Planet of Lana

Steeds vaker is de lengte van een videogame een discussiepunt in communities. Ergens begrijpelijk. Wanneer je een beperkt budget hebt, wil je de tijd dat je jezelf daarmee kunt amuseren zoveel mogelijk maximaliseren. Bij release ga je echter doorgaans nergens vinden hoe lang een titel is. Daarom vond ik het verfrissend om nog voor release te weten dat Planet of Lana mikt op ongeveer zes uur vertier.

In die zes uur maken we kennis met een mensachtige alien genaamd Lana. Aan haar rustige kindertijd komt een abrupt eind, wanneer machines haar thuis aanvallen en haar zus voor haar ogen wegsleuren. Een angstaanjagende gebeurtenis dat een normaal kind getraumatiseerd achter zou laten. Dit is echter een videogame en daarom ga jij jouw zus redden.

Samen sta je sterker

Dit hoef je niet alleen te doen. Lana komt al snel een wezen genaamd Mui tegen, een soort zwarte bal op pootjes die je begeleidt op jouw reis. Maar goed ook, want al snel blijkt dat de posters op menig kantoor gelijk hebben: teamwork makes the dream work. Planet of Lana heeft namelijk geen gevechten, maar vereist dat onze twee hoofdpersonen samenwerken om obstakels te overwinnen, waarvan ik enkele voorbeelden mocht aanschouwen tijdens mijn play-sessie.

Wanneer Lana’s pad geblokkeerd wordt door een robotscout, kan Mui die bijvoorbeeld afleiden zodat je onder hem door kan sluipen. Later kan die een touw doorbijten, waardoor eenzelfde drone wordt bedolven onder het puin terwijl die achter je aan jaagt. Doorgaans zijn het echter de omgeving en dieren van deze planeet die je dwars zitten. In zo’n geval kan Mui op een schakelaar blijven staan om een brug omlaag te houden, een gat in klimmen om een anders onbereikbaar iets te bereiken of een dier lokken zodat jij hem als lift kunt gebruiken. In slechts twintig minuten tijd zag ik allerlei manieren waarop hun dynamiek werd ingezet en de screenshots die ik daarna mocht zien, bewezen dat dit slechts het tipje van de sluier was. Dan is zes uur meer dan voldoende tijd om allerlei toepassingen van dit idee te verkennen, zonder het concept uit te putten.

Cryptisch

Als het aankomt op verhaal, is Planet of Lana iets minder makkelijk onder woorden te brengen. Ontwikkelaar Wishfully heeft ervoor gekozen om alle expositie middels de wereld en de karakters hun acties te doen, in plaats van dialogen en / of teksten. In de demo zag ik hier te weinig van om er iets nuttigs over te zeggen, maar wat ik zag stelde niet teleur.

Om deze opzet te versterken, is bovendien de hulp ingeschakeld van Takeshi Furukawa, aan wie we ook de soundtrack van The Last Guardian te danken hebben. Zie je gelijkenissen tussen de twee titels, dan ben je niet de enige. Want toen de Japanner van Planet of Lana hoorde, nam hij zijn het initiatief om zijn diensten aan te bieden, iets waar de medewerker die bij me zat duidelijk heel enthousiast over was. Misschien was dat aanstekelijk, want dat ben ik ook als ik terugkijk op mijn voorproefje van Planet of Lana.
 

Conclusie

Zelfs als ik niet genoeg van Planet of Lana heb mogen zien om iets met zekerheid te zeggen, heb ik persoonlijk maar weinig aan te merken op de titel. De puzzels zijn gevarieerd, audiovisueel wist het te prikkelen en door de lengte te beperken hoopt men een kwalitatief hoogstaand product te maken. Ik kijk er naar uit om uit te vinden of ze dat gelukt is.