Horizon: Forbidden West

Vijf jaar geleden verscheen Horizon: Zero Dawn. De reviews waren lovend en ook de User Score op Metacritic laat ons zien dat de game het goed deed bij het grote publiek. Voor wie het is vergeten: je hebt de wereld gered van de ondergang, of althans dat denk je, wanneer je het spel hebt uitgespeeld. Maar niets is minder waar, want het avontuur van Aloy gaat verder in Horizon: Forbidden West.

Voor we van start gaan nog even een huishoudelijke mededeling, want deze review bevat spoilers en verwijzingen naar het vorige deel uit de reeks. Horizon: Forbidden West draait net als het vorige deel volledig om Aloy, The Savior of Meridian. Na de Battle for the Spire heeft Aloy geen tijd om uit te rusten. De kwaadaardige AI genaamd HADES probeert nog steeds de wereld ten onder te brengen en het is de taak aan onze favoriete outlander om daar iets aan te doen. Aan het einde van Zero Dawn zagen we hoe Sylens deze kwaadaardige AI wist te vangen en hij is dan ook degene die ons wijst in de richting van het ‘Forbidden West’. Een reis die ons door diverse uitdagende landschappen leidt en waarbij je in aanraking komt met niet altijd even vriendelijke stammen. Alsof dat allemaal nog niet genoeg is, heerst er ook nog een plaag die de flora en fauna in gevaar brengt.

Is dit een game of een film?

Aloy gaat het avontuur natuurlijk niet volledig in haar uppie aan, want gedurende je reis krijg je te maken met een aantal metgezellen. Stuk voor stuk interessante personages, die The Savior of Meridian helpen haar missie tot een goed einde te brengen. We zien hierbij een aantal oude bekenden terug, zoals Varl, Erend en Sylens. Er komen echter ook nieuwe vrienden en vijanden bij. Met deze cast weet het Amsterdamse Guerrilla Games weer een fantastisch en geloofwaardig verhaal neer te zetten. Een verhaal met de nodige plot twists en onverwachte momenten.

De game staat bol van de cinematics en verhalen, waarbij het acteerwerk werkelijk waar subliem is. De ene cutscene is nog mooier dan de andere en ze doen allemaal een bijdrage aan het verhaal. Ik moet toegeven dat ik vaak dergelijke filmpjes aan het begin van een nieuw spel wel kijk, maar naarmate ik verder kom deze zo snel mogelijk weg klik. Dat is dit keer totaal anders. Elk scène weet mijn aandacht van het begin tot het eind te grijpen en dat terwijl ze vaak behoorlijk lang zijn. Daarom kan ik mij voorstellen dat sommige mensen hier kritiek op zullen hebben en ze toch zullen wegdrukken, maar mijn advies is dit vooral niet te doen. Ze zijn echt de moeite waard. Zodra je de introductie hebt doorlopen wordt je meteen op een fantastische video getrakteert, waarmee gelijk de toon voor de rest van de game is gezet.

Een ander deel dat de moeite waard is, zijn de optionele vragen. Je kunt ervoor kiezen deze niet te stellen en direct door te gaan met de orde van de dag. Maar wederom geven ook deze optionele vragen een aantal antwoorden op zaken die de verhaallijn verduidelijken. Door deze wel te stellen, kom je een stuk meer van de lore van de wereld te weten. Al deze optionele vragen heb ik keer op keer gesteld aan de diverse personages en daar heb ik zeker geen spijt van, al resulteerde dit met enige regelmaat in cinematics, die opgeteld misschien wel tien minuten of langer duren. Het heeft daarom soms wel wat weg van een film. Een prachtige film wel te verstaan. Als je hier perse kritiek op wil geven, dan zou je alleen kunnen stellen dat het haar van Aloy soms op een wat bijzondere manier beweegt.

Het is echter niet heel toegankelijk voor nieuwkomers, omdat er met regelmaat een verwijzing of link naar Zero Dawn in voorkomt. Het is dan ook raadzaam om dit deel eerst te spelen en wanneer dit niet meer helemaal op je netvlies staat een opfriscursusje op YouTube op te zoeken.

De spelwereld

De wereld (onze planeet, de aarde) is net als de cinematics echt prachtig vorm gegeven. Vooral het water is iets dat direct in het oog springt, want het ziet er erg realistisch en mooi uit. Daarnaast krijgen we afwisselende landschappen voorgeschoteld, met een aantal nederzettingen. Hier is werkelijk niks op aan te merken. Dit maakt dat, zonder dat de opdrachten mij daar aanleiding toe gaven, ik alle hoeken en kanten van de wereld vrijwillig heb verkend. Iets wat mij doorgaans niet zo trekt.

Naast de hoofdmissie staat de spelwereld bol van de optionele quests en opdrachten. Deze zijn echter geen eenheidsworst en opvulling, zoals we dat vaker bij open wereld games zien. Nee, deze dragen daadwerkelijk bij aan een toffe game-ervaring. Aan elke optionele quest zit weer een boeiend verhaal verbonden.

De Nederlandse studio introduceert een scala aan nieuwe machines die verslagen dienen te worden. Deze zijn diverser dan in het eerste deel. Zo mogen we het nu opnemen tegen onder andere de Slitherfang, die gif spuugt, en de Tremortusk, die met zijn enorme slagtanden een grote ravage kan aanrichten. Iedere machine heeft zijn eigen zwakheden en het is aan jou en je focus om deze te vinden. Ook de abilities van Aloy zijn onder handen genomen. De skill tree is uitgebreider en dit zorgt voor meer mogelijkheden tijdens de gevechten. Zo kan onze vechtersbazin niet alleen schade aanbrengen met haar boog, maar ze kan ook krachtige melee combo’s maken. Wat zorgt voor nog meer diepgang in de gevechten, simpelweg doordat je net iets meer mogelijkheden hebt dan in Zero Dawn. Een voorbeeld hiervan zijn de  skills die de naam ‘Valor Surges’ dragen, dit zijn aanvallen die je eerst op moet laden alvorens je deze kan gebruiken. Het is geen wereldschokkende verandering, maar je arsenaal aan aanvallen, verdedigingsmethode en wapens is gewoon net iets groter geworden.

Prikkel je zintuigen

De bezitters van een PlayStation 5 hoef ik ongetwijfeld niet uit te leggen dat de DualSense een enorme aanwinst is ten opzichte van het vorige model. Horizon: Forbidden West weet de features van deze controller als geen ander te benutten. De adaptive triggers zorgen ervoor dat ieder wapen anders aanvoelt, waardoor je zonder te kijken al door hebt of je een boog vasthoudt, een tripcaster - het wapen waarmee je vallen kunt zetten - of een van de andere wapens. Ook merk je kleine verschillen tussen de diverse wapens van hetzelfde type.

Naast de adaptive triggers wordt de haptische feedback eveneens goed benut. Door de triggers voel je wanneer Aloy een klap te verduren krijgt en je voelt een wezenlijk verschil tussen klimmen, zwemmen en lopen. Ook geeft de DualSense tijdens spannende scènes bijpassende trillingen, waardoor je de intensiteit nog beter voelt. Ik kan wel stellen dat Guerrilla Games de controller ten volste benut.

Combinatie van games

Met enige regelmaat laat de wereld je denken aan andere games. Het eerste spel waar het mij aan deed denken was Uncharted, want wanneer je aan het klimmen bent en je weg probeert te vinden, dan waan je je soms Nathan Drake. Hier zit echter een klein minpuntje van het spel, want het klimmen gaat niet altijd even soepel. Ik ben inmiddels de tel kwijt, maar met enige regelmaat vergeet Aloy een richel vast te pakken of springt toch naar een andere richel dan jij wilde en dondert ze naar beneden, waarna je het hele pad weer opnieuw mag afleggen. Dit is niet de enige verwijzing naar een andere game. De vraagtekens doen denken aan The Witcher en de outposts aan Far Cry.  

Guerrilla Games brengt eigenlijk niks nieuws naar Forbidden West, niets dat we niet al kennen uit andere open wereld titels. Maar dat is helemaal niet erg, want wat het doet, doet het goed. Dat in combinatie met het interessante verhaal en de fantastische graphics maakt dat het spel een genot is om te spelen.

Conclusie

Horizon: Forbidden West is zo’n game waar ik alweer een geruime tijd op heb gewacht. Een spel dat me grijpt en mij van het begin tot het einde heeft weten te boeien, een spel waarvoor ik met piepende banden vanuit mijn werk naar huis rijdt, om zo snel mogelijk meer van het avontuur van Aloy te weten te komen. De game brengt niks nieuws naar het open wereld genre, maar de spelwereld is adembenemend mooi en het verhaal is meeslepend. De cinematics zijn prachtig en de besturing voelt, met her en der een uitzondering, fijn aan. Naast de hoofdverhaallijn is er genoeg te ontdekken in het Forbidden West. Guerrilla Games  schotelt je met Horizon: Forbidden een prachtig avontuur en heel wat uren aan speelplezier voor.