Oblivion was volgens velen de beste game van 2006. Dat kwam mede door de fantastisch grote wereld, de elementen die goed uitgewerkt waren en de geweldige soundtrack. Sinds het uitkomen van Oblivion zijn er een aantal downloadable contents verschenen, die weer wat toevoegden aan de game zelf. Dit waren tot Knights of the Nine meestal kleine toevoegingen. Nu is de eerste echte uitbreiding gekomen, maar kan deze game het niveau van Oblivion wel halen?
Zodra je de uitbreiding opstart, krijg je de melding dat er een poort in de Niben Bay is geopend. Nieuwsgierig als jij bent ga je er natuurlijk meteen heen. Eenmaal in de port kom je in een ruimte met een man erin die je verwelkomt. Zodra je ja hebt gezegd op de vraag of je naar de Shivering Isles, het rijk van de god van de waanzin Sheogorath, wilt gaan, opent de kamer zich in een walm van vlinders en kijk je uit over het prachtige landschap.
Dat landschap deed mij in eerste instantie denken aan Morrowind, het mag dan ook duidelijk zijn dat ze de kant op zijn gegaan van de voorganger van Oblivion. De omgeving brengt echt een gevoel van authenticiteit, waar Oblivion nog al de middeleeuwse kant op ging met de omgeving, gaat Shivering Isles meer de fantasie kant op. De enorme paddenstoelen die uit de grond komen en de lucht die een magische gloed overbrengt, geven een unieke sfeer over. De Shivering Isles zelf bestaan uit twee delen, Mania en Dementia. Mania staat voor vreugde , de omgevingen daar zijn kleurrijk en vrolijk. Dementia is daarvan juist het tegenovergestelde, de sombere omgevingen zorgen daar voor een beetje beangstigende sfeer.
Ook in de bewoners van beide delen is het verschil in gedrag te merken. In Dementia praten ze allemaal over het eind van de wereld en dat het leven miserabel is. In Mania is het dus weer het tegenovergestelde en zijn de mensen een soort belichaming van het lied: “Ik ben vandaag zo vrolijk”. Om de NPC’s is het dus lachen geblazen, maar de grootste lachbui krijg je nog wel door de grote baas van de Shivering Isles, onze vriend Sheogorath. Deze man is een belichaming van zowel Mania als Dementia. Wat hem dus een soort van gespleten persoonlijkheid geeft. De ene keer is hij hartstikke gastvrij, terwijl hij een minuut later alweer dreigt met het uitrukken van je darmen en daarmee gaan touwtjespringen.
Wat ik helemaal nog niet behandeld heb, is het verhaal. Sheogorath heeft je namelijk niet zonder reden naar zijn land gehaald. Het is namelijk het einde van de era en als gevolg daarvan komen er zogenaamde Knights of Order het land in en beginnen die het hele land te vernietigen onder de naam van de valse god Jyggalag. De quests die het verhaal vormen zijn meestal van zeer hoog niveau, ze zijn zonder meer interessanter dan de quests die je in Oblivion voor je kiezen kreeg. De quests zijn in deze uitbreiding erg gevarieerd, zo heb je een missie waar je een enorm monster moet verslaan, maar ook één waarbij je over het lot van reiziers moet bepalen. Bij bijna al deze quests heb je meerdere keuzes, wat ze wat minder lineair maakt. Het beste voorbeeld hiervan is de missie in een stadje genaamd Split. Iedere bewoner bestaat daar twee keer, de ene is een Dementia inwoner en de andere een Mania inwoner. Je krijgt van één van beiden de opdracht om de ander te vermoorden. Waardoor je dus aan het einde of een Mania dorp of een Dementia dorp overhoudt. Helaas zijn er ook sommige quests die dit niveau niet halen en daarom erg teleurstellen.
Er zitten natuurlijk een hoop nieuwe vijanden in deze game, ik noemde eerder al de Knights of Order, maar je hebt er natuurlijk veel meer. Zo heb je twee soorten menselijke tegenstanders, die mij erg doen denken aan de Necromancers uit het origineel. Dit zijn niet de meest indrukwekkende nieuwe vijanden, dat zijn namelijk zonder meer de nieuwe beesten en ondoden die er in dit spel zitten. Er zijn vele monsters uit eerdere spellen uit de doos gehaald. Zo zullen de Golden Saints en de Hunger mensen die Morrowind hebben gespeeld zeker bekend voorkomen. Ook beesten uit deeltje 2, Daggerfall, hebben hun opwachting gemaakt. Er zijn natuurlijk ook geheel nieuwe beesten, die variëren van levende bomen tot enorme insecten.
De dungeons zijn ook zonder meer goed uitgewerkt, elke dungeon heeft nu zijn eigen achtergrond en velen hebben een geheim kamertje of zoiets. Deze dungeons zijn vooral interessant door de variatie die er soms inzit. Zo kan een dungeon die dood lijkt te lopen een knop hebben die leidt tot een veel lager gelegen gebied of kan je in een dungeon terecht komen waar beesten zitten opgesloten die voor je zullen vechten als je ze bevrijdt. Niet elke dungeon is echter uniek, sommigen lijken weer op elkaar en dat is af en toe wel erg jammer.
Zoals hiervoor werd gezegd heeft dit spel veel pluspunten, maar niet alles is rozengeur en maneschijn. Zo zijn er een aantal dingen niet aangepast, je hebt bijvoorbeeld geen nieuwe muziekjes. Aan de ene kant kan je zeggen dat dat niet zoveel uitmaakt, omdat de muziek van Oblivion al subliem was, maar aan de andere kant kan je ook weer zeggen dat een beetje maffere muziek goed had gepast in het rijk van de waanzin. Er is ook weinig gedaan aan de graphics, maar hier kan je onmogelijk over zeuren, want de graphics waren al geweldig in het origineel en dat moet men dat ook helemaal niet aanpassen. Er is in deze uitbreiding ook niet echt enorm veel tijd te steken. Waar je in Oblivion een bijna oneindige speeltijd had, is dat hier ernstig verkort en zul je dan ook op een gegeven moment echt klaar zijn, dit moment echter laat nog steeds wel lang op zich wachten. Aan de AI en de laadtijden is helaas ook niks gedaan, maar dit valt zo goed als in het niet bij de andere punten van deze game.
Conclusie
Al met al is Shivering Isles een erg vermakelijk spel en zeker een aanrader voor degene die Oblivion heeft. Het concept van Oblivion is geweldig gevolgd en de mensen van Bethesda Softwordks hebben het zelfs op bepaalde punten verbeterd. Deze uitbreiding is een soort combinatie van Oblivion en Morrowind en dat waren allebei al een paar van de beste RPG spellen ooit. Je zult in alles meer dan genoeg tijd steken en je zal door de geweldige omgevingen je ogen telkens weer uitkijken. Shivering Isles behoort zeker tot één van de beste uitbreidingen ooit en kan mateloos worden vergeleken met Burning Crusade.
Conclusie