Momenteel zijn de Olympische Winterspelen druk aan de gang in Vancouver. Om de wedstrijden van de topatleten live te kunnen volgen, moet je ’s nachts voor je tv zitten vanwege het tijdsverschil tussen Canada en de Benelux. Voor Nederland is Sven Kramer de aangewezen man om Nederland op de kaart te zetten in Vancouver; voor de Belgen liggen de kansen meer verspreid. Uiteraard is er weer een videospel verschenen om jouw land alsnog de nodige eer te laten opstrijken, alhoewel het natuurlijk niet een echte gouden plak oplevert.
Met elke Olympische Spelen verschijnt er tegenwoordig een game: Athene 2004, Torino 2006, Beijing 2008 en nu dus Vancouver 2010. De Winterspelen zijn momenteel druk aan de gang en dat is de uitgelezen kans voor Sega en ontwikkelaar Eurocom om weer een sportgame te slijten. Over het algemeen scoren de games met een Olympisch tintje niet naar behoren, maar Vancouver zou daar verandering in kunnen brengen.
In Vancouver 2010 zijn er veertien sporten die je kunt beoefenen. Dit zijn er niet al te veel in vergelijking met de sporten op tv en helaas zijn deze sporten niet zorgvuldig genoeg uitgekozen. Zo zijn enkele belangrijke sporten als ijshockey en de biatlon niet inbegrepen, terwijl deze wel bij Torino 2006 van de partij waren. Je kunt dus wel degelijk stellen dat er op dat gebied een stap achteruit is gedaan. Volstrekt onnodig in onze ogen, want om een echte Olympische Winterspelen na te bootsen, zijn zoveel mogelijk sporten natuurlijk een must. In Vancouver 2010 kun je kiezen uit drie modi: Training, Olympic Games en Challenges. De eerstgenoemde mode heeft eigenlijk geen waarde, aangezien je tijdens het spelen van de Olympic Games zelf kunt kiezen of je eerst een tutorial wilt of niet. De mode Olympic Games spreekt voor zich; alle sporten die het spel beschikbaar stelt komen aan bod. De challenges zijn een leuke toevoeging. De bedoeling is hier om een van te voren vastgesteld doel te bereiken. Zo moet je tijdens schansspringen bijvoorbeeld op een bepaalde plek proberen te landen.
In tegenstelling tot de vorige games maakt Vancouver 2010 niet veel gebruik van het begrip button bashen. Goed voor de controllers en de gameplay zou je op het eerste ogenblik zeggen, maar helaas is er voor deze vorm van gameplay geen goede vervanger gevonden. De game kent namelijk veel te gemakkelijke controls, die vooral met de analoge stick te maken hebben. Toch zorgen deze makkelijke controls er niet direct voor dat je even snel het eremetaal mag ophalen. Één klein foutje is namelijk fataal voor de haast feilloze AI. Geen fout is dan ook geoorloofd om ook maar in de buurt te komen van een medaille.
Een Olympische game moet het natuurlijk vooral van de sfeer hebben. In grafisch opzicht is dit zeker goed gelukt. De omgevingen zien er goed uit, net als de sporters zelf. Qua muziek heeft de ontwikkelaar besloten het eens over een andere boeg te gooien. Rockmuziek is namelijk de vervanger geworden voor de softe deuntjes die in de vorige delen uit de boxen knalde. Ook de geluiden van de omgeving, zoals het ruisen van de wind, zijn bevredigend voor het trommelvlies. Wat dan weer ontbreekt, is het commentaar tijdens de sporten. Waar elke sportgame tegenwoordig is voorzien van inhoudelijk commentaar, is er in Vancouver 2010 in geen verre velden een commentator te bekennen.
De prestaties die je in Vancouver 2010 teweeg brengt, zullen natuurlijk aan een persoon moeten worden toegeschreven. Wat opvalt tijdens het spelen van Vancouver 2010, is dat er geen mogelijkheid is voor het kiezen tussen het mannelijke en vrouwelijke geslacht. Bij elke sport bepaalt het spel zelf wat voor geslacht er op het beeldscherm verschijnt. Daarnaast heten alle tegenstanders CPU, waardoor je niet echt het gevoel hebt dat je in een heftige concurrentiestrijd terecht bent gekomen. Enige personalisatie is in Vancouver 2010 dan ook ver te zoeken. Jammer, aangezien het altijd mooi is om te zien hoe jouw virtuele voorstelling een plak in ontvangst neemt.
Conclusie
Vancouver 2010 is een game die teveel gebreken kent om er de portemonnee voor te trekken. Te weinig modi en sporten, slechte personificatie, het ontbreken van een commentator en de gebrekkige gameplay zorgen er uiteindelijk voor dat deze game niet de game is waarop we hadden gehoopt. Het grafische aspect maakt nog een hoop goed, evenals de challenges, die er voor zorgen dat Vancouver 2010 stiekem toch nog een klein beetje leuk wordt.