Het Western-genre leek de laatste jaren een beetje dood te zijn. Er werd daarom ook nuchter gereageerd op de aankondiging van Call of Juarez: Bound in Blood. Het moest de opvolger worden van de eerste Call of Juarez, die in 2006 verscheen en gemiddeld ontvangen werd. Western-games lijken nu echter weer helemaal in te zijn. Rockstar kondigde een tijd geleden namelijk Red Dead Redemption aan en een paar dagen geleden hoorden we voor het eerst over Lead and Gold. Het Western-genre is hiermee helemaal ‘hot’. Dit is maar goed ook, omdat Call of Juarez: Bound in Blood bewijst dat Western-games gewoon erg tof zijn.
In Bound in Blood draait het om de gebroeders McCall. Ray en Thomas McCall zitten in het Amerikaanse leger en worden daarom ook opgetrommeld als er een burgeroorlog aan de gang is. De broers zijn echter een tikje opstandig en negeren op een gegeven moment een order. Hierdoor worden ze uit het leger gezet en zijn ze gedwongen te vluchten. De derde broer, William, moet echter niet vergeten worden. Ray en Thomas keren daarom terug naar hun ouderlijk huis om hun broertje en moeder op te halen. Bij aankomst blijkt dat het leger ze voor is geweest. Na een hoop geschiet en geknal kom je dan eindelijk bij William aan, die vertelt dat moeder door ziekte gestorven is. Hierna begint het avontuur en vertrek je naar Mexico, om in eerste instantie geld te ‘verdienen’ zodat je je ouderlijk huis kan herbouwen. Dit verloopt helaas niet volgens plan. Ray en Thomas komen in een groots avontuur terecht en het verhaal ontplooit zich dan ook goed. Naar het einde toe wordt het steeds filmischer. Dit is erg goed gedaan, omdat je Call of Juarez: Bound in Blood in eerste instantie eigenlijk niet voor het verhaal speelt.
Aan het begin van elk level kun je kiezen met welke broer je gaat spelen. Vrijwel de gehele game speel je samen met de andere broer. Bad-ass guy Ray, wiens woordenschat niet verder gaat dan: “Die! You son of a bitch!”, heeft van zijn hobby, het neerknallen van mensen, zijn werk gemaakt. Hij kiest meestal voor de harde aanpak, door naar vijanden toe te rennen en ze met kogels te besproeien. Ook beschikt Ray over dynamiet, waarmee hij geregeld dingen moet opblazen. Thomas is de wat subtielere broer. Hij bekijkt het tafereel meestal van een afstandje en schiet vijanden neer met een rifle. Ook kan hij messen gooien en klimmen, waarvoor hij af en toe wel een lasso nodig heeft. De keuze is dus aan jou. Ik speel nu al bijna de gehele game met Thomas, maar er zullen ook mensen zijn die de game met Ray doorspelen. Hou je van afwisseling, dan kun je wisselen tussen de twee broers. Zoals ik al zei is er ook een derde broer. Het heilige boontje William heeft echter nog nooit een wapen aangeraakt en hobbelt achter het zooitje ongeregeld aan.
De verschillen tussen de broers McCall zijn dus leuk, maar uiteindelijk draait het natuurlijk om de actie. Deze zit er dan ook volop in en is erg divers. Dit komt door een aantal typische Western-elementen die in de game zijn gestopt. Zo heb je bijvoorbeeld de showdown. Hierin staan twee mannen tegenover elkaar. Op het moment dat er een bel klinkt, grijpen beide mannen naar hun pistool. De snelste cowboy schiet zijn tegenstander neer en wint. In films heb je dit waarschijnlijk wel een keer gezien. In Bound in Blood krijg je dit tafereel geregeld voorgeschoteld bij een eindbaas. Ook heb je de Concentration Mode. Als je genoeg vijanden hebt neergeknald, dan kun je deze Mode activeren. Met een knoppencombinatie schiet je personage vervolgens alle vijanden in de buurt neer. Zeer effectief en handig als je even in de problemen zit. De shoot outs zijn op zich al tof, maar deze elementen zorgen ervoor dat het spel alleen maar leuker wordt en blijft.
Verder kom je in verschillende gebieden terecht. Van typische Western-dorpjes tot Indiaanse stammen en van grotten tot mijnen. De Western-sfeer is hierdoor goed aanwezig. Ray en Thomas weten in de cutscenes van alles wel iets grappigs te maken en andere personages die je tegenkomt lijken ook uit een Western-film te zijn gestapt.
Er is alleen één punt wat ik de ontwikkelaars kwalijk neem. Het is namelijk onbegrijpelijk dat een game als Call of Juarez: Bound in Blood geen co-op bevat. De hele game speel je met twee broers, maar de game is niet met een vriend tegelijk te spelen. Voor mij hoeft niet elke game per se een co-op functie te hebben, maar dit is een game die ervoor gemaakt lijkt te zijn. De broers hebben elkaar ook meerdere malen nodig. Als Thomas zul je Ray vaak moeten helpen door hem te ondersteunen bij het klimmen en moet je hem dekken als hij explosieven plant. Als Ray moet je Thomas juist weer dekken als hij ergens op moet klimmen. Bound in Blood leek dus de perfecte co-op game te zijn, maar helaas is hij dit niet geworden. Misschien dat er nog een patch, update of DLC gaat komen die ervoor zorgt dat de mogelijkheid er toch komt. Ik hoop er in ieder geval op.
Gelukkig kun je je in de online multiplayer wel nog enige tijd vermaken. De multiplayer is geen verplicht nummertje geworden zoals we tegenwoordig bij veel games zien, maar het is ook geen multiplayer die grensverleggend is. Hij bevat de standaard modi waarvan er een aantal deels veranderd zijn. Er zijn veel verschillende klassen waartussen je kunt kiezen en die je kunt upgraden. Ook zijn de maps goed uitgewerkt, alleen kost het soms wel moeite om een potje op te starten. Het is me ook al een aantal keren gebeurd dat de match opeens niet meer beschikbaar was. Voor de mensen die echter geen genoeg van de game kunnen krijgen en na de singleplayer nog een tijdje door willen spelen, is de multiplayer een prima oplossing.
Conclusie
Call of Juarez: Bound in Blood heeft ons laten zien dat Western-games nog steeds erg vet zijn. De game biedt een prima singleplayer ervaring waarin de actie erg divers is. Het verhaal is goed uitgewerkt, evenals de broers McCall. Verder is de Western-sfeer volop aanwezig. Het enige minpunt is het ontbreken van co-op, wat zeer jammer is aangezien de game daarvoor gemaakt lijkt te zijn. Dit is misschien de reden dat Bound in Blood niet bij dé topgames gerekend gaat worden, maar wordt beloond met een dikke 8,5.