De goede oude tijd van de klassieke RTS-games lijkt voorbij. Een basis bouwen, defensieve gebouwen overal neerplanten en vervolgens met een enorm leger de vijand verpulveren lijkt verleden tijd te zijn. Huidige RTS-titels richten zich op snelle actie, kleine hoeveelheden units (de Total War-reeks uitgezonderd) en een basis bouwen is al helemaal uit den boze. Noem me een oude lul, maar ik verlang gewoon terug naar het oude concept van een basis neerplanten: het geeft veel meer diepgang in de gameplay. Helaas is dit ook in Demigod, het nieuwste project van Gaspowered Games (Dungeon Siege, Supreme Commander), niet het geval. Laten we eens kijken of het ook zonder deze klassieke elementen een toptitel is geworden.
Van het verhaal moet Demigod het alvast niet hebben. Aangezien de game geen campaign bevat (wat toch zeer jammer is), is er van een verhaal immers ook niet veel overgebleven. Enkel in het introfilmpje kom je te weten dat er een plaats is vrijgekomen bij The Ancients (de goden), omdat één Ancient niet zo lief geweest is. Nu strijden enkele halfgoden met elkaar voor een plekje als Ancient. Meer dan dit is er niet: het verhaal is waarschijnlijk een excuus om enorme monsters het tegen elkaar op te laten nemen. Dit gebeurt in een achttal arena’s. De arena’s lijken allemaal behoorlijk op elkaar en het aantal arena’s valt ook wat tegen. Gaspowered Games had hier toch wel wat meer zijn best op mogen doen.
De gameplay draait allemaal om een halfgod, die je aan het begin van het gevecht kiest. Je kunt een skirmish of een tournament doen, maar in principe komt het op hetzelfde neer. Elke halfgod heeft zijn eigen specialiteiten en zwakten. Doel is om de vijandelijke basis in te nemen en de halfgod van de vijand af te maken. Je begint altijd met een itemshop en een aantal defensieve structuren. De items hebben allemaal betrekking op je superunit, welke bijvoorbeeld armor of potions tot zich kan nemen. Ook zal je superunit worden bijgestaan door vele (vaak computergestuurde) krijgers. Dit is noodzakelijk, omdat je jezelf constant dient te concentreren op je superunit. Deze vergaart naarmate hij meer gebieden verovert ervaringspunten, waardoor het RPG-gewijs kan levellen.
Demigod concentreert zich voornamelijk op de multiplayer. Er zijn vier modi: Conquest (verpulver de vijandelijke basis), Dominate (versla alle vijanden), Slaughter (versla X Demigods) en Fortress (houd zo lang mogelijk stand). De snelle en vooral zeer intense actie leent zich hier perfect voor. Ware het niet dat online-elementen met veel problemen te kampen hebben: je komt er vaker niet doorheen dan wel. Gaspowered Games werkt momenteel met man en macht aan het probleem, maar zeker is dat de al opgelopen schade niet meer in te halen valt. Dat is toch zonde van een titel die zo veel potentie heeft. Laten we hopen dat de problemen in de toch zeer toffe multiplayer snel worden opgelost.
Gelukkig is het allemaal wel goed in orde met de audiovisuele kant van Demigod. De grafische pracht is zeker niet mis, en doet dan ook vele andere RTS-games hierbij verbleken. Ook de bijpassende muziek zorgt voor een uniek sfeertje en laat je de intense actie beter beleven. Geen klachten dus over dit onderdeel van de game.
Conclusie
Demigod is een game die veel potentie heeft, maar te veel steken laat vallen. Van een goed verhaal en een campaign-mode is niets te bekennen, maar de actie is daarentegen zeer intens. Ook de audiovisuele kant is perfect uitgewerkt. Helaas is er aan het paradepaardje van de game, de multiplayer, te veel mis. Vaker doet de multiplayer iets niet, dan dat het goed functioneert. Helaas laat Demigod het RTS-genre niet op zijn grondvesten schudden en moeten we het plaatsen in de middenmoot. Jammer van de vele gebreken.