The Invincible

Op een dag is het voor de AI die tegenwoordig zo hoog wordt aangeschreven mogelijk om zelf keuzes te maken, zichzelf te verbeteren en vervolgens zijn bestaan te garanderen zonder dat het mensen nodig heeft. Dit wordt een interessant moment. Niet alleen zal het voortbestaan van leven op de aarde in gevaar kunnen komen, maar ook is zal het interessant zijn om te zien op welke manier deze vorm van gefabriceerde intelligentie zal evolueren. Dit is één van de vragen die de ontwikkelaars van The Invincible moeten hebben gesteld toen ze de game gingen maken.

The Invincible is een typisch voorbeeld van een walking simulator. Dit betekent dat je door een lineair verhaal heen wandelt. Er is niet echt een moment dat je dood kan gaan of überhaupt health kunt verliezen. Het gaat dan ook alleen maar om dat verhaal. In deze game speelt het verhaal zich af in een toekomst, wanneer het ontdekken van planeten nog echt iets speciaals is. Er is een flinke concurrentiestrijd bezig tussen diverse organisaties om deze ontdekkingen te doen in de oneindigheid van het heelal.

Regis III

In de game speel je Yasna die, nadat ze het contact is verloren met de crew die de planeet verkent, op Regis III op zoek gaat naar bemanningsleden van het schip waar ze mee reist. Ze is constant in contact met haar Astrogator, wat een ander woord is voor kapitein in deze game, en samen proberen ze te achterhalen waarom contact is verbroken en waar de crew is. Hoewel je al snel je collega's tegenkomt, zijn geen van allen helemaal in orde en zul je verder moeten zoeken naar jouw andere madeonderzoekers.

Tijdens de reis ontrafelt zich het volledige verhaal dat afspeelt op Regis III. Zo zul je erachter komen dat Yasna niet de enige is op de planeet en waarom ze überhaupt daar geland is. Het verhaal is zeer interessant en wist mij meteen te grijpen, zoals dit wel vaker in een walking simulator gebeurd.

Walking simulator

The Invincible neemt de walking simulator naar een nieuw niveau. Grafisch is de game een streling voor het oog. Er is heel goed nagedacht over hoe de planeet Regis III eruit moet zien. In eerste instantie dacht ik dat deze rode planeet wel heel veel weg heeft van Mars, maar dit valt wel mee. Er zijn plassen water en er zwemmen vissen rond. Ook zijn er plekken waar je stalen planten tegenkomt.

Alles in de game is gemaakt ter ondersteuning van het verhaal. Je loopt door de spelwereld, ziet overduidelijk dat je altijd een helm draagt en als je naar beneden kijkt zie je dat je voeten hebt. Bij de meeste shooters zweef je boven de grond, maar hier niet. Je hebt een aantal attributen mee. Zo is er een apparaat waarmee je staal kunt detecteren, een apparaat waarmee je kunt achterhalen of iemand in de buurt is en een verrekijker.

Als de game echt uitblinkt in iets dan is het immersiviteit. Je hebt de hele tijd het gevoel dat je werkelijk een astronaut bent in een onbekende wereld. Je bent constant in contact met de Astrogator, die ook steeds met je blijft praten. Dit klinkt heel raar, maar voor mijn gevoel hing mijn geestelijke gezondheid ook echt af van dit contact. Een verlaten planeet is op een heel enge manier eenzaam en wanneer het contact verbreekt merk je ook aan de reactie van Yasna en aan jezelf dat je bijna in paniek schiet. Dit maakt de game bijzonder geloofwaardig.

De game duurt ongeveer zes uur om uit te spelen en dat is voor een walking simulator vrij lang. Ik heb mij echter voor geen moment verveeld. De spelwereld is fascinerend. Het geluid in de game is geweldig gedaan. Overal om je heen hoor je de wind en hoor je zand op jouw helm tikken. Op momenten regent het en dan is het ook precies zoals je dit in een auto meemaakt. De walking simulator is een niche, maar van deze niche behoort deze toch echt wel thuis in het illustere rijtje van Gone Home, What Remains of Edith Finch en Firewatch.

Er is wel één ding wat ik mee wil geven. Dit type game is, zoals aangegeven, erg afhankelijk van zijn verhaal en ik kan dan ook niet iets vertellen over het einde, maar ik geef wel even een kleine waarschuwing. Ik wil mij niet uitlaten hoe het eindigt en hoe goed of slecht het is, maar hij eindigt redelijk abrupt. Toen hij eenmaal afgelopen was, was ik zo verbijsterd dat ik heb op moeten zoeken of dit het ook wel werkelijk was. Ik kon het daarom niet onvermeld laten.

Conclusie:

The Invincible is, zoals ik al inmiddels vaak genoeg heb aangegeven, een walking simulator. Dit is een niche wat te vergelijken is met de Visual Novel. Voor mensen die van deze niche houden, is The Invincible ongeveer wel het beste wat je kunt vinden in dit genre. Het verhaal is aangrijpend en de game ziet er prachtig uit. Over alle details is nagedacht. Voor liefhebbers van een game met een goed verhaal is deze game een absolute aanrader. Schrik echter niet te hard van het einde, want het is vrij apart.