Tijdens vakantie of op de kermis wist ik vroeger altijd de arcadekasten te vinden en smeekte ik als klein jongetje altijd om een gulden bij mijn ouders, zodat ik Street Fighter kon spelen. Natuurlijk was ik deze gulden al na luttele seconden kwijt, maar deze potjes hebben er wel voor gezorgd dat er nostalgische gevoelens naar boven kwamen wanneer ik hoorde dat er een nieuwe Street Fighter aan zou komen. Dit was per slot van rekening mijn kennismaking met de reeks. Later heb ik de games wel wat meer gespeeld bij vrienden, maar Street Fighter IV is het eerste deel in de serie dat ik zelf gekocht hebt en ik kan je zeggen dat het alle verwachtingen waar heeft gemaakt.
Wat Street Fighter IV onderscheidt van de andere hedendaagse vechtspellen is dat het 2D is. Je kunt niet, zoals in Soul Calibur IV, rondjes om elkaar heen draaien. Gelukkig heeft dat geen enkele invloed op het speelplezier van het spel en al helemaal niet op de looks van het spel. Het spel ziet er namelijk fantastisch uit. Capcom heeft gekozen voor een tekenfilmachtige stijl en dit zorgt ervoor dat bijna alles erg gedetailleerd overkomt. Bijna alles, omdat er hier en daar dingen zijn, zoals mannetjes op de achtergrond, die er wat minder spectaculair uit zien. Toch mag men absoluut niet klagen over de vormgeving van het spel. De levels variëren van een cruise schip tot de jungle en van een historische wijnkelder tot aan een level onder een brug. Alles ziet er ontzettend kleurrijk uit en in ieder level zijn er bewegende objecten en personages te vinden op de achtergrond. Vele levels kennen we overigens nog uit voorgaande delen. De vechtersbazen zelf zien er ook enorm goed uit en passen prima in het plaatje van de levels.
Het vechten zelf is ook als vanouds. Je kiest één van de 26 vechtersbazen (sommige zul je eerst nog moeten vrijspelen) en betreedt de ring. Dit kun je allereerst doen in de Arcade Mode, waarin je zeven tegenstanders het licht uit de ogen moet slaan om vervolgens af te rekenen met de zeer moeilijke eindbaas Seth. Door deze mode grondig door te spelen, zul je al je personages kunnen unlocken. Van deze personages zul je het gros kennen uit voorgaande delen en zijn er enkele nieuwkomers. Naast de arcade mode is er ook nog een mode waarin je de fijne kneepjes van het vak kunt leren en daarbij diverse pakken en moves kunt unlocken. Als je alle personages hebt en je denkt goed genoeg te zijn, is er nog de mogelijkheid om online tegen elkaar te gaan vechten, of je kunt natuurlijk met z’n tweeën op de bank plaats nemen om het in de offline multiplayer tegen elkaar op te nemen.
Nadat je alles hebt gehaald, lijken dat de beste opties, want tegen menselijke tegenstanders leer je het meest en is vechten het leukst. Zoals ik net al zei is Seth een ontzettend moeilijke eindbaas, die regelmatig voor frustratie zal zorgen, vooral op de hogere moeilijkheidsgraden. Af en toe zul je je machteloos voelen wanneer je tegen hem speelt. Althans, dat had ik en dat hoor ik van vele andere mensen die de game hebben. Op de hogere moeilijkheidsgraden is sowieso moeilijk om te spelen, omdat je gewoon niet goed de kans krijgt om je personage onder controle te krijgen. Het is dus raadzaam om laag te beginnen, om vervolgens, wanneer je wat verder gevorderd bent, naar een hoger niveau te stappen. Of je speelt het helemaal slim, door alles op het gemakkelijkste niveau uit te spelen in rondjes van ‘the best of one’, om vervolgens lekker online of tegen vrienden te gaan spelen.
De gevechten op zich kennen gelukkig erg veel diepgang. Je hebt een breed scala aan moves, dat aangevuld wordt door de super combo’s, ultra combo’s en de focus attacks. De eerste twee kun je gebruiken wanneer er een balkje vol is onder in het scherm. Deze raakt vol door het incasseren en uitdelen van klappen. Het gebruik van deze combo’s zorgt ervoor dat de actie van het beeldscherm af spat. De focus attacks zijn een soort counter aanvallen die je kunt inzetten nadat je zelf geraakt bent. Hierdoor kun je iets van je energie terug verdienen. Wat vooral belangrijk is in het spel, is de afwisseling tussen je aanvallen. Je zult slim gebruik moeten maken van de grond en lucht en je zult hoge en lage aanvallen regelmatig moeten afwisselen. Daarnaast is het zaak de tegenstoten goed af te weren en de trucjes die je kent op het juiste moment uit te voeren. Enig inzicht is een absoluut vereiste bij deze game, want buttonbashers zullen hier niet snel overwinnen.
Conclusie
Street Fighter IV kent een ontzettend diepgaand vechtsysteem, waarbij er echt een beroep op je skills gedaan wordt. Het is geen simpele buttonbashwedstrijd, maar een heerlijke strijd, gebaseerd op jouw eigen kwaliteiten. In het begin zal het zeer moeilijk zijn om verder te komen, vooral bij de hogere moeilijkheidsgraden, maar naarmate je wat verder gevorderd bent, zul je enkel genieten. De vele moves dat het spel bevat en de vele unlockables zorgen ervoor dat je het spel lang blijft spelen, maar alles komt pas echt goed tot zijn recht wanneer je tegen menselijke tegenstanders speelt. Verder ziet de game er prachtig uit en is er weinig reden om het niet aan te schaffen.