Asterix & Obelix XXL3: The Crystal Menhir

Sommige karakters zijn zo bijzonder, zo uniek en zo herkenbaar dat ze niet te lijden hebben onder de tand des tijds. Suske & Wiske, Kuifje en de Looney Tunes zijn hier uitstekende voorbeelden van. Een ander voorbeeld vinden we in Gallië, waar een klein dorpje al decennia weerstand blijft bieden tegen de Romeinse indringers. We hebben het natuurlijk over het dorpje van Asterix en Obelix.

In Asterix & Obelix XXL3 hebben de Romeinen nog altijd niet hun lesje geleerd en proberen ze voortdurend om het leven van onze helden en hun vrienden zuur te maken. Het is dan ook niet vreemd dat langzamerhand alles wat misgaat in het gehucht toe wordt geschreven aan de soldaten in de omliggende kampen.

Geen vragen, maar slagen

Zo ook wanneer de postbode zijn brieven en pakketten kwijtraakt. Hij weet niet zeker dat het de Romeinen waren, maar daar hij zich niet kan herinneren wat er gebeurd is en de brieven foetsie zijn, besluiten Asterix & Obelix verhaal te gaan halen bij de gepantserde buren.

In de stijl van een driedimensionale beat ‘em up met lichte puzzelelementen, denk aan bijvoorbeeld Skylanders, maak je zo je weg naar je bestemming, terwijl je links en rechts Romeinen van oorvijgen voorziet. Een kind kan de was doen en gezien we hier te maken met een game die gebaseerd is op een tekenfilm, is het aannemelijk dat dat ook de doelgroep is.

Niet denken, maar spanken

Dit gevoel wordt versterkt door het feit dat XXL3 gemaakt is om met zijn tweeën in local co-op te spelen. Natuurlijk is het mogelijk om de game in je eentje te spelen, waarbij je wisselt tussen de helden, maar dat was duidelijk niet de insteek bij de vormgeving. Puzzels waarbij je op en neer moet rennen als je zelf speelt, worden met gemak overwonnen als twee spelers actief bezig zijn. En dat is maar goed ook! Want een goede vaart erin houden maakt de game een stuk aangenamer.

Het nadeel van een toegankelijke game maken is immers vaak dat het spel als gevolg oppervlakkig wordt. Een val waar ook het team achter XXL3 in lijkt te zijn gevallen. In de demo die op gamescom te spelen was, bestond gameplay immers uit niets meer dan één knop om mee te meppen en een handjevol hendelpuzzels. Bij het oplossen van deze puzzels moet je overigens wel goed coördineren met je partner, want als het ene karakter te veel achter de ander loopt wanneer je door een hek gaat, is het goed mogelijk dat die wordt buitengesloten tot de game eindelijk registreert dat iets niet goed is gegaan en het hek weer opent. Daarbij kunnen de spelers echter wel opeens van karakter gewisseld zijn, hetgeen enkel de eerste keer grappig was.

Wie het laatst lacht…

Wat gelukkig wel leuk was, waren de dialogen. De humor van de originele strips is perfect overgezet op XXL3, waardoor onze redacteurs om de haverklap moesten gniffelen bij het spelen. Dus als je dit met je de kleine gaat spelen, kun je als ouder tenminste wel wat lol eraan beleven.

Conclusie

XXL3 gaat zo te zien op geen enkel gebied een hoogvlieger worden. Daarvoor is de gameplay te oppervlakkig en de vormgeving te basaal. Wie een game voor local co-op met de kinderen zoekt of de twee jongsten samen wilt laten spelen, kan het echter veel erger treffen dan met Asterix en Obelix.