Fall of Porcupine

Voor menig persoon is de pandemie een permanente verandering in hun leven geweest. De veranderde houding van werkgevers ten opzichte van thuiswerken zorgt bijvoorbeeld voor een sterk verbeterde balans tussen werk en privé. Een sector die specifiek onder een vergrootglas kwam te liggen, is de zorg en de alsmaar toenemende druk waar deze onder staat. Daarom sta ik vierkant achter een game die de problemen hierin aan de kaak wil stellen.

De game die dit belooft te doen, is Fall of Porcupine, een spel wat ik eerder dit jaar al onder handen nam als onderdeel van LudoNarraCon. In dat artikel beschreef ik hoe de demo neerkwam op beetje keuvelen en relaxte activiteiten doen en aan het einde omsloeg in iets wat als de start van een moordmysterie zou kunnen dienen. Daarbij gaf ik echter ook te kennen niet te verwachten dat het dat werkelijk zou worden.

Een verwarrende start

Wat ik ook niet had verwacht, is dat de content van deze demo niet in de uiteindelijke game zou zitten. Fall of Porcupine start enkele dagen ná de gebeurtenissen van de demo en laat hierbij sommige dingen bewust enigszins vaag. Voor de volledigheid wil ik hierbij vermelden dat dit niets te maken heeft met het feit dat ik de demo al gespeeld had, daar ik die op PC had gedaan, maar mijn review op basis van de PS5-versie is. Ik wil daarom dringend adviseren de demo te spelen, zelfs als je reeds hebt besloten de game te kopen. Gezien je deze recensie leest, ben je daar echter waarschijnlijk nog niet over uit.

Laten daarom maar eens eerst duidelijk maken wát Fall of Porcupine nu is. Het is een life sim in een wereld vol antropomorfische dieren. Jij bent Finley, een dokter in het afgelegen dorpje Porcupine, die hier is komen wonen om praktijkervaring op te doen. Je bent daarom nog heel erg bezig met je plekje vinden in deze community en in het ziekenhuis, hetgeen is waar de game voornamelijk om draait. Dagelijks zul je vanuit je huis naar het ziekenhuis moeten gaan, waarbij je kan babbelen met de inwoners die je tegenkomt tijdens deze wandeling. Een wandeling die veel te lang duurt, zelfs als Porcupine en diens omgeving oprecht charmant ogen.

Eens op je werkplek aangekomen, verzorg je de patiënten die aan je zijn toegewezen, babbel je met ze en je collega’s, en los je zo nu en dan een klein incident op. Denk hierbij aan een collega die vastzit in de lift en waarvoor je hulp moet halen. Je leert zo beetje bij beetje meer ‘’mensen’’ kennen en bouwt een band met ze op.

Dramatisch

Hoewel er life simulators zijn waarbij het leven het doel is, denk aan The Sims of Spore, is Fall of Porcupine een verhaalgedreven titel. Volgens promotiemateriaal is het doel van dit verhaal om te laten zien hoe gebroken het huidige zorgsysteem is en onder hoeveel druk het personeel daardoor moet functioneren. In die missie faalt het in mijn optiek faliekant.

Dat de zorg onder druk staat, staat buiten kijf. Personeelstekorten zorgen voor roosters die niet sluiten, het internet maakt van elke patiënt een dokter, familieleden kunnen door emotie agressief worden en de bureaucratie haalt alle vaart uit het werk. Dit zijn zaken waar bewustwording voor nodig is, opdat we begrip krijgen voor de vele dingen die zorgpersoneel moet jongleren op een werkdag. Dat is niet wat we hier zien.

Wat Fall of Porcupine ons voorschotelt is een sterk gedramatiseerde versie van het huidige zorgstelsel dat niet zou misstaan in een ER of House. In minder dan twee weken (in-game) vernielt een storm een deel van het ziekenhuis, ontstaat er een anti-ziekenhuisbeweging in het dorp en moet je een collega helpen om voedsel te stelen om daklozen te helpen. Ik twijfel er niet aan dat je ergens een praktijkvoorbeeld van al deze incidenten kunt vinden, maar deze en meer achter elkaar riekt naar sensatie en verdringt in mijn beleving die boodschap die men beweert over te willen brengen.

Niet klaar voor release

Het verhaal is overigens niet het enige aspect van Fall of Porcupine waar de plank wordt misgeslagen. Technisch is het een drama. Vrijwel alle gebeurtenissen in het spel, van patiënten behandelen tot koken, ervaar je door middel van minigames. Alleen hadden ze die wel eens beter mogen testen. Ik heb het spel meer dan eens moeten herstarten omdat input plots niet meer werd geregistreerd, de verkeerde prompts op het scherm stonden (de X van Xbox in plaats van het vierkantje van PlayStation bijvoorbeeld) of omdat de game volledig bleef hangen.

Ik heb gebieden moeten verlaten en betreden om de NPC te vinden die niet wilde spawnen, heb de bio’s van sommige karakters niet volledig kunnen lezen omdat ik niet kan scrollen op mijn in-game smartphone en heb meer dan eens naar eindeloze laadschermen moeten loeren. En dit alles in een tijdspanne van amper acht uur!

Al met al is er gewoon niet veel positiefs te zeggen over Fall of Porcupine. Ik geloof oprecht dat men goede bedoelingen had, maar de uitwerking is zo bedroevend dat ik niet denk dat er genoeg dokters in de wereld zijn om deze patiënt nog op te lappen.

Conclusie:

Het is misschien niet sensationeel, maar het leven van zorgpersoneel is zwaar. Het team achter Fall of Porcupine zegt hier aandacht naar toe te willen trekken, maar valt in de val van zoveel andere media en schotelt iets voor wat net zoveel te maken heeft met de zorg als dat CSI heeft met echt politiewerk. Tel hierbij de talloze technische issues bij op en ik denk niet dat Porcupine nog op gaat staan.