Tales of Symphonia was een grote titel voor de Nintendo GameCube. Althans, als ik de verschillende reviews die ik gelezen heb mag geloven. Zelf heb ik de game nooit gespeeld en dat is op zich jammer, want nu is er een vervolg voor de Nintendo Wii. Het vervolg draagt de subtitel Dawn of the New World met zich mee en gaat verder waar het verhaal van het vorige deel is opgehouden. Na vele uren spelen ben ik erachter gekomen of de game wel of niet de moeite waard is.
Als je net als ik niet bekend bent met het voorgaande deel, dan is het best lastig om in het verhaal te stappen. Het draait in ieder geval om twee werelden die samen zijn gevoegd. Omdat er ontzettend grote verschillen tussen beide werelden zitten, ontstaan er al snel conflicten tussen de volkeren. Daarnaast ontstaan er problemen, omdat de monsters zich merkwaardig gedragen. Dit is ontstaan doordat hun heersers, de Centurions, gevangen zijn genomen. Als speler kruip je in de huiden van Emil en Marta om er wederom een vredige wereld van te maken.
Zoals de meesten van jullie waarschijnlijk weten, is Tales of Symphonia een RPG. Tijdens het spel zul je vele dialogen aan gaan en daarnaast veel monsters moeten verslaan. Dit gaat redelijk recht toe recht aan en gaandeweg het spel wordt je steeds sterker. Het vechtsysteem is real time, waardoor de vaart er lekker in blijft. Op sommige momenten ben je met maximaal vier teamleden waarmee je kunt vechten. Daarnaast is het ook mogelijk om monsters te vangen. Zij zullen je ook te hulp schieten in gevechten, waarover over het algemeen weinig te klagen is. Ze verlopen lekker soepel en zijn bovendien voldoende afwisselend.
Wat voor sommige RPG-fanaten misschien een minpunt is, is het feit dat de game redelijk lineair verloopt. Op vrijwel ieder punt is duidelijk wat je moet doen en het echte verkennen van werelden is er niet bij. Persoonlijk vond ik dat wel fijn, omdat je hierdoor in een fijn tempo door kon spelen. Het spel is namelijk behoorlijk lang, maar door het tempo zal de verveling niet snel toe slaan
Toch is niet alles rozengeur en maneschijn bij Tales of Symphonia: Dawn of the New World, want er zijn namelijk nog genoeg punten waarover je zou kunnen struikelen. Verhaaltechnisch moet je van het genre houden en qua graphics verdient de game ook geen award. Het ziet er allemaal wel aardig uit, maar het zou mooi genoemd kunnen worden als het een jaar of zes geleden uitgebracht was.
Waaraan ik me nog erger stoorde zijn de personages met hun voice acting. Het feit dat de monden niet goed meebewegen is nog te vergeven, maar de stemmen passen totaal niet bij de personages. Hierdoor komen de dialogen alles behalve natuurlijk over. Daarnaast gebeurt het ook vaak dat de omgevingsgeluiden uitgaan wanneer er een conversatie plaatsvindt. Op dat moment hoor je enkel de stemmen en daarom komt het totaal niet realistisch over.
Conclusie
Tales of Symphonia: Dawn of the New World heeft genoeg in huis om als goede RPG door het leven te gaan. Neem bijvoorbeeld het vermakelijke vechtsysteem, het aardige verhaal en de lange speelduur. Toch is er een aantal zaken die minder goed zijn, zoals het technische aspect van de game. Qua graphics gaat het allemaal wel, maar geluidstechnisch laat de game toch wat steken vallen op gebied van voice acting. Dit komt niet ten goede van het realisme. Daarnaast is het voor de mensen die het vorige deel niet gespeeld hebben lastig instappen. Dawn of the New World is een degelijke RPG, maar geen verplichte kost voor de liefhebber.