Harry Potter is al jarenlang een zeer succesvolle reeks. Of het nu boeken of films zijn, alles waar Harry Potter bij komt kijken verandert in goud. Enkel de games van de bebrilde tovenaar zijn meestal niet van een dergelijke kwaliteit. De games lijken aan hetzelfde syndroom te lijden als vele andere films of boeken: ze komen in de games gewoon slecht uit de verf. Ondergetekende ging echter zonder enige vooroordelen over “film-vergamingen” aan de slag met de Wii-versie van Harry Potter and the Half Blood Prince, het zesde deel in de Harry Potter-reeks.
Deze vooroordelen werden naarmate het spel vorderde echter steeds meer bevestigd. Deze Harry Potter-game is namelijk best een leuke titel, al straalt het echter één en al middelmatigheid uit. Het spel komt in feite neer op het doen van enkele grappige opdrachten. Dingen die je bijvoorbeeld al snel tegenkomt, zijn het maken van een toverdrank door ingrediënten te mixen, of het spelen van een potje zwerkbal. In feite is The Half Blood Prince een grote aaneenschakeling van minigames, ondersteund door het verhaal uit het boek en de film. Laat het overigens duidelijk zijn dat voorkennis een groot voordeel is bij het spelen van deze game. Electronic Arts probeert immers nagezet de grote lijn van het boek te volgen, welke uiteraard al door vijf delen is voorgegaan. De manier waarop het verhaal uit de doeken wordt gedaan, in prachtige cutscenes, is echter één van de weinige pluspunten van het spel. Deze zijn voor Wii-maatstaven namelijk van behoorlijke kwaliteit. Jammer dan weer dat de gameplay van de minigames maar matig aanvoelt.
Toch heeft EA geprobeerd veel variatie aan te brengen in deze “veredelde minigames”. Vaak komt het echter neer op stompzinnige handelingen zoals door ringen heen vliegen door te sturen met je WiiMote, of een flesje leeggieten door de handeling na te doen met je controller. Je zult nergens in het spel het gevoel krijgen dat je met een ontzettend ingewikkeld of diepgaand onderdeel bezig bent. Het enige wat we de makers kunnen nageven, is het feit dat de Wii-controls op een optimale manier worden benut. Er is geen enkele minigame geweest die geen gebruik maakte van de unieke besturing. Overigens is er ook de mogelijkheid om rond te dwalen in Hogwards (het kasteel waar het spel zich afspeelt), wat wel grappig is om te doen maar al snel gaat vervelen. Je komt onderweg hoogstens een tovenaar tegen die je uitdaagt voor een magisch duel.
De sfeer en het detail van het spel is het andere positieve deel in de game. Waar de gameplay vaak nietszeggend en oppervlakkig blijft, is de school zelf gedetailleerd en goed vormgegeven. Alles voelt groots aan en is trouw aan de boeken en de films. Voor een Wii-game is het grafische aspect goed gedaan, zeker door de sfeer die wordt opgeroepen. Ook de eerder genoemde cutscenes dragen bij aan deze sfeer. Het is alleen ontzettend jammer dat de gameplay in feite neerkomt op wat matige, slecht geïnspireerde spelletjes.
Conclusie
Harry Potter and the Half Blood Prince is een aardige Wii-game die het vooral moet hebben van zijn vormgeving en sfeer. Ook de cutscenes zijn van hoge kwaliteit. Het is alleen jammer dat de gameplay altijd oppervlakkig blijft en in feite een aaneenschakeling is van minigames. Er wordt optimaal gebruik gemaakt van de Wii-controls, al voegt dit in feite niets toe aan de gameplay op zich. Ook is het verhaal vaak onduidelijk voor mensen die er niet bekend mee zijn. Al met al een matige titel, waar zeer zeker meer mee gedaan had kunnen worden. We wachten nog steeds op de Harry Potter-game die je RPG-gewijs door Hogwards brengt. Voorlopig kunnen we er enkel op hopen en moeten we deze game als niet meer dan een tussendoortje zien.