Tekken: Dark Resurrection, de beat ‘em up op de PlayStation Portable, was klaarblijkelijk ideaal bewijsmateriaal voor Namco Bandai om verder te ontwikkelen op de draagbare spelcomputer van Sony. Immers heeft de ontwikkelaar nog niet zo lang geleden wederom een spel uitgebracht waarmee we overal ter wereld in de huid van verschillende vechters kunnen kruipen. Met Soulcalibur: Broken Destiny is het ze opnieuw gelukt om succesvol een vechter over te zetten met de meeste modi en alle personages van dien.
De game wordt ook wel gezien als een lichte versie op het vorig jaar verschenen Soulcalibur IV. Uiteraard is deze versie wel op veel vlakken gepolijst; een PSP heeft nou eenmaal niet dezelfde capaciteiten als haar grotere broer, de PS3. Maar of het grafische aspect hierdoor in duigen is gevallen? Welnee! Soulcalibur: Broken Destiny is zelfs één van de mooiere games in het tot nu toe verschenen assortiment en mag zich makkelijk scharen tussen grafische pareltjes als Dissidia: Final Fantasy en God of War: Chains of Olympus. De omgevingen, de karaktermodellen, de animaties. Alles valt perfect in elkaar samen en dat ook nog eens op een stabiele framerate.
Over Chains of Olympus gesproken, wisten jullie dat de hoofdpersoon daarvan in Broken Destiny vertegenwoordigd is? Jawel, de enige echte Kratos, de Griekse God van de God of War-reeks, is ten koste van de Star Wars-personages aanwezig in dit nieuwe avontuur. Een wat mij betreft uitstekende keuze van ontwikkelaar Namco Bandai, gezien het feit dat Kratos uit het verleden komt en daarmee al automatisch een betere en passendere aanvulling heeft dan de ruimtepersonages in Soulcalibur IV. Ook het andere nieuwe personage, Dampierre, bewapend met een indrukwekkend zwaard, mag gezien worden als een welkome aanvulling.
Andere aanpassingen zijn te vinden in het beschikbare aantal modi. Echter vind ik de keuze voor de modi eigenlijk wel vreemd. Zo kent het spel in tegenstelling tot voorgaande delen geen verhaallijn en moeten we het zonder een online modus doen. Alhoewel het mogelijk wordt gemaakt om via een ad-Hoc-connectie het tegen elkaar op te nemen, had ik toch liever gezien dat we onze spierballen aan de rest van de wereld konden tonen. Nee, in plaats daarvan moeten we het bijvoorbeeld doen met hoofdmoot ‘The Gauntlet’. Dit is een soort verhaalmodus die je stapsgewijs uitlegt hoe het vechtsysteem in elkaar steekt. De opdrachten die je uit moet voeren zijn erg eentonig en ook de humor is niet echt om over naar huis te schrijven. Daarnaast is de balans van de moeilijkheidsgraad ver te zoeken, omdat je óf tegen een uiterst makkelijk personage speelt, óf juist tegen een uiterst moeilijke. Kortom was ik The Gauntlet liever kwijt dan rijk.
Toch zul je wel enige aandacht moeten besteden aan het vechtsysteem, aangezien niet alles voor de hand ligt. De bekende Soulcalibur-knoppen, aangegeven door de gebruikelijke A, B, G en K, moet je immers onder de knie krijgen en ook de Soul Gauge, Active Gauge en Critical Finishes verdienen je aandacht. Soul Gauge en Critical Finishes kennen we al van de voorgaande delen, maar toch even de werking ervan in een notendop. Wanneer je in een gevecht teveel aan het blocken bent, gaat dit ten koste van je Saul Gauge. Bereikt deze het rode punt? Dan verlies je je uitrusting en is het aan je tegenstander om een Critical Finishe uit te oefenen, die jouw personage in één keer uitschakelt. De Active Gauge geeft in Broken Destiny een leuke twist hieraan. Activeer je deze, dan incassier je nóg meer schade, maar ontwijk je wel alle Critical Finishes.
Minder leuk is het gegeven dat de vele honderden items die je normaal kunt verzamelen niet vertegenwoordigd zijn in Broken Destiny. Hiertegenover staat wel de aanwezigheid van een Character Creation, waarmee je een vechter aan kunt maken en bestaande vechters naar hartenlust kunt aanpassen. De laadtijden die daarbij gepaard gaan zijn wel om van te huilen zo lang, terwijl die over het algemeen reuze meevallen. Sterker nog, bij een installatie op de harde schijf zijn er zelfs helemaal geen laadtijden te bespeuren!
Conclusie
Soulcalibur: Broken Destiny leunt op twee gedachtes. Enerzijds is het een uitstekende vechter met geweldige toevoegingen – zoals Kratos – en uitmuntende graphics die niet onderdoen voor een PS2. Anderzijds is het er eentje met weinig beschikbare en boeiende modi. The Gauntlet is zelfs één van de meest inspiratieloze modi die ik ooit gespeeld heb. Ook door het gebrek aan vrij te spelen items en een online modus reken ik kostbare punten af op het hoge cijfer dat de game anders zou hebben gehad. De magie van de reeks? Die is gelukkigerwijs wel aanwezig in Broken Destiny. Hierdoor is het spel alsnog een aanrader voor iedereen die van vechtspellen houdt.