Tekken Tag Tournament 2, een beat em up waar vele gamers al lang naar uitgekeken hebben. Volgens velen zou het zelfs één van de beste vechtgames aller tijden worden. Ondertussen hebben wij de game onder handen genomen en kunnen we zeggen dat dat laatste wel erg overdreven is. Tekken Tag Tournament 2 is ontzettend sterk, maar laat toch wat te wensen over.
De kracht van Tekken Tag Tournament 2 zit m in het vechtmechanisme. De knoppen zijn simpel maar doeltreffend toebedeeld aan een lichaamsdeel, waardoor je voor iedere arm en ieder been een knop hebt. Daarnaast kun je de analoge stick of de vierpuntstoets gebruiken om over het veld te bewegen of te blokken. De schouderknoppen kun je naar eigen wens aanpassen, waardoor je sneltoetsen voor verschillende knoppencombinaties kunt maken. Hierdoor wordt alles net iets gemakkelijker.
De personages kennen allemaal ontzettend veel moves, combinaties en speciale aanvallen en net als in de vorige Tekken Tag game, kun je ook hier twee tegen twee spelen. De personages kun je hierbij te allen tijde afwisselen en daarmee nog langere combinaties, of nog krachtigere speciale aanvallen uitvoeren. De gecombineerde aanvallen zorgen ervoor dat je een tegenstander nog even wat langer in de lucht kan hooghouden.
Wat mij persoonlijk altijd een beetje steekt bij de Tekken games, en dat komt vooral omdat ik Mortal Kombat gewend ben, is dat het allemaal wat langzamer aanvoelt. De bewegingen op het scherm lijken altijd zo stroef te gaan, waardoor het tevens erg lastig lijkt om een combinatie van je tegenstander te onderbreken. Hoewel de personages wel wat sneller en dynamischer ogen dan in Tekken 6, overheerst bij mij persoonlijk toch het langzame gevoel in de gameplay, maar daar zullen de Tekkenfans ongetwijfeld geen boodschap aan hebben. Maar eenmaal gewend, dan zul je uiteindelijk inzien dat het vechtsysteem wel degelijk erg sterk is.
Aan modi en personages is in Tekken Tag Tournament 2 absoluut geen gebrek. Oké een story mode is niet aanwezig, maar er is wel een mode waarin je je eigen gevechtsrobot kunt maken en er zijn de normale modi waarin je tegen elkaar kunt spelen, wat uit eindelijk het leukst is. Online biedt de game overigens genoeg mogelijkheden en bovendien verlopen de matpartijtjes altijd erg soepel.
Het maken van je eigen gevechtsrobot is één van de leukste toevoegingen van het spel. Dit doe je in het zogeheten Fight Lab! In deze mode doorloop je tal van uitdagingen met Combot, die in het begin enkel de standaard moves beheerst. Later zul je steeds meer moves van andere spelers vrijspelen en die kun je toebedelen aan jouw robot. Uiteindelijk heb je dus een zeer onvoorspelbare gevechtsmachine onder je hoede.
Met meer dan vijftig personages lijkt de game bomvol te zitten. Daarbij komt ook de mogelijkheid dat je allerlei accessoires en kleding kunt aanschaffen om het uiterlijk van je personage naar hartenlust aan te passen. Toch blijven de personages uit Tekken redelijk anoniem en nietszeggend in vergelijking met die uit andere beat em up games.
Dat heeft en met het uiterlijk te maken, en met de niet passende Japanse stemmen die sommige personages hebben en met het algehele uiterlijk van de game. Anno 2012 is hetgeen dat Namco op het beeldscherm tovert toch wel erg karig. Het ziet er vaak kaal uit en het kleurenpallet bevat allerlei felle kleuren die we eigenlijk enkel gewend zijn van de oude arcadekasten. Grafisch gezien slaat de game de plank behoorlijk mis. De muziek in het spel is wel erg lekker en varieert van snelle technomuziek tot harde dubstep. De geluidseffecten zijn dan weer minder speciaal, evenals de zeer zwakke voice acting die de game kent.
Een ander noemenswaardig, bovendien redelijk frustrerend, puntje uit de game is de eindbaas: Jun Kazama. Deze is zo frustrerend moeilijk dat je soms de neiging hebt de controller weg te gooien. Als je dacht dat Seth uit Street Fighter IV al moeilijk was, dan kun je voor Jun Kazama je borst nat maken, want zelfs op de laagste moeilijkheidsgraad is ze nauwelijks te doen.
Conclusie
Als je eerdere Tekken games met veel plezier gespeeld hebt, dan is Tekken Tag Tournament 2 absoluut een topper en een must have. De gameplay zoals we die kennen van de serie is naar een nog hoger niveau getild, waardoor je nog vettere combo’s en speciale aanvallen kan uitvoeren. Op audiovisueel vlak laat de game nogal wat te wensen over en de eindbaas Jun Kazama is een haast onmogelijke opgave op de hogere niveaus. De game is overigens wel ontzettend uitgebreid en biedt vooral in de multiplayerstand uren, zo niet dagen plezier.