SIGNALIS

In SIGNALIS speel je als Elster, een Technician Replica die zoekt naar haar partner. Tijdens de zoektocht crash je met een ruimteschip op een planeet, die door de mens zo ongeveer helemaal uitgegraven wordt voor grondstoffen. In zo'n soort mijn zoekt Elster haar vriendin. Tijdens de eerste stappen in de mijn valt het direct op: er is hier iets goed fout gegaan. Plassen bloed liggen op de grond en een groot deel van de Replica's die je tegenkomt zijn besmet met iets, waardoor zij je zonder na te denken aanvallen. De paar mensen die je tegenkomt die geestelijk gezond zijn, zitten in een hoek te wachten tot ze kunnen ontsnappen. Zij snappen echter ook niet precies wat er aan de hand is. Je zult verdieping na verdieping omlaag moeten in de mijn om te achterhalen wat er in vredesnaam verkeerd is gegaan.

Grimmig

Wie de game voor het eerst opstart, wordt meteen overrompeld met nogal wat opties die specifiek voor deze game zijn. Zo kun je aangeven hoe pixels met elkaar in verhouding staan, terwijl mij tot op dit moment nog niet helemaal duidelijk is waarom dit zo is geregeld. Ik heb alles op de manier laten staan zoals de ontwikkelaar adviseert en dit gaat prima. Ook is er een CRT-modus, maar die zou ik zeker niet gebruiken, omdat die ook de resolutie virtueel omlaag drukt. Hierdoor is dit betreffende beeld van zo'n slechte kwaliteit, dat ik er misselijk van word. Als je eenmaal alle instellingen doorgelopen hebt, ga je uiteindelijk door naar het hoofdmenu.

Het hoofdmenu vind ik persoonlijk erg mooi gemaakt. Je ziet de afbeelding van een oog, waarvan de pupil de cursor blijft volgen. Het oog is erg pixelig gemaakt en op zo'n manier dat het mij ongemakkelijk liet voelen. De sfeer die Rose Engine neer wil zetten, zit er meteen goed in. Ook valt op dat de tekst in het Japans en in het Engels is, waaruit je kunt opmaken dat de in de spelwereld Japan een hoofdtaal is geworden. Er zijn twee andere talen, namelijk Duits en Engels, die steeds in beeld schieten. Ook hier weet de game meteen details op te roepen, waardoor je ook sneller de sfeer van de game kunt proeven.

Je start in het ruimteschip dat door Elster wordt gebracht naar deze eenzame plek. Ze komt uit cryosleep en ziet dat er nogal wat mis is gegaan bij de landing. Het is niet meer te besturen en de medepassagier is weg, waarbij de personeelspas die gevonden wordt doormidden is geknipt. Met behulp van een rolletje tape kun je dit weer repareren en vervolgens gebruiken om een EVA-suit te pakken. Hiermee kun je op de planeet rondlopen zonder in de problemen te komen. Nu ben je klaar om naar buiten te gaan en is de game echt begonnen.

Hardcore survival horror

Dit is een survival horror van het klassieke soort. Dat betekent dat de game hardcore is, dat je zuinig moet zijn met munitie en dat het veel heen en weer lopen is. Een goed voorbeeld is de eerste verdieping, lees het eerste level, waar je komt. Hier heb je nog niet zoveel tegenstanders, maar nog minder kogels. Het eerste wat ik persoonlijk het liefst altijd weer wil doen, is de beperkte hoeveelheid kogels die ik heb in de lichamen van de vijand schieten, maar dat is een onhandig idee. In bijna alle situaties kun je ruim om de tegenstanders lopen en dan kunnen ze niet bij je komen. Als je denkt dat dit al erg is bij Resident Evil, dan moet je heel goed opletten, want bij SIGNALIS zijn kogels werkelijk altijd schaars.

De eerste uren van de game zijn de beste uren, wanneer alles nog een beetje onbekend is, maar toch nieuw en spannend. Ik heb niet eerder een survival horror gezien die op deze manier werkt. De pixelated graphics, gecombineerd met de atmosfeer die deze game weet op te wekken, werkt buitengewoon goed. De spelwereld is enorm deprimerend. Nadat je uit het schip gestapt bent, klim je in een soort krater met een gat erin en van daaruit ga je naar de mijn. Een mijn zou vol leven moeten zijn, met veel mensen die aan het werk zijn en klanten en een kantoor, maar geen van dit alles is aanwezig. De eerste stappen in de game kom je niemand tegen en dat is vaker zo, maar in dit geval voelde het toch net wat vreemder aan dan in bijvoorbeeld Deliver Us the Moon. De game is verder ook niet mooi en wil dit ook niet zijn. Het is heel bewust kaal en koud gemaakt en dat is goed gelukt.

In de details van de game is te zien dat hij het je niet gemakkelijk wil maken. De inventaris bestaat uit zes items die je bij je kunt dragen door het hele spel heen en hier komt geen verandering in. Je kunt op bepaalde vaste punten de progressie in de game opslaan in vier save slots en bij ieder checkpoint kun je ook de inventaris in een opslagdoos stoppen. Het gevolg is dat je eigenlijk de rest van de game voor een groot deel heen en weer aan het lopen bent van de voorraad naar de plek waar je moet zijn. Je kunt zo weinig dragen dat je op een gegeven toch echt een sleutel in de opslag doet. Even later weet je waar de sleutel voor is en dan moet je weer naar de opslag om de sleutel te pakken, waarna je vervolgens weer terug moet lopen naar de plek waar hij gebruikt kan worden. Dat kan best voor een paar keer, maar dit gaat heel de game zo door. Ik denk dat ik rustig twee uur langer bezig ben geweest, omdat ik steeds heen en weer liep tussen mijn opslag en de kamer waar ik moest zijn. Ik had het prettiger gevonden als de inventaris iets groter was of dat er bijvoorbeeld speciale ruimte was voor belangrijke items.

Verder maakt deze game dezelfde fout als veel andere survival horrors doen: de hoeveelheid kogels die je nodig hebt om iemand uit te schakelen is volledig random. Sommige zijn na twee kogels klaar, maar bij andere moet je het magazijn van het pistool leeg schieten voordat hij of zij op de grond ligt. Aan de ene kant is dat vervelend, aan de andere kant dwingt het je heel goed na te denken of je munitie aan het verspillen bent. Al met al is het een detail dat, als je eraan gewend bent, niet als negatief opgemerkt kan worden.

Conclusie:

SIGNALIS is niet voor iedereen. De kilte die deze game uitstraalt zal menig survival horror-liefhebber laten smullen, maar ben je wat meer van mooie Triple-AAA games, kun je deze beter laten liggen. Persoonlijk heb ik echt genoten van deze game. Hij laat zien dat grafisch het echt geen huzarenstukje hoeft te zijn, maar dat juist wat minder mooi kan meewerken aan de sfeer die de game heeft. Het is echter niet allemaal geweldig. Op sommige momenten wil hij iets te hardcore zijn door bijvoorbeeld een inventaris van maar zes items te hebben, waardoor je meer een soort marathon aan het lopen bent tussen de checkpoints en de levels zelf.