Toen gaming nog in zijn kinderschoenen stond en het internet nog geen gemeengoed was, zag je ze overal: Chinese bootleg games. Soms waren het slechte klonen van games als Super Mario en Pokémon, andere keren waren het regelrechte rips met een andere naam en niet zelden waren het cartridges met een gigantische hoeveelheid games ineen. De tijden waarin dergelijke meuk de rommelmarkten domineerde liggen echter ver achter ons. Al zou je dat niet zeggen wanneer je Sword & Fairy 6 bekijkt.
Zoals je al uit de inleiding op kon maken, heb ik voor de verandering eens geen Japanse RPG onder handen genomen, maar een game van Chinese makelij, die in diens land van oorsprong hoog wordt aangeschreven en wiens serie ondertussen al acht delen heeft ontvangen. Dat belooft veel goeds toch! Nou…
Niet bepaald
Nog voor ik ook maar iets in het spel had gedaan, bekroop me het gevoel dat ik aan een avontuur begonnen was dat ik liever niet had ervaren. Dat het spel geen Engelse voice acting heeft is spijtig, daar de teksten in de eerste cutscene vrij rap gaan, maar dat is slechts een ongemak, geen kritiekpunt. Maar hetzelfde kan niet worden gezegd van de vertaling zelf.
Ondergetekende zijn Chinese vocabulaire bestaat uit de gerechten die hij bij het lokale restaurant van de menukaart kan lezen en dus zal ik er niet eens aan denken om inhoudelijke kritiek te leveren op hetgeen dat men heeft vertaald. De vertaalde tekst zelf is echter een ander verhaal. Al bij de eerste paar woorden die op je scherm verschijnen zie je dat er stront aan de knikker is, wanneer S&F6 vertelt dat ‘’Legends tale of’’, hetgeen natuurlijk ‘’Legends tell of’’ had moeten zijn. En dat is slechts het begin. In de eerste twee uur van mijn avontuur heb ik alle spellings- en grammaticafouten die ik tegenkwam geturfd, evenals alle woorden die overduidelijk niets te maken hadden met de context van het gesprek. En spijtig genoeg heb ik zelfs met mijn vrouw, hamster en twee degoes samen niet genoeg tenen en vingers in huis om deze op te tellen. Het verhaal serieus nemen is als gevolg een uitdaging op zich.
Net als vroeger
Dit verhaal vertelt over een cult die mensen ontvoert en oplicht en over de Luo-familie die ze een halt toe wilt roepen. Jij speelt het hoofd van de Luo-familie, welke bewapend met een speer de jacht heeft geopend op deze sekte. Helaas heb je echter maar weinig succes geboekt. Daar komt aan het begin van onze game verandering in, wanneer je op twee reizigers stuit die hun eigen appeltje met de snoodaards te schillen hebben. En zo besluiten jullie na een kort onderonsje jullie krachten te bundelen, waarna de wereld van Sword & Fairy 6 voor je opent.
Deze wereld is, in een woord, abominabel. De straten van deze ‘’drukke’’ Chinese stad worden bevolkt door hooguit tien inwoners die er rondwandelen en welke de illusie moeten wekken dat er iets gebeurt. Zoals je je kunt voorstellen slaagt het daar niet bepaalt in. Wat daarbij niet helpt, is dat het geheel niet enkel leeg voelt, maar ook nog oogt alsof het uit het oude China komt. Omgevings-textures zien eruit als stickers die met een thuisprinter zijn gemaakt en haastig zijn opgeplakt, terwijl karakters ogen als die van een slechtere PlayStation 2-game. Graphics zijn echter niet alles en een game gaat niet falen door enkel slechte visuals. De vraag is dan ook: heeft Sword & Fairy 6 genoeg in huis om hier tegenwicht aan te bieden?
Nope
Daarin kan ik kort zijn: het antwoord is nee. De game is op vrijwel elk vlak teleurstellend tot ronduit rampzalig, met de technische mankementen die er met kop en schouders bovenuit steken. Karakters zweven met regelmaat over de vlakte omdat hun loopanimatie niet triggert, de game bevriest vaker dan een vijver in de winter, lag en grafische misstanden zijn schering en inslag, en wanneer je een gevecht begint heb je het gevoel alsof je Russisch roulette speelt. Bij elk begin van een gevecht, bij elk eind van een gevecht én bij het menu dat je moet openen om tussen die gevechten door op te slaan heb je namelijk een aanzienlijke kans dat de game weigert verder te laden. Het gevolg is dat je de game om de haverklap kunt herstarten en slechts stapje voor stapje vooruitgang kunt boeken. En het is om exact die reden dat ik het spel na drie uur heb afgeschreven. Dat vind ik oprecht jammer, want het heeft de schijn dat het een interessant verhaal te vertellen heeft en bovendien een gevechtssysteem dat ik nog maar nauwelijks heb kunnen verkennen, maar door de vele, vele fundamentele problemen zal ik deze nooit gaan zien.
Conclusie
Sword & Fairy 6 mag dan wel een volledig originele productie zijn; toch doet het terugdenken aan de bootleg games van vroeger. De productiewaarden liggen zo laag dat je een schep nodig hebt om ze te vinden en de technische mankementen zijn talrijker dan insecten in een bos. Het gevolg is dat je een spel hebt dat borderline onspeelbaar is als je niet neurotisch saved en tevens het geduld hebt van meerdere monniken. Ergens lijkt het alsof er potentie zit in het verhaal en de combat, maar dit kan op geen enkele manier goed genoeg zijn om je door al het andere heen te worstelen. En dus is dit boek voor mij gesloten.