In de film Fargo huurt een autoverkoper twee criminelen in om zijn eigen vrouw te ontvoeren, om vervolgens losgeld te eisen van de steenrijke schoonvader. Uiteraard loopt dit faliekant mis en heeft het desastreuze gevolgen voor vele andere personages in de film, maar dat doet nu even niet ter zake. We gaan het over onze grote vriend Mario hebben. De link die ik tussen de film Fargo en onze gameheld Mario leg, is dat ik Mario er weleens van verdenk dat hij Bowser betaalt om de prinses te ontvoeren, waardoor hij telkens weer eventjes die aandacht van haar krijgt. Als Bowser het voor zichzelf had gedaan, dan had hij toch wel een keer een manier gevonden om het karwei geheel af te maken?
In Super Mario 3D Land wordt Princess Peach in ieder geval opnieuw ontvoerd door de schurk. Iets wat ik, en met mij vele andere Mariofans, van harte toejuich. Een ontvoering leidt namelijk meestal tot een gloednieuwe Mario platformer en die zijn doorgaans van hoge kwaliteit. Wat ik alvast kan verklappen is dat Super Mario 3D Land geen uitzondering op die regel is.
Het leuke en tevens bijzondere aan 3D Land is dat het spel enorm veel elementen uit de eerder verschenen 2D- en 3D-platformers op unieke wijze met elkaar weet te combineren. In veel levels ren je van links naar rechts, maar bevind je je toch in een driedimensionale wereld, terwijl er ook levels zijn waarin je juist veel vrijheid hebt en alle kanten op kunt. Hierdoor heb je op het ene moment het gevoel dat je een nieuwe New Super Mario Bros. aan het spelen bent, terwijl je op andere momenten terugdenkt aan Super Mario 64. Dat verklapt in ieder geval genoeg over de afwisseling die er te vinden is in deze game.
Er zijn namelijk standaard acht verschillende werelden en daarin krijg je continu andere gameplayelementen voorgeschoteld. Op het ene moment vliegen de kogels en kanonsballen om je oren wanneer je een ouderwets luchtschip betreedt, terwijl je op het andere moment te als een koorddanser over een touw loopt hoog in de lucht. Ook zijn er levels waarin er rode en blauwe platformen zijn. Eerst zijn ze allemaal blauw, maar als je springt, slaan ze om naar rode platformen, die natuurlijk op een andere plek verschijnen. Zo zijn er nog tal van andere gameplaymechanieken, die ervoor zorgen dat je steeds weer met iets fris en nieuws bezig bent.
Hierboven noemde ik al even de ouderwetse luchtschepen, zoals we die uit Super Mario 3 kennen. Qua nostalgie is er in ieder geval genoeg te bespeuren in deze nieuwe Mario-game. Zo zijn de oude paddenstoelenhuisjes waarin je een item kunt bemachtigen weer terug van weggeweest en kun je ook weer veranderen in Tanooki Mario. In dit pak verandert Mario in een wasbeer en kan hij tijdelijk door de lucht zweven. Van dit soort herkenbare dingen zijn er ontzettend veel te vinden in Super Mario 3D Land. Echter is de meest herkenbare de vlag aan het einde van ieder level.
Er zijn echter ook veel nieuwigheden, zoals de boemerang powerup. Hiermee krijg je de mogelijkheid een boemerang te gooien, waarmee je vijanden aan kan pakken, maar ook items naar je toe kunt laten komen. Voor de minder gevorderden onder ons is er een wit blad, waardoor je een witte Tanooki wordt. Deze mogelijkheid verschijnt als je er na een aantal beurten steeds niet in slaagt om een bepaald level tot een goed eind te brengen. Het voordeel van dit witte pak is dat je niet vatbaar bent voor vijanden. Mocht het je dan alsnog niet lukken om het einde te bereiken, dan is er na een beurt of tien de P-wing, waarmee je automatisch naar het einde van het level gebracht wordt.
Maak je gebruik van de P-wing, dan loop je de te behalen star coins mis. Maar mijn eigen ervaring leert dat je de P-wing niet zult gebruiken. Over het algemeen is het niveau van deze game van dusdanige hoogte dat je de meeste levels zonder hulp kunt uitspelen. Vooral de eerste paar werelden zijn eenvoudig, daarna wordt het wel wat pittiger, maar dit is zeker één van de makkelijkere Mario-games. Bij New Super Mario Bros. stelde je het behalen van de star coins nog wel eens uit totdat je alle levels gehaald had, maar in de meeste gevallen zul je ze hier na één of twee keer spelen van een level wel in de pocket hebben.
De levels zijn qua gameplay erg gevarieerd, maar ook qua uiterlijk mogen we niet klagen. De graphics komen in de buurt van Super Mario Sunshine en de thema’s wisselen voldoende af. Echter heb je nu niet per wereld een thema, maar wisselt het voortdurend af. Zo zit je het ene moment in de woestijn en speel je een level later hoog in de lucht. Er is zelfs een level gewijd aan het 25-jarig bestaan van Zelda! Aan de ene kant vind ik het wel prettig dat de levels zich telkens afwisselen, maar aan de andere kant mis ik de ouderwetse wereldkaartjes toch wel een beetje.
Maar zoals al eerder gezegd, ziet het spel er zeer aangenaam en kleurrijk uit en zitten ze vol met bekende en minder bekende vijanden. De 3D-functie van de 3DS komt op sommige punten erg goed uit de verf. Zo zijn er puzzels waarin een Star Coin zit verstopt en als je daarbij de 3D-functie gebruikt, dan kun je pas echt goed zien hoe de blokjes over het veld verdeeld zijn. Daarnaast zie je in sommige levels de vijanden echt op je afkomen, wat een erg leuke toevoeging is. Toch denk ik dat Nintendo er wellicht iets meer mee had kunnen doen.
Conclusie
Er is geen discussie mogelijk: Nintendo heeft weer een fantastische Mario-game afgeleverd. Het is een game die de grenzen tussen 2D en 3D behoorlijk weet te vervagen. De levels zijn ontzettend mooi, er is erg veel afwisseling, er zijn tal van nieuwe elementen en er is veel nostalgie. Om het toegankelijk voor iedereen te maken, is de moeilijkheidsgraad helaas niet erg hoog en wellicht had Nintendo iets meer met de 3D-functie kunnen doen. Echter weet je dankzij Super Mario 3D Land gelijk weer waarom Nintendo een van de beste, zo niet beste gameontwikkelaars van deze planeet is. Verplichte kost dus!