Naast het ontwikkelen van de Saints Row-serie was ontwikkelaar Volition de laatste jaren ook met het eerste Red Faction-spel voor de huidige generatie spelcomputers bezig. Dit derde deel uit de serie gaat door het leven als ‘Red Faction: Guerilla’ en moet de term ‘volledige vernietiging’ naar een hoger niveau brengen.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: daar zijn ze absoluut in geslaagd. Werkelijk alles wat je in dit derde persoons free-roaming spel tegenkomt, kan kapot. Bovendien gebeurt dat ook nog eens op een uiterst realistische manier. Waar het vorig jaar verschenen Mercenaries 2: World in Flames technische mankementen vertoonde wat betreft het instorten van gebouwen, maakt deze nieuwe telg echt alleen maar indruk. Dit gegeven is te danken aan de speciaal voor de game ontworpen Geo Mod-engine. Deze machine zorgt ervoor dat alles in de omgeving op nooit vertoonde wijze in elkaar zal storten. Metershoge, instortende gebouwen, bruggen, palen, borden en torens zullen een verbazende blik op je gezicht toveren. Of je nu met een hamer, met explosieven of met andere knotsgekke wapens te werk gaat.
Het aanbod van wapens is gelijk één van de grote pluspunten van Red Faction: Guerilla. De hamer en het schietgerei vallen in het niets bij creatieve wapens als bijvoorbeeld granaten die een zwart gat veroorzaken en alle materie in de buurt naar binnen zuigen. Of een wapen dat alle materie in het niets doet laat verdwijnen. Daarnaast heb je ook talloze raketwerpers die voor massale destructie kunnen zorgen. Om nog maar te zwijgen over de gigantische voertuigen die het spel te bieden heeft. Hieronder valt bijvoorbeeld de Walker: een Transformer-achtig mobiel die met zijn armen niet alleen gebouwen vernietigt, maar ook vervelende EDF-mannetjes uit de weg slaat.
Nu ik het over de Earth Defense Force (EDF) heb, is het misschien slim om over te schakelen naar het stuk proza dat Volition ons voorschotelt. In het jaar 2128 kruipen we in de huid van Alec Mason, een aardling die, na een oproep van zijn broer Daniel, zijn hulp komt verlenen aan werkzaamheden op de planeet Mars. Met een goede instelling komt Alec op Mars aan, waar hij vervolgens gauw constateert dat de planeet in verkeerde handen is gevallen. Daarom is er een organisatie opgericht om de EDF weg te drijven, te weten ‘Red Faction’. Eerst wilde Alec niets van deze verzetsbeweging weten, maar dat veranderde toen zijn broer stierf dankzij het heersende militaire regime.
Hoewel het begin van de verhaallijn indruk wekte, viel het script over het algemeen bijzonder tegen. Mede dankzij nietszeggende personages en het ontbreken van plottwists blijft verdere ontwikkeling van het verhaal uit. Ook dankzij de matige voice acting zul je nooit echt een band krijgen met zelfs de belangrijke personages uit het spel. Dit negatieve aspect gaat tezamen met het ontbreken van gevarieerde omgevingen. Immers, hoe je het ook wendt of keert: Mars is een erg saaie bedoeling. Zo is alles erg kaal en ongedetailleerd getekend en daarnaast lijken alle zes sectoren enorm op elkaar. Enige begroeiing of een actievere bevolking was dan ook meer dan welkom geweest in Red Faction: Guerilla.
Telkens ronddwalen in op elkaar lijkende gebieden is dus erg frustrerend. Ook de wisselende moeilijkheidsgraden kunnen voor erge irritatie zorgen. Zo zijn er enorm makkelijke missies waarbij je een auto dient op te halen en weer ergens moet zien af te leveren. Of dat je gijzelaars moet bevrijden uit de handen van de EDF, hoewel deze weliswaar wat moeilijker zijn. Afijn, mijn punt is dat de missies, voornamelijk die te maken hebben met de zogeheten ‘rode draad’ van het singleplayer-avontuur, geen balans kennen wat betreft de difficulteit. Daarnaast gooit de slechte kunstmatige intelligentie van zowel de vijand als de bevolking nog meer roet in het eten. Gelukkig zijn de vele (zij)missies verder bijzonder divers en verfrissend, wat voor veel variatie in de gameplay zorgt. Bovendien heb je ze nodig om loyaliteit van de lokale bevolking te kweken en de invloed van de EDF te verminderen. Wanneer dit zogeheten moraal stijgt, sluit de bevolking zich bij je aan tijdens de gevechten met de EDF.
Tot slot maakt Red Faction: Guerilla ook gebruik van offline- én online multiplayermodi. Met vrienden op de bank kun je kennis maken met de ‘Wrecking Mode’, waarbij elke speler omstebeurt zoveel mogelijk schade moet aanrichten in een bepaald gebied. In de online modus treffen we leuke modi aan als het traditionele ‘Deathmatch’, maar ook ‘Search & Destroy’, waarbij je met je team gebouwen moet zien te verdedigen en te vernietigen. In tegenstelling tot de meeste sandboxgames zijn alle modi in Red Faction: Guerilla leuk en voelen ze niet aan als een vijfde wiel van de wagen.
Conclusie
Red Faction: Guerilla leunt op twee gedachtes. Enerzijds is het fantastisch dat de nadruk is komen te liggen op totale vernietiging. Gebouwen storten namelijk op fenomenale wijze in, wat bovendien fantastisch op beeld wordt gebracht. Anderzijds is het jammer, aangezien andere aspecten als het verhaal en de omgevingen hierdoor buiten boord zijn gevallen. Concluderend kan ik zeggen dat we hier toch te maken hebben met een enorm leuke titel voor jong en oud, al is het maar omdat alles stuk maken gewoon leuk is.