In het kader van de Gouwe Ouwe blikken we terug op games die voor het eerst het levenslicht zagen in voorgaande generaties. Dit keer gaan we niet zo ver terug in de tijd. In het jaar 2005 kwam namelijk één van de beste games van de vorige generatie spelcomputers uit: Resident Evil 4. Ik weet nog goed dat ik de game als verjaardagscadeau wilde en achteraf heb ik daar een beetje spijt van. Gedurende die dag hebben er namelijk continu mensen achter mijn GameCube gezeten om Resident Evil te spelen in plaats van mijn verjaardag te vieren. Ik geef ze geen ongelijk, want wat zag die game er vet uit en wat speelde die game lekker weg… Tijd voor een terugblik!
Natuurlijk was ik zelf de eerste die met het spel aan de haal ging. Voorbij het introductiescherm waar met een zware stem de titel van de game nogmaals uitgesproken werd, werd Leon S. Kennedy aan de rand van het bos gedropt. Het was herfst, de bladeren lagen al op de grond, enkele kraaien vlogen rond en direct kreeg je het gevoel dat iets niet helemaal pluis was. Al snel kom je de eerste houten hut tegen en daar wordt dat gevoel direct bevestigd. De bewoner van het hutje wil niets weten van een vermiste Ashley Graham (de dochter van de president) en valt je direct aan. Er is iets goed loos en je bent gelijk op je hoede. Dat moet ook wel, want al snel kom je terecht in een klein dorpje waarin hordes vijanden, inclusief een aantal grote jongens met kettingzagen, het op je gemunt hebben. Snel ergens naar binnen, snel alle ingangen barricaderen om wat tijd te winnen, maar vroeg of laat komen ze toch binnen en dan barst de actie los.
Gewapend met onder andere een handgun en een shotgun (verderop zijn er nog vele andere wapens) ga je de strijd aan met geïnfecteerde dorpbewoners, boeren en monniken. De kracht van deze game zit hem in het overleven. Je hebt beperkte kogels en je kunt enkel schieten als je stil staat. Dit zorgt continu voor benauwde situaties. Het is rennen, omdraaien, snel een paar freaks omleggen, verder rennen, herladen, nog wat vijanden neerschieten, schuilen en nieuwe ammunitie zoeken. Je hebt weinig rust en je hart bonkt in je keel als je het op een hoog moeilijkheidsniveau speelt. Om het survival-element wat te versterken, draag je een koffer bij je met beperkte ruimte. Je zult dus steeds plaats moeten maken als je nieuwe items of wapens mee wil nemen. Je kan niet alles tegelijk bij je dragen. Onderweg kom je regelmatig een geheimzinnige verkoper tegen. Hier kun je gevonden schatten verkopen en nieuwe items en wapens kopen. De man is meestal niet te beroerd om tegen betaling je wapens up te graden.
Tijdens het spel ontrafelt zich een verhaal met enkele plotwendingen en kom je verschillende personages tegen, zelfs wat oude bekenden uit de voorgaande delen. De eindbaasgevechten met onder andere Salazar en Krauser zijn erg indrukwekkend, maar wat me het meest is bijgebleven is het Lochness-achtige monster dat je al vrij snel tegenkomt als je met een bootje een meer probeert over te steken. Naast het survivalwerk, wat de hoofdmoot in de game vormt, ben je voornamelijk bezig met het oplossen van kleine puzzels om bij een bepaald punt terecht te komen.
De sfeer in een game als Resident Evil is allesbepalend. Toegegeven mag worden dat de sfeer anders is dan in voorgaande games uit de serie. Daar liep je namelijk veelal in nauwe gangetjes en waren de schrikmomenten vaak aanwezig. In Resident Evil 4 is de sfeer anders. Je zult minder vaak schrikken, maar door de continue actie heb je wel telkens het gevoel dat je opgejaagd wordt. Van het begin tot het eind zit je op het puntje van je stoel.
De omgevingen in de game zien er anno 2011 zelfs nog goed uit. Je begint in een bosrijk gebied in de herfst en komt later terecht op een begraafplaats, een groot kasteel vol monniken en tot slot op een eiland waar allerlei experimenten gedaan worden. Op die laatste locatie krijg je regelmatig de creeps, omdat je hier weer terecht komt in die typische Resident Evil laboratoria. Het geluid is eveneens om van te smullen: de vijanden hebben allerlei kreten in het Spaans en na wat gegoogled te hebben, kan ik je vertellen dat ze alles behalve vriendelijk zijn.
Nu ik dit stuk aan het schrijven ben, krijg ik spontaan zin om weer met Resident Evil 4 aan de slag te gaan. Oké, ik heb de game waarschijnlijk al een keer of vijf uitgespeeld en zelf nog een keer aangeschaft voor de Nintendo Wii, maar geef me eens ongelijk. Dit is een klassieker, een game die iedereen gespeeld moet hebben. Heb je dat niet, dan kun je overwegen om de Wii-versie (waarvan de besturing uitstekend is) voor een paar tientjes aan te schaffen. Binnenkort zal er overigens ook een remake verschijnen voor de PlayStation 3. Deze kun je vinden in het zogenaamde Resident Evil Revival Selection pakket. Een game die je niet gemist mag hebben!