3. SIGNALIS
Ik had nooit verwacht dat als ik alle games op een rijtje zet, uiteindelijk SIGNALIS op drie zou komen. Hij heeft het echter wel verdiend. Het duistere verhaal met een setting die niet veel vrolijker is, de graphics, het geluid, de besturing en de puzzels, het past allemaal bij elkaar. Deze survival horror adventure geeft je geen enkel hulpmiddel en toch weet het zijn verhaal zo te vertellen dat ik geen moment het gevoel had dat ik vastliep.
2. Martha is Dead
Deze is wat persoonlijk. Het is de eerste game waar ik een recensie van schreef en was ook meteen de perfecte game ervoor. De game ziet er prachtig uit met een zeer goed verhaal. De voice acting was Italiaans waardoor de game geloofwaardiger werd, want hij speelt zich tenslotte af in Italië. Hij duurde niet langer dan nodig en was ook verder niet moeilijk, maar is horror games halen zelden het niveau van deze game. In de meeste gevallen wil de game veel enger zijn dan hij werkelijk is, maar Martha is Dead is luguber en het verhaal is hard. Van alle games die ik van een review heb voorzien, was Martha is Dead de beste.
1. Elden Ring
Toen ik vier uur in Elden Ring zat wist ik één ding zeker: dit is de beste game van het jaar en ik denk dat over tien jaar ik rustig durf te zeggen dat deze game hoort tot de beste van zijn generatie. Alle vinkjes om een goede game te maken worden afgevinkt. De krankzinnige moeilijkheid die precies goed is. Er zit een complete mythologie in om The Lands Between. Het verhaal wordt niet voorgekauwd, je moet er zelf achteraan en je moet zelf de puzzelstukjes in elkaar zetten. Eindbazen zijn allemaal verschillend en charismatisch. Toen ik de eerste keer een draak zag voelde ik me zo klein en nietig. En zo gaat dat iedere keer en overal. De game houdt je op geen moment vast. Integendeel: hij laat je los. Het nodigt je uit om zelf te verkennen en te zien waar je heen kunt gaan. Ik heb nooit iets met Dark Souls gehad, maar Elden Ring weet me na 150 uur nog altijd enorm te fascineren.
