Guitar Hero en Rock Band zijn bekende namen geworden in de game-industrie. De plastic gitaren en drumstellen zijn enorm populair en daarom komt Activision regelmatig met een nieuwe Guitar Hero. In 2009 kwam Activision met Guitar Hero: Metallica, welke een groot succes werd. Inmiddels is Guitar Hero: Van Halen uitgekomen: een ode aan de Amerikaanse rockband die bekende nummers als Jump en Hot For Teacher heeft bedacht. Van Halen is dus Hot for Teacher, maar loopt GameQuarter ook warm voor Guitar Hero: Van Halen?
Eerst even een hele korte samenvatting van de rockband. Eddie van Halen en zijn broer Alex van Halen besloten in 1972 samen een band op te richten. Door de jaren heen werden vele hits uitgebracht, waaronder Jump, Hot for Teacher, Runnin’ with the devil en Panama. De band werd in de loop der jaren echter geteisterd door wisselingen in de groep. Er zijn meerdere zangers geweest en door het enorme ego van sommige bandleden waren er grote wrijvingen. Toch staat de band vandaag de dag nog steeds zijn mannetje en innen ze de vele miljoenen die hen toebehoren.
Het grote probleem bij Guitar Hero games is het gebrek aan vernieuwing. De fans willen namelijk nieuwe modi en extra’s zien, die de serie weer net dat beetje extra geven om te glanzen. Hier schiet Guitar Hero: Van Halen echter flink tekort. Aangezien de game qua modi vrijwel identiek is aan Guitar Hero: Metallica, zoals de feitjes bij de video’s en de lyrics, ontbreekt er enige vorm van vernieuwing. Ook de aanvallen van de Battle mode verschillen niet ten opzichte van de andere bandgerichte Guitar Hero-games. Voor vernieuwing hoef je Guitar Hero: Van Halen dus niet aan te schaffen.
Waar bij de vorige bandgerichte Guitar Hero-games de Career Mode van een goede kwaliteit was, valt het bij deze versie wat tegen. In de voorgaande games mochten spelers optreden op de plekken waar de band memorabele optredens gespeeld had, maar bij Guitar Hero: Van Halen is dit niet het geval. Je zult door enkele landen touren waaronder Nederland, alhoewel niet vermeld wordt waar dit precies is. De kracht van de game – net zoals eigenlijk alle andere Guitar Hero games – is dus nog altijd de multiplayer.
Het audiovisuele plaatje van Guitar Hero: Van Halen is wel van een goede kwaliteit. De sfeer tijdens nummers als Jump is te proeven en het publiek doet erg enthousiast mee. Ook de animaties zien er over het algemeen goed uit, alhoewel de character models zelf wat minder zijn. Qua geluid zit de game op een prima niveau, wat eigenlijk wel een vereiste is voor een Guitar Hero game. Ook het menu is aangepast naar de voorkeur van de Amerikaanse rockhelden.
In de franchise van Guitar Hero geldt over algemeen de volgende leus: de tracklist maakt de game. De nummers van het spel geven de doorslag voor een gamer om de game aan te schaffen. Des te meer is het opvallend te noemen dat enkel de nummers voor 1985, het moment dat zanger David Lee Roth vervangen werd door Sammy Hagar, in de game te vinden zijn. Om de boel toch nog een beetje op te vrolijken zijn er drie solo’s van Eddie van Halen opgenomen en zijn er weer enkele gastartiesten van de partij. Deze keer beschikt de tracklist over onder andere Blink-182, The Offspring en Tenacious D.
Conclusie
Guitar Hero: Van Halen is niet de game geworden waar de fans op gehoopt hadden. De game is niet voorzien van enige vorm van vernieuwing en ook qua tracklist valt het een beetje tegen. Wellicht zal de game de trouwe fans kunnen bekoren, maar de speler die wat vernieuwing zoekt in de serie moet deze versie maar links laten liggen.