Er zijn games die bekend staan om hun oogstrelende graphics, games die bekend staan om hun verhaallijn of games die iedereen kent vanwege een controverse scène. Games kunnen om allerlei redenen bekend staan, maar bij Bayonetta is de reden duidelijker dan ooit. Sinds de eerste trailer geilt menig gamer namelijk op het hoofdpersonage, Bayonetta. Hiermee doe je de game echter te kort, want Platinum Games heeft van Bayonetta een daverend succes weten te maken.
Bayonetta is een heks die honderden jaren in slaap op de bodem van een meer heeft doorgebracht. Op het moment dat ze wakker wordt, weet ze eigenlijk niets meer van zichzelf en haar achtergrond. Wij weten dat ze lid is van een eeuwenoude duivelse clan, de Umbra Witches. Deze clan staat tegenover de Lumen Sages clan. Na tijden van vrede zijn de clans weer in oorlog geraakt en moet Bayonetta het opnemen tegen hordes engelen en andere vijanden uit de hemel. We beginnen de review met een minpunt. Aan het verhaal in Bayonetta is namelijk geen touw vast te knopen. Dit komt mede doordat de game zichzelf niet al te serieus neemt. Laat dit nou hetgeen zijn wat de game voor de rest zo geweldig maakt.
Hoofdpersonage Bayonetta is ondanks haar ietwat vage achtergrond namelijk een heerlijk personage voor een game. Ze heeft een aantal tegenstellende karaktereigenschappen. Zo is ze erg grof, maar toch ook subtiel. De cutscenes zijn vaak leuk om naar te kijken doordat ze zo cynisch is. Tussendoor gooit ze er zo nu en dan seksueel getinte opmerkingen doorheen.
De sfeer in het spel is verder fenomenaal. Bayonetta speelt zich af in de fictieve Europese stad Vigrid in de Alpen. Deze stad is niet helemaal fictief. Vigrid was volgens de Noorse mythologie namelijk de plaats waar het allereerste leven ontstond en waar de laatste beslissende strijd tussen goed en kwaad werd uitgevochten. De omgevingen zijn lineair, maar op haar weg komt Bayonetta vele obstakels tegen. Zo word je vaak overrompeld door een groep vijanden die uit het niets verschijnen. Actievolle momenten wisselen zich wel af met rustigere momenten waarop je soms puzzels op moet lossen. Het hele mythologische sfeertje in de game is als het ware in een Japans jasje gegoten. ‘Hate it or love it’, maar de sfeer is op een heerlijke manier neergezet.
Uiteindelijk draait het natuurlijk maar om één ding, het vechten. De actie in het spel is ongelofelijk intens en over-the-top. Dit neemt niet weg dat de game moeilijk en hardcore is. Je zult vaak genoeg het onderspit delven. Gelukkig zijn er talloze combo`s aanwezig waarmee je vijanden een kopje kleiner kunt maken. Door te button bashen zul je al een aantal brute combo`s op het scherm toveren. De echte gamer zal de meest ingewikkelde combo`s uit zijn hoofd gaan leren. Een belangrijk gameplay element is het activeren van Witch Time. Witch Time wordt geactiveerd als je op het laatste moment de aanval van een vijand ontwijkt. Het scherm wordt dan paars en de tijd staat als het ware even stil. Bayonetta kan dan zonder zelf risico te lopen vijanden in elkaar hakken.
Ze heeft hiervoor genoeg andere middelen tot haar beschikking. Zo kun je een Torture Attack uitvoeren waarmee je een vijand op diverse manieren met een voorwerp afmaakt. Voorbeeld is een soort martelkast waarin vijanden getrapt worden. In de video`s vielen vooral de pistolen op, die tevens aan haar benen bevestigd zijn. Ook kun je wapens kopen en wapens van gestorven vijanden oppakken. Ik heb het nu al een paar keer over de vijanden gehad, maar tegen wat voor vijanden vecht je eigenlijk? De ontwikkelaar heeft een breed scala aan engelen neergezet. Dit zijn geen schattige engeltjes. Ze variëren van grote reuzen, tot vogels, een soort gemuteerde wolven en draken. Vooral de grote eindbazen zijn heel erg bruut. Deze vermoord je uiteindelijk door een Climax Move.
Zelden hebben we een vettere move in een game gezien. Het lijkt er op dat Bayonetta een latex pakje aan heeft, maar deze ‘kleding’ is gemaakt van d`r haar. Deze kan een demon oproepen en veranderen in een onidentificeerbaar wezen. Het wezen zorgt ervoor dat er werkelijk niets van de eindbaas overblijft. Het bloed vliegt hierbij alle kanten op. Vijanden zijn overigens niet het enige dat je zult moeten overwinnen. De ontwikkelaar heeft andere obstakels voor je uitgezet die je eigenlijk zelf gewoon moet gaan ontdekken. Het zou jammer zijn deze hier te gaan verklappen.
Aan de hand van al deze punten mag duidelijk zijn dat Bayonetta een actiegame van grootse kwaliteit is. Toch is er nog een klein minpuntje in de vorm van de camera. Deze staat tijdens de gevechten niet altijd op het goede punt waardoor je af en toe het overzicht verliest. Met de vele vijanden waar je tegelijkertijd tegen vecht, is dit nog wel eens een probleem. De speelduur van het spel bedraagt verder zo`n tien tot vijftien uur. Speel de game wel op ‘normal’ en niet op ‘easy’ of zelfs ‘very easy’. Doordat je bij de laatste twee wel erg aan de hand meegenomen wordt, zal een hoop van de lol worden verpest. Voor de aanschaf moet je als laatste bedenken of de Japanse sfeer je wel ligt. Mij lag deze sfeer eigenlijk eerst niet, maar ik heb hem geaccepteerd en het heeft me een geweldige ervaring opgeleverd.
Conclusie
Met nog vele hack `n slash titels te gaan voor dit jaar, is Bayonetta een game die de lat gelijk erg hoog legt. Zo kan deze heks waarschijnlijk makkelijk mee met Dante en Kratos die we later dit jaar in actie gaan zien. Zonder Bayonetta als hoofdpersonage had de game misschien wel heel anders aangevoeld. Zij draagt namelijk bij aan de mythologische Japanse sfeer die toch al zo lekker neergezet is. De gameplay is fantastisch door de vele combo`s en de Climax Moves die heel erg bruut zijn. Wel zijn er soms wat problemen met de stand van de camera en is het verhaal vooral in het begin moeilijk te volgen. Dit is eigenlijk helemaal niet zo erg omdat het misschien wel gewoon bij de game past. Ik ben in ieder geval al benieuwd wanneer we Bayonetta voor de tweede keer in actie gaan zien.