De verbeterde versie van Music Racer, genaamd Music Racer: Ultimate, werd zonder al te veel bombarie aangekondigd. De trailer waarmee de game ontwikkeld door AbstractArt en Light Road Games voor het eerst aan de wereld werd getoond, zag er kleurrijk en vermakelijk uit. Dat wekte mijn interesse, waarna ik een review-exemplaar aan heb gevraagd.
Music Racer: Ultimate is een ritmische race game. Dit betekent eigenlijk niets meer en niets minder dan met een auto over een parcours rijden en dat allemaal op het ritme van de muziek. Het spel laat je hiervoor beschikken over verschillende voertuigen, varierent van supercars tot F1-auto’s en van motoren tot zelfs vogelachtige machines.
Bij aanvang van het spel zijn er slechts enkele voertuigen ontgrendeld. De overige voertuigen kun je ‘kopen’ met de punten die je verzamelt tijdens je racers. In totaal kun je zo de beschikking over 25 zeer uiteinlopende voertuigen krijgen. Ditzelfde geldt voor de beschikbare levels. Je begint met slechts twee levels, maar ook deze kun je ‘kopen’ met de verzamelde punten. Dit concept zorgt ervoor dat je niet het idee hebt dat je de races zonder doel af werkt.
Wat moet ik eigenlijk aan het doen?
Zodra ik de game voor het eerst opgestart had, heb ik wel even naar het scherm zitten staren. Wat moest ik nu eigenlijk doen? Het menu werkt net iets anders dan je doorgaans gewend bent, want met R1 en L1 kun je eerst een voertuig selecteren en deze bevestigen met de X-button. Normaliter had ik verwacht dat ik eerst een game mode had moeten kiezen, maar dat werkt hier niet even anders.
Na het selecteren van het voertuig krijg je een soortgelijk menu voor het kiezen van een level. Na deze te hebben doorlopen krijg je de keuze uit één van de vier modi. Deze vier modi zijn standaard, zen, video en hard. Ik zal deze even kort toelichten, want je krijgt hier verder geen informatie over in het spel. De zen modus is de makkelijkste van de vier. In deze modi moet je zoveel mogelijk punten verzamelen en dat is het. Kies je voor standaard, dan heb je eigenlijk het medium niveau te pakken. Je krijgt dan te maken met obstakels. Raak je een obstakel dan verlies je (een deel) van jouw punten. Ga je direct voor hard, dan krijg je wederom te maken met obstakels, echter wanneer je deze raakt ben je direct af. In de videomodus is je enige taak het kijken naar een auto die over het parcours raast.
Wat ben ik eigenlijk aan het doen?
Nu we het menu hebben doorgeworsteld kan de pret beginnen. Toch? Ook hier biedt de game wederom geen uitleg. De muziek start, de auto begint te rijden en dan is het aan jou. Gelukkig is het niet al te ingewikkeld en is het enige wat van jou wordt verwacht het ontwijken van de objecten en het oppikken van de lichtgevende schijven op de route.
Dat klinkt heel simpel, maar dat is het niet! Wanneer de beat van de muziek toeneemt, dan versnelt ook je auto. Dit gaat soms zo snel dat het voor mij in ieder geval onmogelijk was alle punten te verzamelen. Ik kom niet eens in de buurt. Blinde bochten, bergen en dalen maken het vaak haast onmogelijk te weten op welke van de drie banen je moet zijn.
Na eigenlijk één race al vroeg ik me af wat ik nu eigenlijk aan het doen ben. Ja, ik moet zoveel mogelijk punten verzamelen, maar wat verder? Want wanneer je een aangegeven punt niet pakt, luidt er geen valse noot en de muziek gaat gewoon verder, doe ik dit dan echt alleen voor het verzamelen van punten? Blijkbaar wel! Hier had Music Racer: Ultimate meer kunnen bieden. De enige keer dat je iets van een geluid krijgt is wanneer je een obstakel raakt. Ik had hier meer een Guitar Hero-achtige oplossing verwacht en dat het missen van een punt een valse toon richting mijn trommelvlies zou sturen.
De bijgeleverde nummers zijn eveneens niet echt bevredigend en had ik nog nooit gehoord. Nu zegt dat laatste niet alles, maar toch vond ik dat erg jammer. Gelukkig heb je wel de optie om zelf nummers toe te voegen. Dit doe je middels de Audius-service, waarin je nummers kunt downloaden. Daarnaast heb je de optie om zelf nummers via een WebDAV-server vanaf mobiel of desktop te gebruiken. Dat is echter een stuk lastiger aangezien je hiervoor zelf een server moet opzetten. Voor de gemiddelde gamer zal dit te ingewikkeld zijn en anders zal diegene hier vermoedelijk weinig zin in hebben.
Dan hebben we ook nog de grafische stijl. De kleuren zijn vaak zo fel dat mijn ogen er letterlijk zeer van begonnen te doen. Daaraan wordt nog een non-stop trillende controller toegevoegd. Het trillen is zo ononderbroken dat het na een tijdje voelt alsof je hand slaapt. Dat alles opgeteld maakt dat ik het eigenlijk al snel zat was.
Conclusie
Music Racer: Ultimate is alles behalve een schot in de roos. De grafische stijl doet letterlijk pijn aan mijn ogen en de bijgeleverde nummers heb je al snel gehoord. De game neemt je nergens bij de hand, dus je mag het allemaal zelf uitzoeken. De snelheid is soms zo hoog, dat het niet meer te volgen is en het missen van een reeks aan punten heeft eigenlijk geen gevolgen, anders dan dat je score lager zal uitvallen. Nee, mijn game is het niet.