Ik heb voor dit artikel gekozen om de The Evil Dead games te bespreken. Dat ik voor de The Evil Dead franchise ben gegaan, heeft uiteraard een reden. Ik ben namelijk een grote fan van deze franchise.
Er zijn van deze serie in totaal vijf games uit gebracht, en ik heb ze voor dit artikel speciaal zelf gespeeld op één game na. Nu was het een hel om twee van de vier games te vinden. Allereerst moest ik de Necronomicon Ex-Mortis, beter bekend als the book of the dead, vinden. Na het raadplegen van het boek, kwam ik er achter dat ik de incantatie "Kunda astratta montose eargrets gutt nos veratoos Kanda amantos Kanda" moest uitspreken en het heeft gelukkig gewerkt.
The Evil Dead 1984 - de allereerste Evil Dead game
De eerste game van de franchise is oorspronkelijk uitgebracht voor de Commodore 64 en Spectrum ZX. Beide consoles en ook de game zijn nog amper te vinden in het wild. Maar gelukkig hebben de donkerste uithoeken van het internet een uitkomst gegeven, want na lang zoeken heb ik zowel een Commodore 64 simulator en een ROM van de game evenals jammer genoeg ook een aantal virussen gevonden.
Zo op het eerste gezicht zou je deze game niet als een Evil Dead game herkennen. Ja het speelt zich af in een cabin in the Woods en je wordt belaagd door monsters, in dit geval de deadites, en een boek is the root of all evil maar daar houdt de vergelijking met film mee op. Gameplay wise moet je zien te overleven in de hut. Dit doe je door deuren en ramen van de hut dicht te doen en de deadites die al binnen zijn te doden met de verschillende wapens die je vindt. Na dat je alle deadites heb gedood, moet je the book of the Dead vinden en vernietigen. Zodra je dat heb gedaan dan heb je de game uitgespeeld.
Ik heb me op zich wel vermaakt met deze game. Grafisch ziet het er voor een game uit die tijd goed uit en er zit wat variatie in waar de deadites en het boek spawnen. Maar na vijftien minuten was ik er wel klaar meem want zoals ik eerder al zei, is het overleven, deadites doden en het boek vernietigen en dat alles voor een highscore, dus In principe is het dus een spel dat je vaker kan spelen, maar in ongeveer zeven minuten heb je het einde al gehaald en voor mij persoonlijk was het na twee keer spelen wel klaar omdat er te weinig uitdaging in zit.
Evil Dead: Hail to the King - a survival horror
De tweede Evil Dead game werd in 2000 uitgebracht voor de PlayStation 1 en Dreamcast, en in 2001 voor Windows. Het heeft voor een lange tijd gediend als een canon vervolg op Evil Dead III: Army of Darkness, tot dat de tv-serie Ash vs Evil Dead debuteerde in 2015. De game speelt zich acht jaar na Army of Darkness af. Ash heeft zijn werk bij S-Mart weer opgepakt en een nieuwe vriendin gevonden. Maar nadat hij nachtmerries begint te krijgen over de deadites en de Necronomicon Ex-Mortis, gaat hij samen met zijn vriendin naar de hut waar alles begon om zo zijn innerlijke demonen te confronteren. Helaas; Ash zijn afgehakte hand zorgt er voor dat de Kandarian Demon wederom wordt vrij gelaten, Ash zijn vriendin wordt ontvoerd en het is aan Ash om haar en ook de wereld van de ondergang te redden.
Qua gameplay is Hail to the King een survival horror game met eenzelfde soort gameplay als de originele Resident Evil, oftewel tank controls, pre-rendered backgrounds, een fixed camera angle, gelimiteerde ammunitie voor de twee vuurwapens, brandstof voor de upgradeable kettingzaag en cassettebandjes om te saven. Nu is er op zich niets mis met dit soort gameplay, maar dan moet het wel goed uitgewerkt zijn. Dat is het jammer genoeg niet in deze game. Zo zijn de tank controls erg clunky, de enemies hebben erg veel hits nodig voor ze doodgaan en net zoals in Resident Evil is het tergend dat je alleen kan saven als je een cassettebandje hebt en bij een storage chest staat.
Maar ik ben niet alleen maar negatief over deze game. Ash lijkt daadwerkelijk op Bruce Campbell en het is ook erg tof dat Bruce himself de stem inspreekt en net zoals in Army of Darkness heerlijke oneliners heeft. Ook ben ik blij dat mijn favoriete personage Bad Ash een grote rol heeft in het verhaal, ben ik me een paar keer goed de tyfus geschrokken en ben ik te spreken over de vibe van de game, want het heeft een echte Evil Dead vibe.
Evil Dead: A Fistful of Boomstick - an hack and Slash adventure
De derde game uit de franchise werd in 2003 uitgebracht voor de PS2 en Xbox en is een direct vervolg op Hail to the King. Deze game speelt zich drie jaar na laatstgenoemde game af. De game begint met Ash, die zijn levensverhaal vertelt aan een Aziatische man en hoe hij uiteindelijk bij deze man terecht is gekomen. We krijgen een flashback te zien, waarna de gamer aan de slag kan met de game.
Ondanks het een direct vervolg is op Hail to the King, is het gameplay wise wel totaal anders. Hail to the King was een survival horror en A Fistful of Boomstick is een hack and Slash game. Weg zijn de clunky tank controls en weg zijn de fixed camera angles. Wel heb je nog steeds gelimiteerde ammunitie, al is extra ammunitie makkelijk te verkrijgen, en isde kettingzaag is nog wel ongelimiteerd te gebruiken. Naast de boomstick en de kettingzaag (die wederom upgradeable is) kan Ash dit keer ook spreuken gebruiken. Voor de rest is het echt een hack and slash game zoals de meeste hack and slash games waren in de early 2000s. Je hebt enige vorm van vrijheid in de spelwereld, maar om verder te komen moet je item A halen om bijvoorbeeld binnen te komen in de stripclub, en vervolgens moet je item B halen om stripper C zover te krijgen dat ze je gaat helpen etc.
Nu zei ik wel dat de clunky tank controls verleden tijd zijn en ja, de controls in A Fistful of Boomstick zijn beter, maar soms nog steeds erg wonky. Een fijne toevoeging is de target lock, echter zodra er tien of meer deadites in beeld zijn dan ben je fucked en is het target lock-systeem nutteloos en daardoor is de game soms frustrerend moeilijk.
Wat dan wel weer goed is aan deze game, is hoeveel ze het in-game personage op Bruce Campbell hebben kunnen laten lijken. Bruce zijn performance als Ash is ook in deze game weer fenomenaal en heeft hij weer geweldige oneliners. Wel mis ik Bad Ash in dit deel, want de twee antagonisten die zijn plek innemen zijn het net niet. Wat ook nog steeds erg jammer is, is dat je save tokens nodig hebt om te saven. Voor een game gebaseerd op een horror-franchise is het op geen enkel moment echt eng. Maar het feit dat de humor van Evil Dead II: Dead by Dawn sterk aanwezig is, geeft het toch ook weer een echte Evil Dead vibe.
Evil Dead: Regeneration - hack and Slash adventure 2.0
De vierde game uit de The Evil Dead franchise werd uitgebracht in 2005 voor de PS2, Xbox en Windows. Waar Hail to the King en zijn sequel A Fistful of Boomstick een direct vervolg waren op Evil Dead III: Army of Darkness, speelt Regeneration zich af in een alternatieve realiteit, waar Ash nooit naar de middeleeuwen is gestuurd. Nee, in deze alternatieve realiteit is hij naar het gekkenhuis gestuurd, want dat doe je met mensen die hun eigen hand afhakken en zijn vrienden vermoord. Natuurlijk begrijp je wel dat er wederom een idioot is die een Incantatie uit de Necronomicon Ex-Mortis moet uitspreken en wederom het kwaad loslaat op de wereld, en dat betekent dus dat Ash weer de wereld moet zien te redden.
Net zoals zijn voorganger, is Regeneration een hack and slash game. Maar waarbij A Fistful of Boomstick een hack and slash game uit begin jaren 2000 was, is Regeneration een echt hack and slash game uit de tweede helft van de 2000 en doet het met name veel leentjebuur bij God of War. Nu is het zo dat God of War een klasse apart is, maar Regeneration heeft iets wat GoW niet heeft, en dat is Ashley "Ash" J Williams en dat moet toch wel voor iets tellen.
De gameplay van Regeneration is vrij standaard; je hebt een melee wapen, in dit geval de kettingzaag, en een langeafstandswapen oftewel de Boomstick, die dit keer overigens ook ongelimiteerde ammunitie heeft. Ook heb je dit keer een rage meter, waardoor Ash tijdelijk in Evil Ash veranderd. Regeneration word qua gameplay afgewisseld met combat, puzzels en platforming-secties, die overigens verrassend goed werken en toch eigenlijk wel on par zijn met zijn grote voorbeeld God of War. Wat wel erg jammer is, is dat Regeneration een paar keer vreselijke escortmissies heeft die vaak frustrerend zijn. Soms is de game ook echt moeilijk tot het frustrerende toe, maar dat hoort nu eenmaal bij het genre.
Dit keer speel je overigens niet alleen voor Ash; dit keer speel je op bepaalde punten ook met Sam (gespeeld door Ted Raimi) een half human half deadite. Basically gebruik je Sam voor zaken die Ash niet kan doen. Ash en Sam zijn overigens een geweldige duo. Ash had altijd al geweldige oneliners, maar Sam is iemand die altijd wel een weerwoord heeft. Doordat ze elkaar perfect weten af te troeven met oneliners levert dat goud op. Zowel Bruce Als Ted zetten een geweldige performance neer. Jammer genoeg is deze game op geen één moment eng, maar de typische Dead by Dawn-humor maakt veel goed. Het verhaal is overigens interessant en gelukkig geen rehash van Dead by Dawn of A Fistful of Boomstick, en uiteindelijk wordt alles rechtgezet en wordt Ash alsnog naar de middeleeuwen gestuurd.
Zoals jullie kunnen zien ontbreekt er één game, namelijk Evil Dead: The Game. Deze game ontbreekt om een simpele reden: het is een multiplayer game, om precies te zijn een PvE/P game en dat is gewoonweg niet mijn type game.
O ja, de oude wijze man die mij heeft geholpen met het vinden van de Necronomicon Ex-Mortis zei dat ik de woorden klaatu barada nikto moest zeggen. En ja, ik heb ze gezegd. Oké kijk ik heb misschien niet alle kleine lettergrepen gezegd, maar in principe heb ik ze gezegd ja. Dus wat kan er mis gaa....... wacht even..... waarom hoor ik een kettingzaag?
Zie ik zei toch dat er niets fout kan gaan, alles is zo als het hoort te zijn. De wereld is 100% veilig.