Legion Hearts

Vooroordelen kunnen soms een vervelend iets zijn. Het kan je dingen laten ontlopen die je leven hadden kunnen verrijken en kan verwachtingen wekken die, eens in context geplaatst, misschien niet reëel zijn. Toen ik op de booth van Legion Hearts bijvoorbeeld hoorde dat de game een auto-battler was, was ik bijna doorgelopen. Ik ben achteraf blij dat de ontwikkelaar mij tegenhield.

Want hoewel de term auto-battler mij in de oren klonk als een saai concept, bleek het in het geval van Legion Hearts best dicht tegen een TRPG aan te leunen. Zoals ik wel vaker heb gezegd, ben ik altijd te porren voor een goede TRPG, vooral als die wat nieuws probeert. Dus al snel had ik me in Legion Hearts vastgebeten.

Easy to learn

Het concept van de game is niet zo moeilijk. Je moet een serie levels overwinnen om een missie te voltooien. Deze levels bestaan grotendeels uit gevechten, gecombineerd met events tussendoor die je een boost geven. Deze serie wordt gezien als één geheel, hetgeen betekent dat je niet roekeloos kunt zijn in gevechten. Schade die je oploopt, neem je mee naar de volgende confrontatie, waardoor een inschattingsfout je nog lang in de kont kan bijten.

Gelukkig heb je alle tijd om de perfecte strategie uit te doctoren. Eens je bij een veldslag aanbelandt, kun je zien welke tegenstanders je moet verslaan, hoe ze gepositioneerd zijn op het 3x3 grid en wat ze voor skills hebben. Jij kunt jouw units dan verplaatsen of nieuwe units bijplaatsen, waarbij je precies kunt zien hoe ze zich gaan gedragen. Van hieruit is het een kwestie van rekenen en vooruitzicht om een gevecht met zo min mogelijk kleerscheuren te beslechten.

Hard to master

Tot zo ver is het simpel, daar je enkel goed hoeft te plannen. Er komt echter iets meer bij kijken. Units hebben skills, welke energie kosten. Je kunt deze bij elke beurt inzetten om de flow van het gevecht te beïnvloeden. Tegenstanders kunnen natuurlijk hetzelfde, waardoor niets precies zal lopen zoals voorzien. Bovendien heb je nooit genoeg energie om alle skills te gebruiken die je hebt én heb je diezelfde energie ook nodig om nieuwe units op te roepen.

De combinatie van deze elementen klikte niet direct voor mij, waardoor ik in de eerste gevechten aan moest modderen, maar eens de flow gevonden was, was Legion Hearts een enorm aangename ervaring wiens demo ik in hoog tempo trotseerde. Nu wacht ik ongeduldig op de rest.

Conclusie

Ondanks dat de term auto-battler mij totaal niet aansprak, is Legion Hearts een enorm aangename ervaring gebleken. Het puzzelen met waar je units neerzet en hoe een beperkte hoeveelheid energie inzet doet denken aan TRPG’s en daar ben ik altijd voor te porren. Nu rest de vraag nog wel hoe leuk dit blijft op de lange termijn, maar daar kom ik maar op één manier achter.