Super Mario Party: Jamboree

Deze inleidende tekst is wellicht wat suggestief. Er wordt namelijk gesproken over het woord 'overtreffen', maar eerlijk gezegd vond ik Super Mario Party geen dijk van een game. Ook de opvolger Mario Party Superstars wist de serie niet naar nieuwe hoogtes te tillen. Ik kreeg zelfs een beetje het 'FIFA-gevoel': telkens een nieuw deel, maar echte veranderingen blijven uit. Ik had al mijn hoop dan ook gevestigd op deze Jamboree-titel. De vraag is of dit weer ijdele hoop was of dat er daadwerkelijk iets gedaan is om de boel op te schudden.

Even op een rijtje

Laten we eerst eens op een rijtje zetten wat Super Mario Party Jamboree te bieden heeft. In totaal zijn er zeven speelborden beschikbaar, waarvan twee bij fans bekend zullen voorkomen. Niet al deze borden zijn van meet af aan beschikbaar, want er zullen namelijk ook borden worden vrijgespeeld tijdens het spelen. Daarnaast beschikt het spel met meer dan 110 minigames over het hoogste aantal minigames ooit. Ook zijn er weer meerdere modi waar je uit kunt kiezen, zowel online als offline. Aldus Super Mario Party Jamboree in een notendop.

Dan is het tijd om naar de hoofdmoot van de game te gaan, namelijk Mario Party. In deze spelmodus speel je met maximaal drie lokale vrienden een bordspelachtige game, waarin je de meeste sterren moet zien te vergaren. Dit doe je door je al dobbelend over een speelbord te bewegen en zo je weg naar sterren te vinden. Onderweg verzamel je munten en speel je minigames tegen je vrienden. Deze minigames leveren geld op om voorwerpen te kopen, maar ook om uiteindelijk sterren te kopen. Deze sterren bepalen aan het eind van het spel wie er heeft gewonnen.

Wie Mario Party Superstars heeft geskipt, merkt flink wat veranderingen ten opzichte van Super Mario Party. Allereerst zijn daar de dobbelstenen. Niet elk personage heeft nog een eigen dobbelsteen om van te profiteren. Hierdoor maakt het minder uit welk personage je aan het begin kiest. Daarnaast is elke dobbelsteen verandert in een dobbelsteen die tot 10 gaat. De grootste verandering zit hem echter in het nieuwe partner-systeem. Deze buddies verschijnen met enige regelmaat op het bord. Wanneer iemand ze passeert, start er een minigame waarin om de partner wordt gestreden. De winnaar krijgt voor drie rondes een buddy aan zijn zijde, die per worp het nodige voordeel met zich meebrengt. Dit verschilt per buddy. Daarnaast mag je alles twee keer doen, waaronder dus het kopen van een ster. Een sterke bondgenoot dus. Echter is de buddy af te pakken door simpelweg iemand met een buddy op het speelbord in te halen. Hierdoor is een voordeel niet altijd even blijvend en dat schudt de boel goed op.

Leuk allemaal, maar er komt zoveel geluk bij kijken...

Party-spelers die door de wol geverfd waren, bleven niet altijd even lang bij het spel hangen. Dat had er mee te maken dat er dermate veel geluksfactoren kwamen kijken bij dit spel, dat je als minigame expert soms zo de kaas van je brood gegeten zag worden. In dit spel kun je daar korte metten mee maken. Door expertregels in te schakelen, neemt het aantal toevalligheden af. Zo worden er oorspronkelijk aan het eind van een potje meerdere bonussterren uitgedeeld. Waarvoor was een raadsel. In de expertmodus weet je van tevoren wat de bonusster is en hoe je deze dus kunt verdienen. Daarnaast zijn items in de shop niet oneindig meer te koop en zijn ongeluksvakjes veel vervelender. Wat misschien nog wel het leukste is, is dat je, wanneer je op het vakje van een tegenstander komt, in een direct duel om een ster kunt spelen. Hierbij komt het dus echt op skills aan. De expertregels zijn eigenlijk niet meer weg te denken uit mijn speelsessies. Ook beginnende spelers gedijen beter op deze regels dan de willekeurigheid van de reguliere modus.

Meer dan 110 minigames?!

Ja, je leest het goed. Dit spel kent een enorme puist aan minigames. Wie ze stuk voor stuk bekijkt zal veel overeenkomsten zien, maar er is zeker veel te beleven. Het viel mij dit keer wel op dat er echt een paar spellen inzitten die of niet uitgebalanceerd waren (bij 3vs1) of die niet goed uitgedacht waren. Door een bepaalde handeling te doen, was heel het spelmechaniek om zeep geholpen. Zonde, maar gezien je in de expertmodus invloed hebt op welke minigame je speelt (iedereen mag kiezen uit drie spellen en daarna wordt er geloot), kun je deze goed omzeilen. Verwacht verder geen baanbrekende spelletjes, maar wel de nodige vermaak. Alhoewel, de minigame van partner Wario is echt zalig, dat moet gezegd worden!

En nu het zuur...?

Waar de bovenstaande alinea's eigenlijk bol staan van de zoetigheid, is het de vraag of deze titel ook nog wat zuurs kent. Dit zure zit hem met name in wat kleinere details die het spel niet de kop kosten. In de alinea hierboven worden sommige minigames gekraakt. Dit waren ook echt wel wat lichte tegenvallers. Daarnaast is het emote-systeem mij een doorn in het oog. Tijdens het spel kun je stickers met geluidjes verzenden naar het scherm. Dit is tot op heden niet uit te zetten, wat puberale vrienden de gelegenheid geeft uit verveling continu het scherm onder vuur te nemen. Zonde. Daarnaast telt de kortste speelmodus zo'n honderd minuten. Dat is vrij lang. Mario Party staat ook niet altijd even bekend om zijn tempo, dus dat komt het spel niet altijd ten goede. De optie om iets kortere potjes te spelen zou welkom zijn geweest.

Online ook bestaansrecht?

Wie geen vrienden paraat heeft en wel Mario Party wil spelen, kan zich online gaan begeven. Je kunt je met name vergapen aan Koopathlon, waarin je in twintig minigames online je waarde moet tonen. Ook kun je online proberen met acht spelers bowser een kopje kleiner te maken. Beide modi zijn best vermakelijk, maar redden het bij lange na niet bij de vreugde die een lokaal potje met zich meebrengt. Eigenlijk zou ik deze serie dan ook altijd alleen aanraden voor diegene die zijn bank vol kan krijgen.

Conclusie:

Super Mario Party Jamboree is eindelijk weer eens een Party-titel die zich daadwerkelijk probeert te onderscheiden van zijn voorgangers. De vernuftige toevoegingen dragen bijna allemaal bij aan de kwaliteit van de game. De introductie van de expertregels is een schot in de roos en zal meer hardcoregamers over de streep trekken deze titel aan te schaffen. Er is nooit een beter moment geweest om in te stappen in Mario Party dan met Jamboree, tenzij je nog altijd Koos Vriendloos bent.