Aragami

Ik weet niet wat het is, maar alles lijkt zoveel interessanter wanneer het een Japanse setting heeft. Stealth games als Hitman en Splinter Cell laat ik pertinent links liggen, omdat ik simpelweg niet het geduld heb om stilletjes aan de slag te gaan. Maar gooi Japan in de mix en je krijgt Aragami, die ik verslond op Gamescom.

In Aragami ben je precies dat: een aragami; een huurmoordenaar met de kracht van de duisternis aan zijn zijde, die kan worden opgeroepen via een oud ritueel. Aragami zijn feitelijke blanco vellen en schikken zich naar de wensen van hun meesters, in dit geval een aantrekkelijke jonge vrouw die gevangen gehouden wordt, en jouw hulp nodig heeft om te ontsnappen.

Welcome to the dark side

In eerste instantie lijkt Aragami een vrij recht toe, recht aan stealth game te zijn. Je karakter kan sluipen en rennen en krijgt al snel een wapen om vijanden stilletjes mee af te maken. Wanneer Aragami uit het licht stapt, toont hij echter pas zijn ware kracht.

Door de duisternis in zijn voordeel te gebruiken, kan Aragami zich tussen schaduwen transporteren, waarbij hij dwars door een obstakel heen kan vliegen. Hierdoor kan hij geruisloos verdwijnen en verschijnen op de kaart, om zo vijanden uit het niets een kopje kleiner te maken of in zijn geheel te ontwijken.

Geluid zou fijn zijn

In het half uur dat ik op Gamescom heb gespendeerd aan Aragami, heb ik twee levels gespeeld, wat grotendeels te wijten was aan het feit dat ik herhaaldelijk dood ging. Spijtig genoeg deed de koptelefoon bij de booth het niet (goed), waardoor ik vaak moeilijk kon inschatten of er bewakers in de buurt waren, aangezien ik ze niet goed kon horen. Het gebrek aan geluid was echter niet het grootste obstakel.

De camera in Aragami heeft namelijk nogal een eigen willetje en is de speler helaas niet goed gezind. Meer dan eens zorgde het camerastandpunt voor onoverzichtelijke situaties en ergerlijke momenten, die het spelplezier tot wel enigszins belemmerde. De ontwikkelaar heeft echter nog een maand om orde op zaken te stellen en we hopen dat het daarmee opgelost is.

Conclusie

Het spelen met schaduwen heeft de potentie om een interessante draai aan de redelijk standaard sluip-gameplay te geven. Om volledig tot zijn recht te komen dient de camera echter wel fatsoenlijk mee te werken en de vraag is of de ontwikkelaar dat nog voor elkaar weet te krijgen in de maand tot de release. Mocht dat lukken, dan zien we het zonnig in voor Aragami’s schaduwspel.