Hellboy Web of Wyrd valt direct op door de bijzondere keuze die de ontwikkelaars hebben gemaakt. Het bronmateriaal moet zoveel mogelijk worden gehonoreerd. Hellboy ziet er precies uit als in de comics. De hele spelwereld heeft dezelfde donkere ondertoon, de kleuren zijn gelijk en de hele toon van het verhaal zelf past precies in de sfeer die de stripboeken wisten te bewerkstelligen. Je zou bijna zeggen dat Mike Mignola zelf de animatie heeft gemaakt, want het voelt zeker aan als een zeer goede kopie.
Een typisch verhaal voor Hellboy
Hellboy is een paranormal investigator van het Bureau for Paranormal Research and Defense; ook wel de BPRD genoemd. Tijdens de game begin je in Wyrd. Dit is een soort doolhof waar je doorheen moet vechten om te achterhalen waar je bent. De rode krachtpatser is hiernaartoe gestuurd om Lucky, een soldaat die zijn toekomst kan zien, te redden. Tijdens de zoektocht, die dient als tutorial voor de combat, wordt je geïntroduceerd aan Sheherazade. Dit is een soort paranormaal wezen dat Hellboy vertelt in wat voor verhaal hij terecht is gekomen. Het blijkt dat Hellboy in Wyrd vast zit en hij naar de kern van de wereld moet komen om zichzelf te kunnen bevrijden. Iedere keer als hij in de game doodgaat, komt hij in de Butterfly House. Dit is een Spaans Huis waar je op krachten kunt komen en kunt praten met de personages, die allemaal hun eigen persoonlijke verhaal hebben.
Zoals je kunt verwachten aan de hand van het verhaal, is deze game een roguelite. Hij leunt in dit geval erg op Hades. In The Butterfly House kom je diverse personages tegen die allemaal iets tegen je te zeggen hebben. Als je nieuwe dingen hebt ontdekt in Wyrd kun je hierover praten met de diverse personages in het huis. Ook kun je in het huis voor de in-game valuta diverse upgrades kopen die je van pas kunnen komen in de game.
Wat er in deze villa gebeurt, is het beste van de game. De gesprekken zijn goed en geloofwaardig geschreven en met alle verhalen van alle personages bij elkaar heb je een best wel interessant verhaal dat goed is ingesproken. Het schrijfwerk moet zeker een pluim krijgen, want dat is prima en valt bijna te kopiëren met het schrijfwerk in de comics.
Hellboy zelf is ingesproken door Lance Reddick, die ook wel bekend is van Commander Zavala in Destiny en Sylens in de Horizon-serie. Je merkt meteen dat dit een rol is die hem ligt. Zijn donkere, grauwe stem past enorm goed bij de donkere, grauwe Hellboy. Het is jammer dat het zijn laatste rol zal zijn in een game of op film, want deze zeer goede acteur met een prachtige stem is helaas eerder dit jaar overleden.
Just another roguelite
Het is maar zo lang leuk om rond te dwalen in het grote Spaanse huis en op een gegeven moment moet je toch echt weer Wyrd in en bekijken wat je er kunt beleven. Dit is waar de kwaliteit van de game een beetje inzakt. Het eerste punt wat erg vervelend is, is het aanzicht. Het is third person op de manier zoals je dit kent van God of War 4 en God of War: Ragnarok. De camera zit bijna in de rug van Hellboy die een beetje aan de zijkant van het scherm rondloopt. Hierdoor krijgt de game een bijzonder trage indruk.
Het meest vervelende onderdeel vind ik ook meteen erg belangrijk. De combat was niet geweldig. Je kunt een harde klap uitdelen met de beroemde rechter arm, die gemaakt is van puur graniet of je kunt een minder harde klap uitdelen met de andere hand. Dit was het een beetje wat de aanvallen betreft. Je ziet een vijand die slaat. Je blokt de klap of duikt weg voor een aanval en dan val je aan. Dit doe je bij iedere vijand. Sommige vijanden zijn wat moeilijker dood te krijgen dan andere, maar uiteindelijk werd dit al heel snel erg vervelend.
Daarbij kwam kijken dat je met het aanzicht ongeveer veertig procent van het beeld de rug ziet van de superheld. Die loopt voor mijn gevoel altijd in de weg. Dit is heel erg jammer. Zeker aangezien je voor het grootste deel van de game ronddwaalt in deze spelwereld.
Je loopt van zone naar zone. Tussen de zones in is een soort pad naar het volgende deel en hier heb je soms wat vallen en een enkele keer kun je er punten verzamelen. In de meeste kamers staan wat vijanden die je moet verslaan voor je naar het volgende gedeelte kan. De laatste kamer bevat altijd een eindbaas. Wanneer de eindbaas verslagen is, ga je terug naar The Butterfly House en kun je een nieuwe spelwereld openen. Dit klinkt gemakkelijk, maar dat is het niet. Wanneer je dood gaat, is het klaar en zul je opnieuw moeten beginnen, wat uiteindelijk na de zoveelste poging steeds meer frustratie oplevert.
Met andere woorden. Het is niet veel anders dan wat de gemiddelde roguelite laat zien. Waar echter de beste games in dit genre zeer goede combat hebben, moet Hellboy het doen met een vrij logge en langzame vechtstijl. Dit is heel erg jammer en maakt deze game niet veel meer dan fanservice.
Conclusie:
Hellboy Web of Wyrd is overduidelijk gemaakt door fans en is vooral voor de fans van de comics bedoeld. Heb jij de comics gelezen, de films gezien en is Hellboy iets wat je nauw aan het hart ligt? Dan hoef je geen twee seconden te twijfelen. Het verhaal is goed uitgewerkt en de voice acting is bijzonder goed. Echter zal ook de fan zich door de traaglopende combat moeten werken, die bij mij erg snel ging vervelen. Grafisch kun je rustig zeggen dat het lijkt of de game uit de stripboeken is getrokken. Wanneer je een goede roguelite zoekt en bij deze game uitkomt, is het misschien beter deze over te slaan, want er zijn games die beter omgaan met dit systeem.