Luigi's Mansion 3

Hoewel velen me voor gek verklaren, is mijn favoriete console nog altijd de Nintendo GameCube. Dat heeft niet zoveel te maken met de spelcomputer zelf, maar met games als Sonic Adventure Battle 2 DX, Pokémon: Colosseum, Super Smash. Bros: Melee, Pokémon: Channel, The Legend of Zelda: Windwaker, Metroid: Prime en Final Fantasy: Crystal Chronicles, die bepalend waren voor mijn eerste jaren in hardcore gaming. Een andere game die mij daarom nauw aan het hart ligt, is de eerste Luigi’s Mansion, die ik minimaal drie keer voltooid heb door de jaren heen. En laat drie nu ook net het cijfer zijn dat op de boxart van het nieuwste deel prijkt.

Met dank aan Nintendo mocht ik deze later dit jaar verschijnende titel recent al even onder handen nemen in de vorm van een kleine demo. Hierin bevond ik mij als Luigi in een omgeving die nog nauwelijks als een mansion kan worden omschreven en meer deed denken aan een middeleeuws kasteel, vanwaar ik neerkeek op de binnenplaats waar een geest op mij wachtte. De kunst is echter om daar te geraken.

Nieuwe speeltjes

Nu Luigi alweer voor de derde keer op spokenjacht gaat, heeft hij enigszins een idee van wat hij kan verwachten en heeft hij zich hierop voorbereid. Hij is daarom ditmaal niet enkel bewapend met een verbeterde Poltergust en de Strobulb van Luigi’s Mansion: Dark Moon, maar kan ook ontstoppers schieten die zich bevestigen aan objecten. Aan deze ontstoppers hangt een touw, welke kunnen worden opgezogen door de Poltergust om een geïmproviseerd handvat te vormen waarmee objecten kunnen worden verplaatst.

Verder is Luigi ditmaal niet in zijn eentje op pad. De slijmerige Luigi-kloon genaamd Gooigi, die opdook in Luigi’s Mansion 3DS’ multiplayer, is nu een onderdeel van je arsenaal. Met een druk op de knop roep je het groene gevaarte op, waarna hij zijn unieke fysieke kwaliteiten kan benutten om obstakels te passeren. Zo kan die bijvoorbeeld door pinnen lopen en zichzelf door een raster in de grond laten zakken om Luigi te helpen. Dit kan door tussen de twee te wisselen, maar is natuurlijk gedaan met het oog op de voor Nintendo zo belangrijke coöperatieve multiplayer. De game wordt dan ook het beste beleefd met een vriend aan je zijde.

Een beetje van alles

In de demo die ik mocht spelen, kwam heel erg naar voren dat men voornamelijk heeft voortgebouwd op het vorige deel in de serie. Groepen identieke geesten kwamen met enige regelmaat de boel verzieken en werden met relatief weinig moeite opgezogen in de Poltergust na een flinke lichtflits van de Strobulb, waardoor voornamelijk de puzzels voor het vertier moesten zorgen. Maar dat veranderde eens de head honcho in beeld kwam.

In de eerste Luigi’s Mansion was elk spook uniek en was hem of haar vangen een puzzel op zich. En de boss fight waar de demo mee eindigde, waarin je het opneemt tegen een ridder, is exact dat. Je moet op bewegingspatronen letten om te achterhalen hoe je hem van zijn à propos kunt brengen, zodat je vervolgens kunt toeslaan met een combinatie van ontstopper en Poltergust. Het is leuk opgezet, dwingt je na te denken over je tegenstander en snel te handelen als een kans zich voordoet. Daarom hoop ik echt dat dergelijke aanvaringen niet te schaars zijn in de volledige game.

Conclusie

Luigi’s Mansion 3 lijkt een aardige puzzelgame te worden die je het beste beleefd met een vriend aan je zijde, maar heeft de potentie om een uitstekende game te worden als er voldoende momenten in zitten zoals de aanvaring met de ridder aan het eind van de demo. Want hoe leuke reguliere puzzeltjes met geesten ook zijn, ze zijn het leukste als de geest er daadwerkelijk een onderdeel van is.