in dat het combat-systeem vrijwel uit button bashen bestaat. Echte tactieken zul je niet vinden in Sacred 2. Of dit erg is? Dat zul je zelf moeten bepalen. Ascaron Entertainment heeft bewust voor dit type combat-systeem gekozen om zo de fans tegemoet te komen. Om het voor de meer tactische mensen leuk te maken zijn er spreuken en speciale aanvallen die je vast kan zetten om ze met één druk op de knop te gebruiken. Dit kunnen zowel enkele spreuken zijn als spreukencombo’s. Zo heb je je beste aanvallen altijd bij de hand.
Over het verhaal van Sacred 2: Fallen Angel ben ik helaas wat minder te spreken. Het hele verhaal draait om de zogeheten T-Energy. Deze energie kan zowel goed als kwaad gebruikt worden. Probleem? Heel de wereld genaamd Ancaria draait op deze energie. Wat er met de energie gebeurt is dus van groot belang voor Ancaria. Helaas word je totaal niet door het verhaal opgezogen en weet je soms niet wat er gebeurt. Vanwege de goede en slechte kant van de T-Energy kun je aan het begin van spel uit de goede en kwade campagne kiezen.
Er zijn zes klassen om mee op avontuur te gaan. Slechts twee klassen zijn beperkt tot één campagne. De Dryad, High Elf, Shadow Warrior, Inquisitor, Temple Guardian en Seraphim zijn je opties. Elk van de klasses kun je slechts een klein persoonlijk tintje geven. Zo kun je onder andere de kleur en het kapsel veranderen, maar veel verder gaan ze niet. Dit is jammer, aangezien je bij negen van de tien hedendaagse RPG’s van elke oogwimper de lengte kan bepalen. Een groot struikelblok is het echter niet.
Over de wereld ben ik echter wel te spreken. De wereld is groot en uitgebreid. Verder ziet het er allemaal heel aardig uit voor een RPG. Het gras beweegt mooi mee en de dorpjes zijn voorzien van de nodige details. Ook de monters zien er aardig uit, evenals de guards en dergelijke. De animaties van jouw personage in gevecht hadden echter iets meer detail mogen krijgen. Het ziet er allemaal net iets te simpel uit, wat ervoor zorgt dat het spel grafisch geen nieuwe standaard zet. Natuurlijk, het ziet er aardig uit, maar dat mag je ook wel van Sacred 2 verwachten. Het vervelende is dat het geluid het geheel minder maakt. De voice-acting is namelijk belabberd en je zult meer moeten lezen dan luisteren. Om door de wereld te reizen zul je in het begin van je campagne nog aardig wat uurtjes kwijt zijn. Zoals eerder vermeldt is de wereld ongekend groot. Dit zorgt ervoor dat je soms ongelofelijk grote afstanden moet afleggen om op de plaats te komen waar je heen wilde. Later wordt dit je echter makkelijker gemaakt. Omdat je vrij gemakkelijk aan geld kunt komen, zul je snel een paard kunnen kopen bij de lokale fokker. Er is echter ook een andere manier om je door de wereld heen te leiden, en dat doe je doormiddel van Mounts.
Mounts zullen beschikbaar worden gesteld naarmate je de Unique Mount quest hebt voltooid. Het leuke is dat elk personage een andere Mount heeft. De ene rijdt op een grote spin, terwijl de andere op een grote hagedis rijdt. Genoeg variatie dus. Verder helpen de Mounts je ook als je in gevecht bent. Een handig maatje dus.
Het is echter jammer dat de side-quests, die een groot deel van het spel vormen, té repetief zijn. Dit is erg jammer, aangezien de game zo'n 500 side-quests kent. Dankzij de coöp modi worden de saaie side-quests echter wat weggepoetst, maar dit kan er niet voor zorgen dat de singleplayer duidelijk tekort schiet. Het is leuk om met vrienden of onbekenden door het grote Ancaria te reizen, maar een RPG koop je voor de singleplayer. Het is echter goed om te zien dat Ascaron Entertainment met de multiplayer een visitekaartje heeft afgegeven.
Conclusie
Sacred 2: Fallen Angel is een RPG die voor de liefhebbers precies op tijd komt. Er is namelijk nogal een gebrek aan goede hack ’n slash RPG’s. De komst van deze game is dus zeker welkom. Het is jammer dat Ascaron Entertainment ons nog niet de ervaring kan geven waar we zo naar verlangen. Je hebt niet het idee dat de uitstel de game goed heeft gedaan. Het is erg jammer dat de game zijn gebreken kent. Onder andere het verhaal en het repetitieve gebeuren zorgen brengen mij tot dit cijfer.