In de jaren 80 kwamen de eerste race games uit in arcadehallen. Dit waren games waarbij je naar de achterkant van de auto keek, een klein stuk van de weg voor je zag en het niet helemaal duidelijk was hoe het parcours ging. Het hoogtepunt van deze trend was Out Run, een game waarbij je door de straten van Europa reed en letterlijk niet wist wat er komen ging tot je werkelijk bij de bocht was die je in moest gaan. De ontwikkelaar Sandro Luiz de Paula is overduidelijk geïnspireerd door Out Run bij het maken van zijn nieuwe game Slipstream. In 2018 kwam hij uit voor de PC en nu heeft het ook een release gekregen op de consoles. Ik heb de game gespeeld op de Nintendo Switch.
De reden waarom ik deze game ben gaan spelen, is dat ik gevoelig ben voor nostalgie. Ik heb om de één of andere reden een grote liefde voor racegames en dit begon aan het begin van de jaren 90, toen ik games als Out Run ging spelen. Slipstream bijt direct in dat nostalgische gevoel. Het is exact Out Run, maar dan compleet aangepast naar deze tijd. Het draait ontzettend soepel en de besturing reageert zoals je van een racegame van nu verwacht.
Driften
Een belangrijk onderdeel van Slipstream is driften. De game heeft dit bijzonder goed en nauwkeurig nagemaakt. Ik kan mij niet herinneren dat je in de oude racegames echt goed kon scheuren door een bocht. Dit is in hier ieder geval hier goed gedaan. Er zijn twee manieren om te driften. Je kunt ervoor kiezen dat dit automatisch gebeurt of dat je zelf beslist wanneer je rook uit jouw banden wilt creëren. Wanneer je dit zelf doet, moet je op tijd de handrem eventjes indrukken en daarna vlieg je door de meest strakke bocht. Hoewel dit wel werkte, was het bijzonder lastig met de timing en ging dit bij mij vaak mis. Voor mij was het dan ook een oplossing om automatisch driften te kiezen. Dan ga je door de bocht en scheurt hij er vanzelf doorheen, zonder al te veel moeite. Dit werkt echt fantastisch en is geweldig om te doen.
Deze game is voor de rest eigenlijk niet veel meer dan een arcade racegame. Je kunt niet kiezen om handmatig te schakelen, maar dat zou in deze game ook behoorlijk ongepast zijn. Er zijn diverse soorten races. De eerste is Grand Tour. Hier rij je als coureur langs vijf gebieden. Bij ieder gebied krijg je een uitdager. Het doel is om van alle vijf de gebieden de uitdager te verslaan. Verder kun je kiezen uit een enkele race, Grand Prix en Time Trial. Deze spreken redelijk voor zich. Dan is er ook nog de Cannonball. Met deze spelmodus kun je aangeven hoe je precies de race wilt spelen. Tenslotte is er ook nog de spelmodus Battle Royale en rij je tegen een bepaalde hoeveelheid coureurs,. Na iedere lap wordt de laatste weggestuurd, tot er één auto overblijft.
Retro racing
Het racen zelf voelt ouderwets aan op de positieve manier. De auto voelt snel aan en door de bochten grinden geeft een goed gevoel. De besturing is eenvoudig, zeker wanneer automatisch grinden in is geschakeld, maar de race kan een uitdaging zijn. Er zijn drie moeilijkheidsgraden. Easy was voor mij te gemakkelijk en Medium was voor mij precies goed. Hard-mode was voor mij net iets te grote uitdaging, maar dat betekent wel voor ieder wat wils.
Typisch bij dit soort games is dat er totaal geen overzicht waar je precies bent en wat er allemaal voor je gebeurd. Hoewel het bij de game hoort had ik er moeite mee om mijn aandacht bij deze game te houden. Je rijdt tegen andere auto’s en pas op het laatste moment verschijnen die opeens voor je op de weg. Het voelt erg alsof je gewoon aan het rijden ben op een weg waar af en toe spontaan een bocht voor je neus wordt geduwd en af en toe rij je een auto voorbij. Hoewel af en toe het landschap verandert naar een ander thema, biedt dit weinig variatie voor het parcours of de game in het algemeen.
En daar zit het hele probleem rond deze game. Hoewel hij goed gemaakt is en het leuk is om even terug te gaan in de tijd van de eerste race games, is dat van korte duur. Dit is een spel dat leuk is als je in de trein zit of in de wachtkamer bij de dokter. Even lekker vijf minuten een potje Slipstream spelen. Ik heb het spel niet langer achter elkaar kunnen spelen dan een half uur, daarna had ik er echt genoeg van. Het is een leuk tussendoortje, maar niet meer dan dat. Er is een tekort aan variatie. Verschillende auto’s die allemaal hetzelfde lijken helpt ook niet. Hoewel alle auto’s verschillende eigenschappen hebben, rijden ze allemaal voor mijn gevoel precies hetzelfde.
Conclusie
Deze game is een arcade race game, dus je hoeft geen realistische besturing of fotorealistische graphics te verwachten. Het doel van deze game is om een ervaring te bieden die lijkt op de eerste populaire racers die gemaakt zijn en daar is het zeer goed in geslaagd. Hij draait op ieder moment zeer soepel en over de besturing is goed nagedacht. Vooral het driften is goed geïntegreerd. Wil je af en toe even vijf minuten terug in de tijd met het spelen van een ouderwetse racegame? Dan is Slipstream een prima keuze.