In deze third-person shooter is namelijk niets wat het lijkt. Tijd is bijna vloeibaar te noemen zoals het kan buigen en ook de regels van ruimte zijn meer suggesties. Een deur kan elke keer dat je hem opent tot een andere locatie leiden, waardoor je als speler constant op je hoede moet zijn. Een ding verandert echter niet: kogels en mensen gaan niet zo goed samen.
Dit zag ik maar weer eens bevestigd worden eens ik na een tutorial zelf aan de slag mocht met Black State; tot mijn grote vreugde met muis en toetsenbord. Ik ben een verknocht console-spelers, dus vreesde dat ik enorm zou worstelen met het spel. Dat klopte uiteindelijk, maar niet door de controls.
In de demo die wij spelen, arriveren we een tijdsperiode vlak voor een gigantische oorlog, klaar om te ontdekken wie de schuldige ervoor is. Het plan is stilletjes te infiltreren en daarvoor zijn we meer dan voldoende uitgerust. Verschillende vuurwapens spreken voor zich, maar rollende, doelzoekende granaten, een drone die lichamen verbrandt en een mes zijn effectiever als je niet guns blazing naar binnen wil. Zoals mijn preview van Resident Evil: Requiem echter al bewees, ben ik niet weggelegd voor stealth. En dus ging ik al snel de aanval in, waarbij ik tot mijn verbazing headshot na headshot maakte. Zo arriveerde ik in no-time aan het eind van demo, die mij een paar dingen leerde. Allereerst speelt Black State nu al verdomd lekker, ten tweede oogt die ook uitstekend en als laatste moet ik toch nog maar eens gamen met muis en toetsenbord een kans geven. Allicht dat het geen volledig verloren zaak.
Verwachting:
Ik heb nog niet heel veel mogen zien van wat Black State anders maakt dan andere shooters, maar dat het lekker wegspeelt, staat nu al buiten kijf. Bovendien oogt het eveneens als een AAA-titel, waardoor alles nu zal vallen en staan met zijn Unique Selling Point.