Het manipuleren van de tijd is sinds de komst van Prince of Persia: Sands of Time niet meer weg te slaan in de game-industrie. Hierop volgend verschenen nog spellen als TimeShift, Braid en zelfs Ratchet & Clank: A Crack in Time, waarbij je eveneens met de klok kon klooien. ontwikkelaar Raven Software, bekend van Wolfenstein, lijkt met Singularity niet voor de originaliteitprijs te willen gaan, aangezien de shooter het koude kunstje van TimeShift nog eens haarfijn overdoet.
Om Singularity enigszins te onderscheiden van TimeShift heeft de Amerikaanse ontwikkelaar goed gekeken naar andere spellen. Tijdens het spelen valt onmiddellijk op dat ze voor de beklemmende sfeer hun huiswerk hebben gedaan bij BioShock, voor de puzzels naar Half-Life 2 hebben gekeken en voor de vijanden bij Quake en Unreal Tournament op bezoek zijn geweest. Wat het manipuleren van de tijd betreft hebben ze echter ook hun eigen inbreng gedaan, maar daar komen we later op terug.
In deze First Person Shooter kruipt de speler in de huid van Nate Renko, een Amerikaanse militair die naar een Russisch eiland wordt gestuurd om verdachte experimenten aan het daglicht te brengen. In de jaren ´50 was dit gebied een broedplaats van het element E99, waarmee de tijd beïnvloed kan worden. Het liep echter destijds compleet mis en sindsdien wisselt het eiland continu tussen twee tijdsperiodes. Wanneer soldaat Renko op het eiland is aangekomen, reist hij terug in de tijd waar hij op alles schiet wat los en vastzit. Hierdoor heeft hij per ongeluk zijn stempel op het heden gedrukt en zijn daardoor de Russen aan de macht gekomen. Reden genoeg dus om je fouten te herstellen en de geschiedenis weer in goede banen te leiden.
Het verhaal an sich steekt redelijk goed in elkaar, al zakt het na verloop van tijd wel in als een kaartenhuis. Gelukkig is daar het Time Manipulation Device (TMD), dat voor een frisse wind in Singularity zorgt. Met dit wapen kun je de tijd op allerlei manieren beïnvloeden. Zo kun je bijvoorbeeld bruggen en kratten verouderen dan wel verjongen, om zo diverse puzzels op te kunnen lossen. Onze soldaat kan het TMD echter ook als wapen gebruiken. Verouder bijvoorbeeld een tegenstander en er blijft niets anders over dan stof en botten. Verder beheers je met het wapen over de zwaartekracht, waarmee je Half Life-achtige puzzels op kunt lossen. Hoewel het in de praktijk allemaal goed genoeg werkt, wordt het nergens echt interessant. Dit komt voornamelijk door het feit dat het allemaal redelijk beperkt is. Waar is bijvoorbeeld de mogelijkheid om een huis te laten neerstorten op een groepje vijanden? Met deze techniek zou dat echt niet misstaan.
Logischerwijs heeft Renko beschikking over een redelijk standaard arsenaal aan geweren, zoals een mitrailleur, een shotgun en een sluipschuttersgeweer. Hinderlijk aan deze wapens is dat ze niet goed uit de verf zijn gekomen. Behalve dat ze echt voor geen meter klinken, werkt het schieten echt voor geen meter. In tegenstelling tot shooters als Modern Warfare 2 en Bad Company 2 krijg je nooit de voldoening die je hoort te krijgen wanneer je iemand een kogel door zijn kop maait. Hetzelfde valt te zeggen over de sfeer die wordt neergezet, waar de ontwikkelaar naar eigen zeggen nog het meest tevreden over is. Zo is de kwaliteit van de bandopnames die en her en der verspreid liggen barslecht en dat zorgt er mede voor dat Singularity op dat gebied nog niet eens de schoenveters van BioShock mag strikken.
Dat geldt overigens ook voor het audiovisuele aspect. Waarom Singularity in hemelsnaam slechts draait op een Unreal Engine 2.0-engine is ons een raadsel. Textures die minutenlang geladen moeten worden, gezichtsanimaties die er niet uitzien en schaduwen die nergens op lijken zijn slechts voorbeelden van het lelijke schilderij dat Singularity schildert. Om nog maar te zwijgen over de stemacteurs, die het meest verschrikkelijke Sovjet-accent dat er bestaat uitspreken. Ondertiteling zou hierbij wel handig zijn, maar gek genoeg ontbreekt deze in zijn totaliteit.
Onze hoop was door al deze tekortkomingen al snel gevestigd op de multiplayermodus, maar ook hier stelt Singularity helaas teleur. Het zijn allemaal modi die erin geduwd lijken om de houdbaarheid ervan iets te verlengen, terwijl spelers van deze game ongetwijfeld beter weten. Een mix van BioShock, Half-Life 2 en TimeShift: het was te mooi om waar te zijn.
Conclusie
Dat Raven Software zich wilde onderscheiden heeft Singularity uiteindelijk de kop gekost. Ze hebben teveel gekeken naar andere videospellen, maar uiteindelijk zijn alle goede elementen er slechts voor de helft in gewerkt. Zo is het schietgedeelte niet zo goed als in TimeShift, komt de sfeer niet in de buurt van BioShock en bieden de puzzels niet zo veel variatie als in Half-Life 2. Het TMD-wapen staat alleen in de strijd om Singularity van een voldoende te voorzien, maar slaagt daar niet in omdat het manipuleren van de tijd erg beperkt blijft. Heil zoeken in de multiplayermodus? Nee, mooi vergeten deze game.
Geschreven door Sebastiaan Quekel