Noord-Korea is weer volop in het nieuws. Het corrupte land dat weinig van een democratie wil weten, heeft onlangs een aantal kernproeven gedaan waardoor de wereld in rep en roer is. De VN proberen maatregelen te nemen, maar veel kan er eigenlijk niet tegen worden gedaan. Sommigen zeggen dat het landje alleen maar om aandacht schreeuwt. De Verenigde Staten hebben echter al afweerraketten geplaatst op Hawaï en nemen de dreigingen zeer serieus. Misschien moeten we maar eens gaan investeren in een nieuw ruimteprogramma. Hoe gevaarlijk kernwapens wel niet kunnen zijn, wordt namelijk bewezen in Star Ocean: The Last Hope. De wereld is in deze Japanse Role Playing Game vernietigd en de enige uitweg lijkt het heelal te zijn.
The Last Hope is het vierde deel in de Star Ocean-serie. Het is een prequel op de voorgaande games, waardoor je achter de oorsprong van elementen uit de eerdere Star Ocean-delen komt. Het verhaal begint in 2064. De Derde Wereldoorlog is uitgebroken en twee facties strijden met elkaar om de absolute wereldmacht. De aarde is verwoest door massavernietigingswapens en het grootste deel van de bevolking is dood. De twee facties sluiten een wapenstilstand en richten zich op het heelal. Jij speelt Edge Maverick, een knul van 20 jaar oud die mee mag met de eerste missie naar een nieuwe planeet. Bij aankomst stuiten ze echter al gelijk op iets onverwachts. De planeet die onbewoonbaar leek te zijn, lijkt vol te zitten met enorme insecten en andere grote monsters. Het is aan jou om in de ‘Star Ocean’ op zoek te gaan naar andere planeten die de mens kan gaan bewonen.
Dit is kort verteld het verhaal, maar hier zitten natuurlijk een aantal diepere lagen onder die vrij verassend zijn. Het verhaal heeft een aantal plotwendingen waardoor het altijd fris blijft en je altijd verder wilt komen. Een minpunt is wel dat het allemaal langzaam op gang komt. Het eerste uur zit je het grootste deel naar cutscenes te staren en wordt je vrijgelaten om rond te kijken in de wereld. Omdat je geen doel hebt, ontwikkelt het verhaal zich dan nog niet. Dieper in het spel had het tempo er ook wel wat meer in gemogen.
Het verhaal zorgt er dus voor dat de game fris blijft. Iets wat hier ook voor zorgt, zijn de omgevingen. Omdat je gedurende de game verschillende planeten bezoekt, kom je in verschillende gebieden terecht. In het begin land je op een tropische planeet waar je in grotten en aan het strand terecht komt. Later bezoek je een planeet die met haar bergachtige en beboste sneeuwlandschappen meer op Canada lijkt. Het kleurgebruik is ook erg goed, alleen staat hier tevens een minpunt tegenover. Ik mis ten eerste het gebruik van detail. Bergen zien er namelijk uit als vlakke pixel-breien en ook andere oppervlaktes zijn detailloos weergegeven. Ten tweede zijn de omgevingen nogal leeg. Het enige gezelschap dat je hebt zijn eigenlijk je vijanden, die ze er dan ook veel in hebben gestopt, zodat het nog ergens op lijkt.
Maar gelukkig zijn die vijanden zo erg nog niet, omdat je natuurlijk de mogelijkheid hebt om tegen ze te vechten. Het vechtsysteem in The Last Hope is erg goed. Om tegen een vijand te vechten, loop je tegen hem aan waarna je in een ander scherm terecht komt. Je kunt wisselen tussen je personages en verschillende soorten aanvallen uitvoeren. De personages die je niet bestuurt, handelen naar de tactiek die je voor ze hebt ingesteld. Het is simpel uitgewerkt, maar erg diepgaand waardoor het vrijwel nooit verveelt. Verder is ook de muziek erg goed. Elke omgeving heeft zijn eigen muziek die perfect bij de desbetreffende omgeving past. Dit heeft een grote bijdrage aan de sfeer in de game.
The Last Hope lijkt dus een erg complete RPG te zijn, maar toch heb ik het over een aantal dingen nog niet gehad. Zo is het camera systeem werkelijk dramatisch te noemen. Als ik met mijn personage door de wereld loop, dan wil ik graag dat de camera schuin boven hem hangt, zodat ik het beste overzicht heb. Zo werkt het in The Last Hope niet. Als je uitzoomt dan gaat de camera meteen een heel stuk achter het personage staan. Ingezoomd heb je al helemaal geen goed beeld van de omgeving. Het draaien van de camera werkt tevens niet goed. Dit zorgt ervoor dat je vijanden te laat ziet, wat op een gegeven moment irritant wordt. Je hebt namelijk niet altijd zin in een gevecht en wilt de vijand dus ontwijken. Op den duur krijg je de camera wel beter in de hand. Toch heb ik nog steeds het gevoel dat ik hem in de kleine omgevingen niet onder controle heb.
Zoals ik al zei komt het verhaal in de game langzaam op gang. Je zit het eerste uur bijna alleen maar naar cutscenes te kijken. Dit kan interessant zijn, maar zoals ik wel vaker bij RPG`s heb, komen de cutscenes vaak nutteloos over. Ik weet zeker dat ze drastisch ingekort hadden kunnen worden. Japanse ontwikkelaars lijken dit echter te vertikken. Misschien vinden ze het in Japan wel leuk om een saaie discussie tussen Edge en zijn jeugdliefde te volgen. Ik ga liever zelf aan de slag met de game.
Conclusie
Star Ocean: The Last Hope is ondanks een aantal minpunten zeker een goede RPG geworden. Het verhaal is interessant, maar komt helaas langzaam op gang. De game biedt een geweldig vechtsysteem en de prachtige muziek draagt bij aan de sfeer. Het is jammer dat de omgevingen leeg een detailloos zijn. Desalniettemin zijn ze kleurrijk en divers. Verder is het camera systeem gewoon niet goed en hadden ook in deze RPG de cutscenes een stuk korter gemogen. Iedereen zit natuurlijk te wachten op Final Fantasy XIII, maar tot die tijd is Star Ocean: The Last Hope een game waar je tientallen uren in kwijt kunt.