Column: 's Zomers Gaap Feest

Toen ik eerder deze week zat te luisteren naar de nieuwe aflevering van onze GameQuarter Podcast [insert shameless plug here], viel me iets op. Dave en Peter hadden het ruim een uur over de twee grote showcases van Summer Game Fest, de show met Geoff Keighley en de Xbox Games Showcase, maar zelfs zo kort na het evenement moest ik moeite doen om veel van de games op te rakelen. Er waren enkele opvallende titels, persoonlijk was ik best gecharmeerd door Keeper, maar om te zeggen dat er klappers waren…

Dit is niet de eerste keer dat ik dergelijke gedachtes heb. Gaming wordt een alsmaar grotere industrie en het gebeurt nog maar zelden dat een grote partij die zich kan inkopen bij een dergelijke showcase nog echt durft te innoveren. Sterker nog: menig slaan ze over. Ubisoft, Nintendo, Sony en Electronic Arts waren bijvoorbeeld nergens te bekennen.

Het andere uiterste

Hiermee wil ik niet zeggen dat ik enkel grote klappers wil zien van AAA-uitgevers. Ik speel zelf vooral meer niche-titels en de game waar ik het meest naar uitkijk is nu al jaren Billie Bust Up. Een goede indie-titel of in ieder geval iets bijzonders met een kleiner budget gaat er daarom wel in. Maar probeer die maar eens te vinden!

Of het nou PC Gamer was met zijn verschrikkelijk slechte grappen, de Wholesome Game Direct die vaker woorden als inclusive, diversity en safe space gebruikte dan een gender studie, of de Future Game Show die alles af mocht trappen; ze vielen allemaal in dezelfde valkuilen.

In een tot twee uur krijg je trailer na trailer na trailer te zien. Kijk ons! We hebben wel veertig titels te tonen! Leuk, maar mijn aandacht is al na een half uur volledig verdwenen. Ik mis de showcases van vroeger, met een Todd Howard, Phil Spencer of Naoki Yoshida die het podium beklimt en je een kwartier lang vertelt over het spel, daadwerkelijk leuke grappen maakt en de trailers afwisselt met developers die over het spel uitweiden. Kwaliteit in plaats van kwantiteit, met kleinere releases om het grote nieuws mee te verteren. Dit waren de memorabele showcases.

Oké, boomer

Ik klink nu waarschijnlijk als een ouwe zak en ergens ben ik dat ook. Deze vooraf opgenomen streams passen heel duidelijk bij de huidige influencer-cultuur, maar voor mij mist het charme en passie. Wat dat betreft is het maar goed dat ons team groeit, dan hebben we meer mensen om mee door deze streams te werken, want in mijn eentje doorhalen zoals ik tien jaar geleden nog deed, zit er niet meer in. Niet qua snelheid, niet qua leeftijd en vooral ook niet qua inhoud van de events. Maar goed dat ze tijdens de podcast alle tijd kunnen nemen.