Met Tom Clancy’s H.A.W.X. zet Ubisoft Boekarest de franchise op een vernieuwende manier op de kaart. Na het gesluip van Splinter Cell, het schieten in Ghost Recon en Rainbow Six en het commanderen in EndWar, bevindt de speler zich nu op drie kilometer hoogte. Heeft de ontwikkelaar opnieuw goud in handen met deze Tom Clancy-titel, of mag het nog geeneens de schoenveters van de concurrent Ace Combat strikken?
In Tom Clancy’s H.A.W.X., dat staat voor High-Altitude Warfare eXperimental Squadron, mag de speler in de huid kruipen van straaljagerpiloot David Crenshaw. Samen met een stel kornuiten werkt hij in dienst voor het Amerikaanse leger. Er treedt echter een klein probleempje op. Immers, Crenshaw en zijn medepiloten blijken door hun steengoede kwaliteiten te duur voor de Verenigde Staten: ze worden op non-actief gesteld. Natuurlijk laat het H.A.W.X.-team het hier niet bij zitten en zoeken ze hun heil in private ondernemingen die grof geld aanbieden. Tegelijkertijd zijn deze private ondernemingen in oorlog met de Verenigde Staten, wat resulteert in een Derde Wereldoorlog die losbarst in 2012.
De verhaallijn, die overigens totaal niet weet te boeien, is verdeeld over twintig missies die ieder twintig á dertig minuten in beslag nemen. De totale speelduur van H.A.W.X. is dus op z’n minst alleraardigst te noemen. Jammerlijk is wel dat na een uur of vijf de verveling al toeslaat. Dit komt om te beginnen door het feit dat de variatie in de missies ver te zoeken is. Elke missie komt namelijk precies op hetzelfde neer: bewaak dat voertuig, schiet die vijanden neer en bombardeer dat bepaalde grondstuk. Variatie is nogmaals ver te zoeken en de drang om door te spelen wordt tot het minimum geplaatst. En toch is er iets dat je door laat spelen. Elke volbrachte missie of ieder vernietigd object staat namelijk garant voor ervaringspunten. Deze punten zorgen ervoor dat je in rang kunt stijgen, waardoor je vervolgens weer nieuwe vliegtuigen, missies en wapenuitrustingen ontsluit. Erg arcade, doch erg vermakelijk.
Hetzelfde geldt voor de gameplay an sich, want H.A.W.X. hanteert een extreme arcade-stijl die ik persoonlijk zéér kan waarderen. Zo is de actie lekker vlot en ligt de controller tijdens het spelen heerlijk in de hand. Wellicht dat door die arcade-stijl de game makkelijk te doorlopen is. Te makkelijk zelfs. Met name door de komst van het E.R.S.-systeem, dat staat voor Enhanced Reality System, is de game zelfs op de hoogste moeilijkheidsgraad te makkelijk voor de neutrale gamer. Deze functie kan je met een druk op de knop activeren en vervolgens geven blauwe driehoekjes in beeld de meest ideale route aan om de vijand te flanken of een raket te ontwijken. Al met al werkt en oogt dit systeem bijzonder prettig en blaast het flink wat frisse wind door het toch dun gezaaide genre. Ook is er de mogelijkheid om in ‘Assistance Off’ te spelen. Wanneer de speler dit systeem activeert, is de vliegassistentie afwezig en worden een aantal hulpmiddelen uitgeschakeld. Door dit gegeven ben je in staat onrealistische, doch vette capriolen uit te halen. Tevens kom je door Assistance Off erachter dat H.A.W.X. een prettige visuele stijl waarborgt.
Dit is onder andere te wijten aan het effectief gebruik maken van de GeoEye-satelliet, waarmee de omgevingen er van een afstand gedetailleerd en realistisch uit zien. Gebieden als Rio de Janeiro, Washington DC of Tokyo zien er waanzinwekkend goed uit. Bovendien is alles dus voor de volle 100% compleet nagemaakt. Niets meer dan lof voor Ubisoft op dit terrein. Wel is er een klein hekelpuntje, namelijk dat de textures van dichtbij wat slordig ogen. Maar gezien hetgeen wat ik net vertelde, kunnen we dit wel door de vingers zien. Daarnaast is de soundtrack van een uitstekende kwaliteit, zoals we gewend zijn van de meeste Tom Clancy-spellen. De stemacteurs daarentegen zijn van zo een belabberde kwaliteit dat ik ze wel kan schieten.
Zoals het een Tom Clancy-game betaamt, bevat H.A.W.X. een multiplayermodus en een coöperatieve modus. In de multiplayermodus kunnen maximaal acht personen via (Team) Deathmatch het tegen elkaar opnemen. Echt spectaculair wordt deze modus nooit wegens het gebrek aan andere speltypen, zoals het vernietigen van een aantal objecten van de tegenstander of het beschermen van een doel. De aanwezigheid van een viertallige coöperatieve modus maakt echter alles weer goed, aangezien het hierdoor een stuk leuker wordt om de verhaalmodus te doorlopen.
Conclusie
Concluderend kan ik zeggen dat Tom Clancy’s H.A.W.X. weinig fout doet. De game speelt lekker weg en de vernieuwingen zijn een welkome toevoeging voor het genre. Aan de andere kant weet H.A.W.X. nooit echt te overtuigen en begint het op den duur zelfs te vervelen. Het grootste minpunt dat Ubisoft heeft weten te klaren is dan ook het missiedesign, dat aanvoelt als dertien in een dozijn. Of ik je de game kan aanbevelen is een vraag die ik moeilijk kan beantwoorden. Probeer de demoversie zou ik zeggen, dan weet je exact wat er straks in je PS3 of 360 te wachten staat.