Gezien de verkoopcijfers van de eerste drie Pikmin games, is de kans groot dat jij als lezer geen (goed) beeld hebt van wat Pikmin nu precies is. Pikmin zijn kleine kleurige mannetjes die wonen op planeet PNF-404. Deze post-apocalyptische aarde is nog vol met sporen van de mensheid, maar wordt ondertussen bewoond door allerlei nieuwe levensvormen. De meeste hiervan zijn roofdieren, welke Pikmin als voornaamste voedselbron gebruiken. De mannetjes hebben daarom geleerd om samen te werken en accepteren leiderschap als het in hun eigen belang is. Dit is de rol die jij in de naar hun vernoemde games vervult.
Begin niet over de tijdlijn
De opzet ditmaal is dat Captain Olimar, die we kennen uit eerdere games, is neergestort op PNF-404. Met behulp van de Pikmin heeft hij proberen te ontsnappen, maar wanneer hij hier niet in slaagt, stuurt hij een SOS uit. Het interplanetaire Rescue Corps vangt dit op en probeert diens naam eer aan te doen, maar stort eveneens op de planeet neer. Daarom is het aan jou, hun nieuwste rekruut die nog niet mee mocht op missie, om ze uit hun benarde positie te bevrijden. Het zal je niet verrassen dat je hiervoor de hulp van de Pikmin inschakelt.
Wanneer je landt op PNF-404, kom je al snel oog in oog met je eerste kompanen. De rode Pikmin zijn een van de meest herkenbare van de serie en zijn daarom de wezens die je vergezellen in de tutorial. Hierin leer je hoe de mannetjes in te zetten om aan te vallen en objecten te verplaatsen, en hoe ze vervolgens tot je te roepen. Al snel vind je zo Oatchi, een hond welke je zal vergezellen op dit avontuur, evenals een van de Rescue Corps-leden, waarna het avontuur daadwerkelijk van start kan gaan.
Slow start
Dat voor mij als Pikmin-fan de tutorial een trage bedoening is, is niet vreemd, noch de game kwalijk te nemen. Zoals eerder gezegd zijn de verkoopcijfers van de franchise niet om over naar huis te schrijven en zijn er dus genoeg spelers voor wie deze game hun mogelijke introductie wordt aan de Pikmin-serie. Voldoende handvaten bieden om nieuwe spelers op gang te helpen kan de drempel verlagen en is daarom een pluspunt. Pikmin 4 bewijst echter dat je daar ook te ver in kan gaan.
De game is globaal gezien opgedeeld in twee segmenten. De eerste is de hoofdtitel, waarin je vier gebieden uitkamt om Olimar en het Rescue Corps te vinden. Deze gebieden zijn relatief groot en open, met afkortingen om te vinden en obstakels welke je alleen kunt overwinnen met de juiste van de negen soorten Pikmin aan jouw zijde. Op de laatste na zijn ze echter ook relatief simpel om te voltooien. Obstakels en vijanden vereisen weinig inzicht en op de zeldzame momenten dat je wel een tricky situatie tegenkomt, verschijnt steevast een van de leden van het Rescue Corps op de intercom om je te vertellen wat te doen. Waar jij de keuzes maakt, is in op welke volgorde je de vele dingen tackelt die je ziet als je een level doorkruist. Nieuwe vijanden, schatten en grotten zijn overal te vinden en daar Pikmin niet van het duister houden, heb je maar zoveel tijd op één dag. Zoals gezegd is hier qua uitdaging weinig te vinden, maar het zo efficiënt wegtikken van een hele hoop kleine opdrachten geeft veel voldoening en het is mede hierdoor dat Pikmin al sinds de GameCube staat als een huis. Is die uitdaging echter iets waar je echt naar snakt, net als ik, dan is het tweede segment er nog.
Dit tweede segment bestaat slechts uit twee gebieden, maar is bijna net zo lang als het eerste. De gebieden die je ditmaal mag verkennen zijn niet enkel groter, maar ook complexer, met sterkere vijanden en uitdagende grotten, die een comeback maken vanuit Pikmin 2. Ditmaal zijn ze echter niet random samengesteld, maar zorgvuldig gemaakte dungeons die je moet trotseren om schatten en andere astronauten te redden. Dit tweede segment was wat mijn hartje sneller liet kloppen als Pikmin-fan en ik hoop dat ze er met DLC op voortbouwen. Want voor hoeveel moeite ik heb moeten doen om er te komen, was het weer veel te snel voorbij.
Nieuwigheden
Natuurlijk moet ik niet enkel kijken vanuit mijn eigen positie als terugkerende speler. Hulpmiddelen die je kunt kopen om bijvoorbeeld Pikmin naar je toe te roepen, ze als een groep te commanderen en jezelf sterker te maken, zijn voor een groot deel optioneel en kun je dus links laten liggen wanneer je de uitdaging zoekt. De dingen die je écht nodig hebt, reikt de game je immers zelf aan.
Hierbij kun je denken aan Oatchi, de hond die we al eerder noemden. Jouw custom karakter en tot honderd Pikmin kunnen meereizen op zijn rug, waardoor je bijvoorbeeld Pikmin die niet kunnen zwemmen of vliegen over water kan loodsen. Hij kan een rush-aanval doen om vijanden te verlammen en de hele zwik Pikmin tegelijk te torpederen en hij kan zelfs onafhankelijk van jou op verkenning gaan om een probleem letterlijk van twee kanten te tackelen. Ik betrapte me er dan ook al snel op dat ik de meeste tijd doorbracht op Oatchi.
Andere nieuwigheden zijn bouwmaterialen, welke je Pikmin moet later verzamelen op locatie A om ze te gebruiken op locatie B, twee nieuwe soorten Pikmin, nachtlevels welke spelen als korte tower defense-segmenten en zogenaamde Dandori-levels. Dit zijn stages waarin je het opneemt tegen een ander persoon die ook Pikmin aanstuurt om in een bepaalde tijd de meeste vijanden en schatten te verzamelen óf stages waarin je onder het toeziende oog van zo’n persoon een level moet voltooien binnen een bepaalde tijd. Dit is een bruggetje naar de multiplayer, waar je het eerste soort gevecht kunt voeren tegen andere spelers. Ik zie mezelf dit niet meer doen na het testen voor deze review, maar voor wie het vermakelijk vindt, werkt het goed genoeg.
Conclusie:
Ik heb de nodige op- en aanmerkingen op Pikmin 4, welke vooral zijn gerelateerd aan de moeilijkheid en de hinderlijke Rescue Corps-leden die mijn avontuur bleven verstoren. Desondanks is Pikmin 4 een game waar ik enorm van heb genoten eens het echt op gang kwam, waarbij ik voornamelijk jammer vindt dat dat zo lang heeft moeten duren. Misschien bij de volgende iets van moeilijkheidsgraden toevoegen Nintendo? Want hoe bevredigend ik het ook vind om allerlei kleine taakjes af te werken, prikkelt het minder als je er zonder al te veel moeite doorheen vliegt.