Hoewel ik gek ben op deck builder-games, heb ik die in recente jaren nog maar amper gespeeld. Games als Shadowverse, Tap Cats en Hearthstone verpesten keer op keer de gameplay met hun free-to-play-modellen, waardoor ik bij het zien van het deck builder-genre al vaak niet meer verder kijk dan mijn neus lang is. Super Bullet Break wist desondanks mijn aandacht te trekken.
Ik kan nu heel pretentieus doen en zeggen dat hier een diepgaande reden achter zat, maar dat zou gelogen zijn. Dat de kaarten in deze titel veelal de vorm van waifu aannemen is immers wat me er naartoe trok. Dat het daarbij ook nog een roguelite is, een genre waar ik niet zo’n fan van ben, in combinatie met de zeldzame deck builder zonder microtransacties, waardoor het mooi samenvalt met mijn review van Tyrant’s Blessing, is een mooie bijkomstigheid.
Deck builder
Ik noem Super Bullet Break dan wel een deck builder, maar feitelijk zit er geen kaart in het spel. De dames die voor je vechten zijn in plaats daarvan kogels, welke herladen eens het magazijn leeg is. Het is een esthetische keuze en verandert in de praktijk niets aan de mechanics van kaartspellen als deze.
De manier waarop je kaarten speelt is wel wat anders. Normaliter heb je duidelijk afgezette beurten, welke je om en om neemt. In SBB heb je action points, welke bepalen wanneer de tegenstander mag aanvallen. Laten we bijvoorbeeld zeggen dat de vijand die als volgende aan zet is een tien bij de naam heeft staan, dan mag je kaarten spelen totdat je de tien action points passeert. Op dat moment mag de vijand zijn vooraf gecommuniceerde zet doen, waarna de countdown opnieuw begint. Dit kan met maximaal vijf vijanden tegelijk, waardoor je vooruit kunt plannen om vervelende vijanden uit te schakelen voor ze lastig worden of om bijvoorbeeld jouw schild op te bouwen als er een sterke aanval aankomt.
Roguelite
In deze gevechten heb je niets te maken met de roguelite-elementen van de game. Die komen er juist tussendoor. Na elke aanvaring moet je een pad kiezen, welke kan leiden tot een volgend gevecht, een event, rustpauze etc. Je ziet van tevoren wat op de verschillende paden ligt, waardoor je ook hier kunt plannen. Je kunt zelf in theorie vrijwel alle gevechten ontlopen, maar dan heb je geen geld om te besteden in de shop en geen extra kogels om jouw startdeck te versterken voor de confrontaties die je niet kunt ontlopen.
Hoe dit startdeck eruit ziet, hangt er vanaf welke van de zeven werelden van Super Bullet Break je aan het trotseren bent. De opzet is dat een losgeslagen AI andere games verpest en jij moet daarom in die games duiken om de gecorrumpeerde karakters ervan te verslaan en redden. Je begint daarom met een handjevol kaarten gebaseerd op karakters uit deze wereld, waardoor je wordt gedwongen diens mechanics te leren kennen. Karakters van elke wereld hebben namelijk een andere gimmick. Zo heeft de dating sim een hart dat volloopt voor bonuseffecten van diens karakters, terwijl het ritmespel je een flinke schade boost geeft bij een oplopende combo. Karakters zijn desondanks niet beperkt tot hun wereld en je kunt dus ook dames van andere games aan jouw magazijn toevoegen dan van degene welke je nu probeert te overwinnen. De kans dat ze elkaar tegenwerken of in ieder geval niet goed aanvullen is echter zeer aanwezig, al maakt dit de zeldzame momenten waarop kaarten uit verschillende games elkaar aanvullen des te fijner.
Snoepzak
Ondanks dat ik het idee achter deze opzet begrijp en zelfs tot op zekere hoogte kan waarderen, kan ik niet zeggen dat ik die volledig geslaagd vind. Op het speelveld zijn lang niet alle unieke gimmicks van de verschillende soorten kaarten even geslaagd (screw you Aquarhythm Deep!), waardoor de ervaring in zijn geheel een beetje een mixed bag werd. Als een snoepzakje dat je krijgt bij een verjaardagsfeest dat naast heerlijke gummibeertjes en snoepkersen ook een doosje rozijntjes bevat die je móét eten voor je de rest naar binnen mag schuiven. Gelukkig is dat geen onoverkoombaar euvel, waardoor je ondanks een vieze bijsmaak waarschijnlijk niet met lange tanden van tafel zult gaan.
Conclusie
Functioneel is Super Bullet Break een heerlijke mix van een deck builder en een roguelite. Maar de zeven families aan kaarten zijn een beetje te veel van het goede en maken het lastig om een goed deck samen te stellen uit een combinatie van willekeurige events en beloningen. Maar wanneer je kaarten wel goed samenwerken, is het daardoor des te bevredigender. Helaas zijn die momenten te zeldzaam als je het mij vraagt.