Prachtige graphics, een ontzettend goed verhaal en een fantastische gameplay zorgden ervoor dat iedereen razend enthousiast was over BioShock. Het spel dat in 2007 verscheen wist overal gigantisch hoog te scoren en dat is naar mijn mening geheel terecht. Na het spel een aantal keer uitgespeeld te hebben, wilde ik erg graag een tweede deel. Dat deel is er nu eindelijk en in deze review lees je of BioShock 2 net zo goed is als zijn voorganger.
In BioShock 2 kruip je in de huid van een Big Daddy, welke bekend staat onder de naam ‘Subject Delta’. Sophia Lamb heeft een soort van Communistische sekte gecreëerd binnen de stad Rapture. Niet langer staat het individu centraal, maar het gezamenlijk streven naar bepaalde doelen. Om dit te realiseren heeft ze veel ADAM nodig en net zoals in het eerste deel zorgen de Little Sisters voor dit goedje. Sophia Lamb heeft dus alle Little Sisters terug genomen. Als Big Daddy was je in het verleden altijd verbonden aan Little Sister Eleanor, maar ook zij is door Lamb meegenomen. Het doel in het spel is om Eleanor terug te krijgen.
In BioShock 2 is het verhaal, en de manier waarop het verteld wordt, van ontzettend hoog niveau. Via de audio-dagboeken krijg je telkens weer wat nieuwe informatie over diverse gebeurtenissen en personages. Daarnaast kom je regelmatig personen tegen die je het één en ander duidelijk maken. Eigenlijk wil ik verder niets over het verhaal verklappen, maar kan ik wel mededelen dat er ontzettend veel onverwachte plotwendingen zijn, waardoor het alleen maar sterker en meeslepender wordt. Daarnaast wordt je regelmatig geconfronteerd met het maken van keuzes, welke natuurlijk invloed hebben op de afloop.
Net als in deel één kun je bijvoorbeeld kiezen of je een Little Sister redt, of juist ombrengt. Bij de eerste optie zul je wat minder ADAM ontvangen dan bij optie twee, maar zullen de Little Sisters je regelmatig belonen. Als je ervoor kiest om ze te redden, kun je ze adopteren. Samen met haar ga je dan op zoek naar lichamen van Splicers, zodat zij de ADAM uit deze lichamen kan halen. Dit gaat niet zonder slag of stoot, want zodra de Little Sister begint, zullen er ontzettend veel vijanden opduiken om jou het leven zuur te maken.
En precies hier ligt de grote kracht van BioShock 2. Jij bepaalt namelijk zelf wanneer je de Little Sister ADAM laat verzamelen. Heb je te weinig munitie voor je wapens, te weinig EVE om je plasmids te gebruiken of heb je geen first aid kits, dan kun je beter even wachten en eerst deze dingen gaan zoeken. Daarnaast is het slim om van te voren wat turrets te hacken, zodat die je ook kunnen helpen. Heb je eenmaal genoeg munitie, EVE en health, dan kun je wat vallen zetten middels Trap Rivets of elektrische draden. Een gewaarschuwd mens telt immers voor twee en goed voorbereid ADAM verzamelen zal zijn vruchten afwerpen.
Zijn de Splicers er eenmaal, dan heb je genoeg manieren om ze van je af te schudden. Middels ADAM kun je namelijk ontzettend veel verschillende plasmids aanschaffen en die kun je vervolgens in combinatie met je wapens gebruiken. Iemand bevriezen om hem vervolgens in mootjes te boren met je gigantische drilboor werkt simpel en zeer doeltreffend. Een vijand die dichtbij een olieplas staat in de fik steken eveneens. Met je telekinesis kun je zuurstoftanks oppakken en ze naar de vijanden afvuren, zodat ze exploderen. Zo zijn er nog tal van manieren om je vijanden te grazen te nemen.
De wapens en plasmids die je hebt zijn op sommige vlakken gelijk gebleven. Zo is het nog steeds mogelijk om je tegenstanders te hypnotiseren, zodat ze je gaan helpen en kan je nog steeds veel schade aanrichten met de shotgun. Nieuw is de drilboor waarmee je uitgerust bent. Dit wapen geeft je een machtig gevoel, want binnen no time heb je een geëlektrocuteerde Splicer doormidden geboord. De speargun is het ziekste nieuwe wapen. Hiermee kun je een tegenstander aan de muur spiesen en als deze dood is, kun je de speer er weer uithalen en hergebruiken. Het feit dat ieder wapen drie soorten munitie heeft, maakt het geheel nog beter.
Als laatste wapen wil ik de hack tool nog even uitlichten. Dit apparaat je zorgt ervoor dat je van afstand allerlei dingen kunt hacken, waardoor je een stuk minder snel last hebt van camera’s, turrets en allerlei andere zaken. Het hacken zelf is ook een stuk gemakkelijker en leuker geworden dan in deel één. Dit en nog vele andere subtiele veranderingen zorgen ervoor dat BioShock 2 net wat lekkerder weg speelt dan het eerste deel.
Op audiovisueel vlak heeft de game geen grote stappen gemaakt ten opzichte van het eerste deel. Alles is weliswaar nog net iets scherper, maar weggeblazen, zoals we dat in deel één werden, is in dit deel niet het geval. Dat neemt niet weg dat alles er enorm goed uit ziet. De stad Rapture kent namelijk ontzettend veel detail en vooral de licht- en schaduweffecten zijn geweldig en dragen bij aan de beklemmende sfeer. Geluidstechnisch durf ik het spel bijna perfect te noemen. Allerlei deuntjes typeren de jaren 50’ en 60’ en de stemmen en kreten die je overal hoort zijn angstaanjagend. Vooral de muziek die je hoort wanneer er een Big Sister op je hielen zit is ontzettend zenuwslopend. Big Sisters kom je tegen nadat je enkele Little Sisters tegen bent gekomen.
Naast de singleplayer kent BioShock 2 een online multiplayer. Hierin kun je onder andere varianten op team deathmatch, capture the flag en free for all spelen. De gameplay bestaat ook hier uit het gebruiken van wapens en plasmids en dat werkt gewoon goed. Via een rankingsysteem krijg je een steeds hogere rang en daarmee dus meer wapens en plasmids tot je beschikking. Hiermee kun je je eigen load out samenstellen om de strijd aan te gaan met andere spelers. Het viel mij wel op dat het zoeken naar tegenstanders erg lang duurt, maar dan speel je wel tegen spelers die ongeveer dezelfde rang als jij hebben. Wat multiplayer betreft zit het in ieder geval goed in elkaar, waardoor de gameplay nog iets verlengd wordt. Echter hoogstaand is het niet te noemen.
Conclusie
In 2007 werden we overdonderd door een fantastische game. Afgezien van het feit ik bij Bioshock 2 niet opnieuw overdonderd werd, is het spel wel een stuk beter dan het eerste. Het spel kent enkele subtiele verbeteringen en vooral het maken van keuzes in de game is fenomenaal. Jij bepaalt zelf wanneer je gevechten aangaat en op welke manier je dat doet. Het feit dat er ontzettend veel manieren zijn om dit te doen, maakt het allemaal nog spectaculairder. Op audiovisueel vlak zijn er geen sprongen gemaakt, maar net als in deel één is het gewoon geweldig goed. Hetzelfde geldt voor het verhaal. Kortom, weinig vernieuwing, maar wel een dijk van een game.