Ongeveer een jaar geleden werd de Steam Deck aangekondigd. Je kon hem bijna direct reserveren voor als hij uitkwam. De release van deze handheld PC verdient geen schoonheidsprijs. Het is nog netjes als je het vergelijkt met de huidige PlayStation en Xbox releases, maar ik vond het jaar wachten al echt afschuwelijk. Toen eindelijk maandag de verlossende mail kwam, sprong ik als een kind zo blij in de lucht en wist ik niet hoe snel ik de Steam Deck moest bestellen. Op donderdag liep ik zo te ijsberen door mijn kleine appartementje, dat ik denk ik drie kilo afgevallen ben. Toen de bel ging, ben ik in recordtempo naar de ingang van de flat gerend om daar mijn nieuwe hebbedingetje in ontvangst te nemen. Bijna huilend van emotie nam ik de bestelling aan. Ik rende terug naar mijn woning. Eenmaal aangekomen verwijderde ik de tape van de doos, zodat ik hem kon openen - ik mag nog van geluk spreken dat ik mezelf geen slagaderlijke bloeding heb bezorgd- en moest toen stoppen. Door het trillen van mijn handen kon ik de doos niet open krijgen. Toen ik op adem was gekomen en de doos geopend had kan ik nu zeggen dat ik de gelukkige eigenaar ben van mijn eigen Steam Deck. En wat ga ik ermee doen? Daar heb ik eigenlijk in dat hele jaar dat ik wachtte niet over nagedacht.
Zoals je leest ben ik erg blij met mijn nieuwe PC met ingebouwde display. Maar de hype rond het wachten versterkte het verlangen naar het apparaat naar zulke proporties, dat ik wel kan zeggen dat het rationele in mij niet meer volledig aanwezig was. Ik wil al jaren een piano kopen en al jaren vind ik dat eigenlijk een beetje te duur. Deze handheld is duurder, maar ik twijfelde geen moment.
Ik game bijna altijd op een PC. Een PC heeft als voordeel dat je af en toe een onderdeel koopt. De onderdelen zijn op zichzelf vaak al even duur als een complete console, van een moderne high end grafische kaart kun je meerdere consoles kopen, dus je deelt het op. Dat werkt in mijn geval altijd helemaal prima. Op deze manier hou ik het voor mijzelf realistisch en heb ik het enigszins in de hand.
Dit in tegenstelling tot de consoles. Consoles zijn betaalbaar en kwalitatief zijn ze tegenwoordig waanzinnig goed. Eens in de zoveel tijd komt er een nieuwe console uit en dan is het hele land in rep en roer. Voor mijn gevoel schiet dan het halve land in paniek, want de consoles zijn nooit vanaf dag één voor iedereen beschikbaar. Men doet dan de meest panische dingen om aan de console te komen. Persoonlijk wacht ik altijd even tot de consoles goed in de winkel verkrijgbaar zijn en dan koop ik er eentje. Dat duurt meestal een jaar. Ik heb de commotie rond die consoles niet begrepen. De PlayStation 3 werd nog voor een tijdje ondersteund voordat games volledig naar de PlayStation 4 gingen.
Voor de PlayStation 5 heb ik enorm veel geluk gehad. Ik stond een keer voor de grap bij de Game Mania in Zoetermeer, vroeg of ze een PlayStation 5 hadden en tot mijn grote verrassing hadden ze er nog eentje op voorraad. Ik moest er wel FIFA 22 en Miles Morales bij kopen. Dat wilde ik niet en heb ze aangegeven er nooit meer iets te kopen, maar het moest. Toch kocht ik hem, want ik weet dat met de nieuwe generatie consoles een nieuwe trend is gezet. Ze zijn nauwelijks leverbaar.
Ik heb de commotie om een nieuwe console nooit begrepen tot afgelopen jaar. Nu heb ik zelf meegemaakt hoe het is om bijna een jaar te wachten op een apparaat dat je heel graag wilt hebben en het is fantastisch. Ik heb enorm uitgekeken naar dit apparaat en als het dan ook nog eens precies doet wat het heeft beloofd, maakte mij afgelopen donderdag bijna euforisch. Nu het weggeëbd is, denk ik werkelijk aan de vraag wat ik er nu mee zal gaan doen. Ik denk het laatste niet een gevoel is dat veel mensen met hun nieuwe PlayStation 5 zullen hebben gehad.